ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (2006)

Αγαπητοί μου πατέρες καί αδελφοί,
παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

Χριστούγεννα σήμερα. «Ο των όλων ποιητής καί δεσπότης» κατεβαίνει στή γη. Τό Σύμπαν έκπληκτο παρακολουθεί τό γεγονός. Ο πνευματικός καί υλικός κόσμος σήμερα ενώνονται, καθώς ο Δημιουργός σπάζει τά δεσμά τού κτιστού κόσμου. Εκμηδενίζει τήν απόσταση Δημιουργού καί δημιουργήματος. ΄Οντας Θεός, θεώνει τόν άνθρωπο μέ τή σάρκα πού ντύνεται. Οι στρατιές των αγγέλων χαίρονται καί υμνολογούν τό γεγονός καί οι άνθρωποι μέ απορία κάθε χρόνο αναρωτιούνται: «Τί Σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι’ ημάς;» «Τί νά Σού προσφέρουμε Χριστέ, πού φάνηκες στή γη ως άνθρωπος γιά μάς;».

Μπροστά στό θεϊκό γεγονός της σημερινης ημέρας, κάθε δημιούργημα εκφράζει τήν ευχαριστία του μ’ ένα δωρο. Οι άγγελοι τυλίγουν τό γεγονός μέ τίς γλυκές μελωδίες τους. Οι ουρανοί προσφέρουν τό αστέρι, γιά νά φωτίσει τό Βρέφος. Οι Μάγοι προσεγγίζουν μέ δέος τό Νεογέννητο καί καταθέτουν στά πόδια Του δωρα βασιλικά, χρυσό, λίβανο καί σμύρνα. Η γη αγκαλιάζει τό Δημιουργό της μέ τό σπήλαιο. Η έρημος προσφέρει τή φάτνη. Τά ζωα θερμαίνουν μέ τήν ανάσα τους Αυτόν πού τούς χάρισε τήν αναπνοή. Οι ποιμένες προσφέρουν τό κήρυγμα τού θαύματος στούς ανθρώπους ως δωρο σ’ αυτόν πού τούς δώρισε τό λόγο, καί οι άνθρωποι προσφέρουν τό μεγαλύτερο δωρο, τή Μητέρα τού Θείου Επισκέπτη, τήν Πανάχραντη Θεοτόκο.

«Τί Σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι’ ημάς;» Μπροστά σ’ όλ’ αυτά τά δωρα, εμείς τί έχουμε νά προσφέρουμε στό Θεό, πού έρχεται γιά μάς ανάμεσά μας; Δέν έχουμε νά Τού δώσουμε κάτι πού Τού λείπει. Έχουμε όμως νά Τού χαρίσουμε τρία δωρα πού τά θέλει, έστω καί αν δέν τα χρειάζεται. Τρία δωρα πού ήλθε να τα ζητήσει φορώντας τή σάρκα μας. Πρωτον νά Τού χαρίσουμε τίς αμαρτίες μας. Είναι πολλές, είναι βαρύτατες, αλλά Εκείνος τίς θέλει. Μπορεί νά τίς σηκώσει, μπορεί νά τίς εκμηδενίσει καί νά μάς απαλλάξει από τίς ψυχοκτόνες ενοχές. Μέσ’ από τό σκοτεινό Σπήλαιο ρίχνει στή ζωή μας τό φως της μετάνοιας. Τό Θείο Βρέφος μέ τή σιωπή Του μάς υπενθυμίζει πώς ο Θεός μπορεί νά γίνει ακόμη καί άνθρωπος, γιά νά αγιάσει τόν άνθρωπο. Αρκεί εμείς νά καταθέσουμε στήν εξομολόγηση τά σφάλματά μας καί νά Του προσφέρουμε τήν ελεύθερη απόφασή μας γιά αγώνα. Εκείνος, πού κάλυψε τήν απόσταση μέχρι τή φύση μας, μπορεί νά καλύψει καί τά λάθη μας μέ τή συγγνώμη Του.

