Πρωτοχρονιά 2006

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ 2006

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

Δοξολογούμε τον ‘Αγιο Θεό, διότι μέσα στην απειρία της αγάπης και της μεγαλοθυμίας Του μας επέτρεψε να χαιρετίσουμε για άλλη μια φορά την ανατολή του νέου Του ενιαυτού, ως ενός ακόμη σταθμού στην πορεία μας προς την αιωνιότητα.

Είναι αλήθεια πως η βίωση του χρόνου και το γεγονός της αδιάκοπης ελεύσεώς του δημιουργεί στον άνθρωπο του κόσμου συναισθήματα αγιάτρευτης μοναξιάς και απόγνωσης. Ο χρόνος μεταξύ γεννήσεως και θανάτου, καθώς δεν νοηματίζεται από εσχατολογικές βλέψεις, παρεμβάλλεται βασανιστικός, και πρέπει να τον «σκοτώσεις», για να περάσει. Η αίσθηση μιας επιπόλαιης χαράς κατά τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς, ζητεί να φορτώσει στον παλιό χρόνο φοβίες, λάθη και αποτυχίες, με την ελπίδα πως ίσως ο νέος φέρει κάτι καλύτερο. Ωστόσο, όσο ο άξονας των ανθρώπινων προοπτικών δεν μετατίθεται στη σωστή τυ βάση, η ελπίδα αυτή παραμένει μάταιη.

Για τους Χριστιανούς, όμως, «ουχ ούτως». Εντεταγμένοι μέσα στον ανακαινισμένο από τον Χριστό μας χωροχρόνο της καινής κτίσεως, δηλ. της Εκκλησίας Του, αναθέτουμε σε Κείνον όλη την ύπαρξή μας και τον χρόνο της ζωής μας. Βιώνοντας με εμπιστοσύνη στο Πρόσωπό Του το παρόν μας, αναθεωρούμε με πίστη και ταπείνωση τις αστοχίες μας. Δεν θρηνούμε για τον χρόνο που χάθηκε, αλλά «τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενοι» διοχετεύουμε τα δάκρυα του παρελθόντος για την άρδευση του παρόντος και την καρποφορία του μέλλοντος, προς το οποίο προχωρούμε με ελπίδα. Δίνοντας στις προοπτικές μας εσχατολογικό χαρακτήρα εισαγόμαστε στην αιωνιότητα της Βασιλείας του Θεού που μας προσφέρεται εδώ και τώρα.

Κάτω από το πρίσμα αυτό η ορθή χρήση του χρόνου της ζωής μας προσφέρει αιώνιο κέρδος. Ο βίος γίνεται κατά τον ‘Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο μια πανήγυρη. Αν «εως έχωμεν καιρόν», εμπορευθούμε καλά και εξαγοράσουμε με τα πρόσκαιρα τα αιώνια, επενδύουμε με τον καλύτερο τρόπο τον χρόνο μας, μεταβάλλοντάς τον σε παράγοντα πνευματικής προκοπής και τελειώσεως. Τότε κάθε συμβεβηκός στη ζωή μας, ο πόνος και η χαρά, η επιτυχία και η αποτυχία, η πρόοδος ή η καταστροφή, δεν θα είναι πια αιτίες απόγνωσης, αλλά μέσα για την ολοκλήρωσή μας, σε μια πορεία αδιατάρακτα εμπιστευμένη στα χέρια του Θεού.

Με αυτές τις λίγες πατρικές σκέψεις, εύχομαι ευλογημένο, ειρηνικό και πνευματικώς καρποφόρο για όλους μας, με αιώνιους στόχους και προοπτικές, το νέο έτος!