Πρός
τούς Πανοσιολογιωτάτους & Αἰδεσιμολογιωτάτους
Ἐφημερίους τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως,
εἰς τάς ἕδρας των.



Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ὅλοι μας γνωρίζουμε πόσο σημαντική πτυχή τῆς Ἱερατικῆς διακονίας ἀποτελεῖ τό Θεῖο Κήρυγμα. Ὁ Ἱερεύς, πέραν τοῦ εὑρυτέρου πνευματικοῦ καί κοινωνικοῦ ἔργου πού ἐπιτελεῖ, εἶναι ἐπιφορτισμένος, στό πλαίσιο τῆς λατρευτικῆς ζωῆς τῆς ἐνορίας του, νά προσφέρει στούς πιστούς τόν θεῖο λόγο. Ἀπό τήν στιγμή, μάλιστα, τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας του καθίσταται δυνάμει Ἱεροκήρυκας, ὅπως ρητῶς δηλώνει ἡ εὐχή τῆς Χειροτονίας πού ἐκφωνεῖται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο. Βέβαια, ἡ δυναμική αὐτή προοπτική ἐνεργοποιεῖται ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος κρίνει ὅτι ὁ Ἱερεύς ἔχει ἀποκτήσει τή γνώση, τήν ἐμπειρία καί τήν ἱκανότητα τοῦ κηρύττειν.
Τό Θεῖο Κήρυγμα εἶναι ἄρρηκτα συνυφασμένο μέ τή λειτουργική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό τίς ἀπαρχές τοῦ βίου της ἡ Ἐκκλησία μας τό ἐνέταξε στή λατρευτική της ζωή, τοῦ προσέδωσε χαρακτήρα ἱερουργίας καί τό συνδύασε μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Κατα-λαβαίνουμε, λοιπόν, μέ πόση εὐλάβεια, εὐθύνη καί δέος εἶναι ἀνάγκη οἱ Ἱερεῖς νά ἐπιτελοῦμε τή διακονία τοῦ κηρύγματος, ἐφ᾿ ὅσον δι᾿ αὐτῆς μορφώνουμε τόν Χριστό στίς ψυχές τῶν πιστῶν καί συνεργοῦμε στή σωτηρία τους.
 Παράλληλα, γίνεται ἀντιληπτό ὅτι γιά μιά τόσο σοβαρή καί εὐθυνοφόρο διακονία χρειάζονται καί κάποια συγκεκριμένα «τεχνικά» ἐφόδια ἐκ μέρους τοῦ Ἱερέως, ὅπως ἡ γνώση τῆς ὁμιλητικῆς τέχνης, ἡ φυσική εὐχέρεια στήν ἐκφορά τοῦ λόγου, ἡ γραμματική κατάρτιση κλπ. Ὁ Ἱερεύς πού δέν διαθέτει τά τεχνικά αὐτά προσόντα καί, ἐπιπλέον, δέν ἔχει τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου του  στό νά κηρύττει τόν θεῖο λόγο, καλό θά εἶναι νά μήν ἐπιχειρεῖ αὐτοβούλως τό σοβαρό αὐτό ἔργο, διότι διατρέχει τόν κίνδυνο καί ὁ ἴδιος νά ἐκτεθεῖ, ἀλλά καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά σκανδαλίσει.
Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία, μέ βαθιά αἴσθηση εὐθύνης ἔναντι τοῦ ποιμνίου της, τό ὁποῖο ὀφείλει νά γαλουχήσει μέ τήν πνευματική τροφή τοῦ θείου κηρύγματος, ἀλλά καί μέ πολλή ἀγάπη πρός ἐσᾶς, τούς ποιμένες της, πού καλεῖσθε νά προσφέρετε αὐτήν τήν πνευματική τροφή, ἔχει καταρτίσει Κατάλογο Κηρύκων τοῦ θείου λόγου, τόν ὁποῖον λαμβάνετε συνημμένως καί στόν ὁποῖο περιέχονται ὅσοι ἐξ ὑμῶν ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου γιά τήν ἄσκηση τῆς ὑπεύθυνης αὐτῆς διακονίας. Ὅποιος, ὡστόσο, ἀπό σᾶς ἐπιθυμεῖ νά συμπεριληφθεῖ στόν Κατάλογο αὐτό, «καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ», (Α΄ Τιμ. γ', 1). Χρειάζεται, ὅμως, προηγουμένως νά ὑποβάλει αἴτηση στήν Ἱερά Μητρόπολη καί, ἀφοῦ μαθητεύσει κοντά σέ κάποιον ἐκ τῶν ἐμπείρων Ἱεροκηρύκων, νά λάβει τή σχετική πρός τοῦτο εὐλογία.
Βέβαια, ἡ παρουσία τοῦ Κηρύγματος μέσα στή Θεία Λατρεία εἶναι ἀπαραίτητη σέ κάθε περίπτωση, ἀκόμα κι ἄν ὁ Ἱερεύς δέν συγκα-ταλέγεται στούς Ἱεροκήρυκες τῆς Ἱ. Μητροπόλεως. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, συνεχίζοντας τήν παράδοση δεκαετιῶν, φροντίζει ὥστε σέ κάθε ἐνορία νά ἀποστέλλεται τό Θεῖο Κήρυγμα γραπτό, καί κάθε Ἐφημέριος ἔχει καθῆκον νά τό ἀναγινώσκει ἐπ᾿ ἐκκλησίαις, πρός ὠφέλεια καί διδασκαλία τῶν πιστῶν.
Ἡ ἀνάγνωση τοῦ γραπτοῦ θείου κηρύγματος, κατά τήν Θεία Λειτουργία τῶν Κυριακῶν τοῦ ἔτους, εἶναι ὑποχρεωτική γιά τούς Ἐφημερίους πού δέν εἶναι ἐνταγμένοι στόν Κατάλογο τῶν Κηρύκων τοῦ θείου λόγου. Αὐτοί ἔχουν συμπεριληφθεῖ στόν Κατάλογο τῶν Ἀναγνωστῶν τοῦ Θείου Κηρύγματος, τόν ὁποῖον, ἐπίσης, συνημμένως λαμβάνετε.
Τά τελευταῖα χρόνια τό γραπτό Θεῖο Κήρυγμα συντάσσεται ἀπό τόν Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας, ἀρχιμανδρίτη Ἐπιφάνιο Οἰκονόμου. Εἶναι προσεγμένο, εὐσύνοπτο καί κατανοητό, ὁπότε ἄνετα μπορεῖτε νά τό ἀναγινώσκετε, μέ κάθε εὐκρίνεια, βεβαίως, καί προσοχή.
Τονίζω στό σημεῖο αὐτό ὅτι δέν πρέπει σέ καμιά περίπτωση νά ἀντικαθιστᾶτε τό γραπτό κήρυγμα πού σᾶς ἀποστέλλεται μέ ἄλλο τῆς ἀρεσκείας σας, ἤ ἀκόμη καί νά τό ἀλλοιώνετε μέ προσωπικές παρεμβάσεις, ὡς ἐπί τό πλεῖστον - φοβοῦμαι - ἀνεπιτυχεῖς. Αὐτό δέν εἶναι οὔτε εὐπρεπές, οὔτε ὠφέλιμο καί συμβουλεύω πατρικῶς νά μήν τό κάνετε. Διαβάζετε τό ἀποστελλόμενο κήρυγμα αὐτούσιο· καί ἐσεῖς θά ὠφεληθεῖτε καί οἱ ἀκροατές σας.
Τελειώνοντας, θέλω νά σᾶς ὑπενθυμίσω πώς γιά τή διακονία τοῦ θείου λόγου ὑπάρχουν καί σχετικές Ἐγκύκλιοι τοῦ μακαριστοῦ Προκατόχου μας Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, τίς ὁποῖες καί οἱ παλαιότεροι καί οἱ νεώτεροι πατέρες μπορεῖτε νά ἀναζητήσετε στά ἀρχεῖα σας, καθώς καί στόν Β΄ Τόμο τῶν ἔργων τοῦ ἀειμνήστου Πρωθιεράρχου, τά ὁποῖα ἔχει ἐκδόσει ἡ τοπική μας Ἐκκλησία. Πρόκειται γιά τίς ὑπ᾿ ἀριθμ. 21-5/3/1975, ...-24/8/1976, 150-15/9/1995, καθώς καί γιά τήν ἐπιστολή τῆς 22ας/9/1979. Σᾶς προτρέπω νά τίς μελετήσετε μέ προσοχή.

