ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2007)

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Συγκλονίζεται σήμερα όλη η ύπαρξή μας από δέος και χαρά μπροστά στο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού. Η ανθρώπινη σκέψη αποδεικνύεται ανεπαρκής, για να προσεγγίσει το «άφραστον θαύμα». Ο Θεός και Δημιουργός των απάντων, από άμετρη αγάπη και φιλανθρωπία, ήλθε στη γη για να βρεί τον απολωλότα άνθρωπο. Και μη ευρίσκοντάς τον εκεί, κατεβαίνει αναζητώντας τον μέχρι τον ‘Αδη, για να τον ελευθερώσει και να τον ανυψώσει στο «αρχαίον αξίωμα».

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Αναστήθηκε ο Χριστός, και η αληθινή ζωή εορτάζει τον θρίαμβό της. Η Ανάσταση του Χριστού σηματοδοτεί την αληθινή ζωή, αυτήν που ελευθερώθηκε από την φθορά, από το εσωτερικό βάρος της αμαρτίας. Είναι η ζωή των πιστών, για τους οποίους θα πει ο Κύριος: «Ούτοι εισίν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν εν τω αίματι του Αρνίου», (Αποκ. ζ'14). Η ζωή που σύρεται πίσω από τα εφήμερα συμφέροντα, που αγωνίζεται για κάποιες μάταιες φιλοδοξίες, που δηλητηριάζεται από τις λανθασμένες επιθυμίες, που πληγώνεται από την μοναξιά, την εκμετάλλευση, την ανηθικότητα, την άγνοια, είναι μόνο ένα βιολογικό γεγονός. Δεν είναι όμως η αληθινή ζωή. Η ζωή μακριά από τον αναστημένο Χριστό είναι καταδικασμένη να υποταχθεί στην τελειωτική και αιώνια απομάκρυνση από το πρόσωπό Του, στον πνευματικό θάνατο.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Η ζωή πολιτεύεται και θριαμβεύει μόνον, όταν ο Αναστημένος Χριστός γίνει το επίκεντρό της. Ο άνθρωπος που ενώνει την ζωή του με τον Νικητή του θανάτου, ελευθερώνεται και ο ίδιος από τον θάνατο. Ο πιστός γνωρίζει ότι κάποτε θα φύγει από την πρόσκαιρη αυτή ζωή. Όχι όμως για να πεθάνει. Ο Χριστός «θανάτω θάνατο πατήσας», υπέγραψε για χάρη του ανθρώπου την αθανασία, την μετοχή στην ουράνια δόξα και βασιλεία.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Η σημερινή ημέρα είναι η γιορτή της νίκης της Ζωής. Εμείς τι θα επιλέξουμε; Θα μείνουμε ικανοποιημένοι με τα φθαρτά του κόσμου τούτου, γαντζωμένοι από τις βιολογικές μας απαιτήσεις και εξαρτήσεις; Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, μας δίνει την δυνατότητα μιας άλλης επιλογής: της ελευθερίας από τον θάνατο, της χαράς, της αγάπης, της αρετής. Αν κάνουμε την ζωή Του ζωή μας, το Σώμα Του σώμα μας και το Αίμα Του αίμα μας, θα κάνουμε και την Ανάστασή Του ανάστασή μας.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν». Ο Χριστός μας αναμένει στην Ωραία Πύλη, για να μας χαρίσει την αληθινή ζωή. Δια της μετανοίας ας τρέξουμε να ενωθούμε μαζί Του. Μην ανταλλάξουμε την ένωση αυτή με καμιά άλλη απόλαυση, γιατί μόνον μέσα από αυτήν την ένωση όλες οι χαρές του κόσμου αυτού αποκτούν αξία και νόημα. Χωρίς Χριστό ό,τι και να δοκιμάσουμε μας οδηγεί στον θάνατο. Μαζί με τον Χριστό, όμως, η επίγεια πορεία μας γίνεται πρόγευση του ουρανού, γιατί μόνο κοντά σε Εκείνον «ζωή πολιτεύεται».

Εύχομαι όλοι μας να ανταποκρινόμαστε στην σωτήρια πρόσκληση που κάθε στιγμή ο Αναστημένος Χριστός απευθύνει προσωπικά στον καθένα μας: να σπάζουμε καθημερινά με την μετάνοιά μας τα δεσμά του θανάτου και με τον πνευματικό αγώνα μας δια της χάριτός Του να απολαμβάνουμε το μεγάλο δώρο της ζωής μιας ζωής που αρχίζει με τα μυστήρια της Εκκλησίας μας και δεν τελειώνει ποτέ. Αυτής της «όντως» ζωής την χαρά, την ευφροσύνη, την υγεία, την πνευματική ελευθερία, εύχομαι με όλη μου την πατρική αγάπη προς όλους.