ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ & ΑΛΜΥΡΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ (2005)

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,

«Σήμερον πάσα κτίσις, αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη, εκ Παρθένου Κόρης».

Μας αξιώνει για άλλη μια φορά ο Πανάγαθος Κύριος να Ζήσουμε τούτη την παγκόσμια γιορτή των Χριστουγέννων. Χριστούγεννα σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, της θάλασσας και του ουρανού. «Σήμερον πάσα κτίσις, αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη, εκ Παρθένου Κόρης». Ήμερα χαράς και αγαλλιάσεως για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ό ουρανός καί ή γη ενώθηκαν, καθώς γεννιέται ο Χριστός. Ο θεός ένσαρκος παρουσιάζεται στη γη και ο άνθρωπος ένθεος ανεβαίνει στον ουρανό. Ο αόρατος Δημιουργός ντύνεται την ορατή μας σάρκα. Ό Υιός και Λόγος του θεού ενσαρκώνεται χωρίς να χωρισθεί από τον Πατέρα. Ο αναφής ψηλαφίζεται, ο άχρονος γίνεται βρέφος, ο ανενδεής θερμαίνεται από την αναπνοή των άλογων δημιουργημάτων Του, ο «αχώρητος παντί» τυλίγεται μέσα συς λωρίδες των σπάργανων και στριμώχνεται στη φάτνη των Ζώων. Ή προαιώνια καταδίκη του Αδάμ λύνεται και ο άνθρωπος, απελευθερωμένος από τις αλυσίδες της αμαρτίας, μπορεί να διαβεί το κατώφλι του Παραδείσου, όταν συνειδητά το επιλέξει. Δικαιολογημένα οι άγγελοι μαζί με τους ανθρώπους συμπτύσσουν μία αέναη χορωδία και όλοι μαζί ψάλλουν χαρούμενα το «Δόξα εν ύψίστοις θεώ». Δικαιολογημένα σκιρτούν οι καρδιές μας από την ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου.

«Σήμερον πάσα κτίσις, άγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη, εκ Παρθένου Κόρης». Ό Κύριος κάθε χρόνο σαρκώνεται, αλλά δεν σαρκώνεται μόνον κάθε Χριστούγεννα. Ό Κύριος σαρκώνεται κάθε ήμερα, σε κάθε θεία Λειτουργία, μέσα στο «Σπήλαιον» της Προσκομιδής. Κάθε φορά μας χαρίζει τη Σάρκα και το Αίμα Του, να τα ενώσουμε με τη δική μας σάρκα καί με το δικό μας αίμα, όταν βγαίνει στην Ωραία Πύλη και μας καλεί κοντά Του «μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης» να γευθούμε «άρτον Ζωής αιωνιζούσης» και να ξεδιψάσουμε από αιωνιότητα.

«Σήμερον πάσα κτίσις, αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη, εκ Παρθένου Κόρης». Ναί, είναι αλήθεια ότι μετά από εκείνο το βράδυ στη Βηθλεέμ, ο κόσμος έγινε καλύτερος. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος δεν γίνεται καλύτερος ούτε μετά από κάθε θεία Λειτουργία.

Μπορούμε να γίνουμε όμως καλύτεροι εμείς. Όταν εμείς αφήσουμε το Σαρκωμένο Χριστό να σφραγίσει την ύπαρξη μας, τότε γίνεται καλύτερος και ο κόσμος, γιατί εμείς αποτελούμε τον κόσμο. Όταν ό νηπιάσας Λυτρωτής γίνεται άρχοντας της καρδιάς μας, τότε μπορούμε να έλπίζουμε ότι θα γίνει και άρχοντας της κοινωνίας, γιατί εμείς αποτελούμε την κοινωνία. Ό κόσμος δεν άλλάΖει από μόνος του. Εμείς τον αλλάζουμε, αφού πρώτα αλλάξουμε τους εαυτούς μας.

«Σήμερον πάσα κτίσις, αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη εκ Παρθένου Κόρης». Τα προβλήματα των ανθρώπων δεν θα εξαφανισθούν ως δια μαγείας αυτή την υπέροχη ήμερα. Και σήμερα ο κόσμος πονάει, πεινάει, δακρύζει και πάσχει. Και σήμερα Ίσως όλοι μας βρεθούμε αντιμέτωποι με τα προσωπικά μας προβλήματα, με τίς αποτυχίες μας, με τα μικρά ή μεγάλα βουβά μας δράματα. Κι αν όχι σήμερα, σίγουρα αύριο, όταν θα πέσει ή αυλαία της γιορτής και θα σβήσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια. ʼλλα υπάρχει μία διαφορά. Για όποιον γεννιέται ο Χριστός, αυτός «αγάλλεται και χαίρει». Πα όποιον κάνει φάτνη την καρδιά του και δέχεται το σαρκωμένο Λυτρωτή, σήμερα γεννιέται ή ελπίδα. Ή ελπίδα πώς δεν θα αντιμετωπίσει μόνος το: κάθε πρόβλημα και κάθε δυσκολία. Ό θεάνθρωπος Κύριος, που του χάρισε το Σώμα και το Αίμα Του μέσ' από το Αγιοπότηρο, είναι πλέον μέσα του, σύμμαχος ακατανίκητος, στήριγμα ελπίδας και άπαντοχής.

«Σήμερον πάσα κτίσις, αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ετέχθη εκ Παρθένου Κόρης». Ας βιώσουμε τη χαρά της ημέρας. Ας βιώσουμε την ένταση και τις αγαθάδωρες επιπτώσεις του υπερφυούς μυστηρίου.

"Ας βιώσουμε την παρηγοριά και την ελπίδα της θεϊκής παρουσίας στον κόσμο. Και ας αγωνισθούμε ενωμένοι με το θείο Βρέφος μεσ’ από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, να κρατήσουμε αυτή τη χαρά, αυτή την παρηγοριά και αυτή την ελπίδα για ολόκληρη την υπόλοιπη χρονιά. Το εύχομαι με όλη μου τη δύναμη σε όλους.