Πατέρες μου,

Τά ἀνωτέρω σᾶς ἔγραψα μέ αἰσθήματα πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης, ἀλλά καί μέ τήν συναίσθηση τῆς εὐθύνης πού ἔχω ἀπέναντί σας καί ἀπέναντι στό ποίμνιο τῆς Ἐπαρχίας μας, ὥστε καί οἱ πιστοί νά τρέφονται μέ τή στερεά τροφή τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἐσεῖς νά εἶσθε καταλλήλως προετοιμασμένοι γιά νά τούς τήν προσφέρετε. Τό κάθε τι πρέπει νά γίνεται μέσα στήν Ἐκκλησία «κατά τάξιν καί εὐσχημόνως», καί μάλιστα σέ μιά ἐποχή δύσκολη, ἰδιαιτέρων ἀπαιτήσεων καί ἐκτάκτων συνθηκῶν. Εἶμαι βέβαιος ὅτι μέ πολύ αἴσθημα εὐθύνης καί σεῖς, καί μέ ταπείνωση, θά συσχηματισθεῖτε καί θά προσαρμοσθῆτε στό ἀνωτέρω πλαίσιο, ὥστε νά ἐπιτελεῖται ἡ διακονία τοῦ θείου λόγου καρποφόρως σέ ὅλη τή Μητροπολιτική μας Περιφέρεια, πρός δόξαν Θεοῦ καί γιά τήν ὠφέλεια τοῦ λαοῦ Του, τοῦ ὁποίου ἐμεῖς εἴμεθα διάκονοι.     

    
Μετά θερμῶν εὐχῶν καί πολλῆς πατρικῆς ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ



† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