Δεύτερον νά Τού χαρίσουμε τήν αγάπη. Τήν αγάπη, πού Εκείνος μάς δίδαξε σήμερα, μέ τό άλμα πού έκανε από τό φωτεινό Του θρόνο στή δική μας πραγματικότητα της πτώσεως. Θέλει τήν αγάπη πού έδειξε Εκείνος γιά τόν άνθρωπο νά τήν προσφέρουμε εμείς στό συνάνθρωπο. Τήν αγάπη πού θάψαμε στά θησαυροφυλάκια των συμφερόντων μας. Τήν αγάπη πού χάσαμε στούς δρόμους των ψεύτικων κοινωνικων μας υποχρεώσεων. Τήν αγάπη πού πνίξαμε στό βυθό των υλικων μας απολαύσεων. Τήν αγάπη πού διώξαμε γιά νά κρατήσουμε τούς εγωισμούς μας. Ο Νεογέννητος Θεός ζητάει από μάς τήν έμπρακτη αγάπη. Λίγα χρήματα σ’ έναν φτωχό, λίγο χαμόγελο σ’ έναν πονεμένο, μία επίσκεψη σ’ έναν άρρωστο, λίγη συντροφιά σέ κάποιον πού είναι μόνος, λίγη συμπαράσταση σέ κάποιον απελπισμένο. Η αγάπη πρός τό συνάνθρωπο, όλο τό χρόνο καί όχι μόνον τίς ημέρες των εορτων, είναι τό πολύτιμο δωρο μας στό Θεό.

Τρίτον νά Τού χαρίσουμε τήν ελεύθερη ένωσή μας μαζί Του. Ο Θεός μέ άφατη συγκατάβαση ενώνεται μαζί μας. Σκεπάζει τή σοφία Του μ’ ένα κομμάτι σάρκα. Ζητάει από μάς νά Τόν ανακαλύψουμε. «Προηγείται η αγάπη, έπεται η γνώση, τή γνώση ακολουθεί η ζήτηση καί ακολουθεί η εύρεση». Η ολοκληρωτική εύρεση τού Θεού μπορεί νά γίνει μόνο μπροστά στήν Ωραία Πύλη, όταν τρωμε τό Σωμα Του καί πίνουμε τό Αίμα Του, μέ τή μετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία. Αυτό είναι λάθος νά γίνεται μόνον λίγες φορές τό χρόνο. Ο Θεός θέλει καί ζητάει νά μεταλαμβάνουμε των αχράντων, αγίων καί ζωοποιων μυστηρίων όσο συχνότερα μπορούμε, μετατρέποντας τό σωμα μας σέ σκήνωμα τού Πνεύματος καί «μηκέτι σκήνωμα της αμαρτίας». Γιατί η θεία μετάληψη δηλώνει τήν υιοθεσία μας, τήν ένωση καί συνάφεια μέ τό Θεό, τήν θεϊκή ομοιότητα, τήν κατά χάρη θέωσή μας. «Η εύρεσις τού Θεού εστιν τό αεί ζητείν». Ο Χριστός περιμένει από μάς τό πολύτιμο δωρο της καλης μας διαθέσεως νά Τόν ζητάμε, νά Τόν βρίσκουμε καί νά γινόμαστε ένα μαζί Του, σέ μία ενότητα πού έχει αρχή, αλλά δέν έχει τέλος, σέ μία ενότητα πού θά έχει ως παντοτινή της κατάληξη ένα ατελείωτο: «Κύριε δόξα Σοι».

Αυτή τήν ευλογημένη ενότητα μέ τό Θεό, τήν αγάπη μέ τό συνάνθρωπο καί τήν κάθαρση από κάθε τού εγωισμού μας ρύπο, εύχομαι μ’ όλη μου τή δύναμη νά τήν βιώνουμε όλοι μας. Μακάρι μέ αδιάπτωτη υγεία καί μέ ακύμαντη ευτυχία νά διέλθετε όχι μόνο τό ʼγιο Δωδεκαήμερο, αλλά καί όλο τό χρόνο της ζωης σας. Χρόνια πολλά, ευλογημένα καί καρποφόρα!

Μέ όλη μου τήν πατρική αγάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