ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (2004)

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

Έχοντας διαβεί με τη χάρη του Χριστού μας "το της νηστείας μέγα πέλαγος", αξιωθήκαμε να φτάσουμε, για άλλη μια φορά, στη μεγάλη και λαμπρά νύχτα της Θείας Αναστάσεως.

"Σήμερον έαρ μυρίζει και καινή κτίσης χορεύει", ψάλλει ο υμνωδός. Μετά το χειμώνα των παθών την πορεία προς το σταυρωθήναι, τη θλίψη της φθοράς, η Εκκλησία μας προσκαλεί να γιορτάσουμε μαζί με την ανακαινισμένη κτίση, τη νίκη του Χριστού κατά του θανάτου, όπως τη διακήρυξε χαρμόσυνα ο άγγελος στις μυροφόρες: "Ηγέρθη, ούκ έστιν ώδε".

Οι λίγες αυτές λέξεις μας αφήνουν κατάπληκτους μπροστά στο θαύμα της αναστάσεως, ενώ ταυτόχρονα μας προκαλούν να βιώσουμε σε όλο τους το βάθος και το πλάτος, τις τρεις διαστάσεις του μεγάλου αυτού γεγονότος, που αποτελούν και την πεμπτουσία και του Χριστιανισμού: Την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.

Πράγματι η Ανάσταση είναι κάτι που ξεπερνά τα πεπερασμένα όρια της ανθρώπινης λογικής. Είναι ένα θαύμα. Κάθε προσπάθεια λογικής κατανοήσεως του υπερφυσικού αυτού γεγονότος είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία. Η Απόστολοι δεν μπόρεσαν λογικά να το κατανοήσουν. Πίστεψαν όμως και έδωσαν σ' αυτό την καρδιά τους και έτσι μπόρεσαν τελικά να το ψηλαφίσουν με τις αισθήσεις τους και να το διακηρύξουν στα πέρατα της οικουμένης "ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν... ο αι χείρες ημών εφηλάφησαν... απαγγέλλομεν υμίν", (Α' Ιω. α', 1-3).

Η ζωντανή αυτή μαρτυρία έδωσε ελπίδα στο βασανισμένο και πονεμένο άνθρωπο. "Που σου θάνατε το κέντρον;", ρωτά θριαμβευτικά ο απόστολος Παύλος. Και ο ιερός Χρυσόστομος απαντά: "Ανέστη Χριστός και σύ καταβέβλησαι". Τούτη η αναφαίρετη ελπίδα που χαρίστηκε στους ανθρώπους από την Ανάσταση του Χριστού, έδωσε θάρρος στους μάρτυρες να βασίζουν προς το μαρτύριο, αλλά και παρηγοριά στον καθένα που πονά για τον θάνατο αγαπημένων προσώπων του. Γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι το προμήνυμα και της δικής μας αναστάσεως. "Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος".

Βιώνοντας με τον τρόπο αυτό το γεγονός της Αναστάσεως ζούμε σε όλο της το μεγαλείο την Αγάπη του Θεού που μας ελευθέρωσε από την αμαρτία και μας "συνεζωοποίησε" με το Χριστό σε μια "καινή" ζωή εν Χριστώ ελευθερίας. Την δυνατότητα να ζήσουμε στη νέα αυτή ζωή μας τη δίνει το Βάπτισμά μας. Ο εκκεντρισμός μας στο Σώμα του Χριστού. Τη δυνατότητα ανανεώσεως του Βαπτίσματός μας, το οποίο μολύνουμε με τις πτώσεις μας στην αμαρτία, μας τη δίνει η μετάνοια, το λουτρό της ψυχής. Με αυτή μπορούμε να ζήσουμε την Ανάσταση του Χριστού, ως δική μας ανάσταση και επανασύνδεσή μας μαζί Του. Όταν διαρκώς διορθώνουμε τα λάθη μας και βάζουμε θεμέλια για μια νέα αρχή τότε μετέχουμε βιωματικά στο θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού. Γινόμαστε "υιοί" και "θυγατέρες" Αναστάσεως και διαλαλούμε στο σύγχρονο κόσμο με την ίδια τη ζωή μας το χαρμόσυνο μήνυμα ότι "Χριστός Ανέστη"!

Εύχομαι πατρικώς το εφετινό Πάσχα να είναι η απαρχή μιας νέας αναστάσιμης πορείας για τον καθένα μας προσωπικά, για την Πατρίδα μας, το Έθνος μας, τον κόσμο ολόκληρο.