Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,

Με ιδιαίτερη συγκίνηση στεκόμαστε και φέτος μπροστά στο σεπτό σκήνωμα της Παναγίας Μητέρας του Χριστού μας. Μητέρας, όχι μόνον δικής Του, αλλά και δικής μας.

Μέσα σε έναν κόσμο φθοράς, φόβου, αγωνίας και απογοήτευσης, έρχεται εκείνη για να σταθεί συμπαραστάτρια  και ακένωτη πηγή ελπίδας και κουράγιου, με τη δύναμη που της έδωσε, όχι η εξουσία η δημοσιότητα, αλλά ο ανείπωτος πόνος της μπροστά στον Σταυρό του Υιού της. Την αλήθεια αυτή μπορούν  να βεβαιώσουν κυρίως εκείνοι, που βρήκαν την Παναγία μας θερμή προστάτιδα και βοηθό  στα  σκληρά χτυπήματα της  ζωής και τον  αβάσταχτο πόνο. Στους καιρούς μας, που τέτοιες μαρτυρίες χλευάζονται, η αγάπη της Παναγίας δεν παροργίζεται, δεν ζητεί τα εαυτής και κυρίως δεν εκπίπτει και περιμένει να γλυκάνει πληγές ψυχών και σωμάτων.

Ιδιαίτερα φέτος, αδελφοί μου, χρονιά πρωτόγνωρων δυσκολιών και απρόβλεπτων εξελίξεων, ο κόσμος μας, πλέον, χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από παρηγοριά και ανακούφιση από τα βάρη του. Χρειάζεται δυναμισμό και δράση. Αυτή η ανάγκη μάς δίνει την ευκαιρία να εμβαθύνουμε ακόμη περισσότερο στην αγιότητα και στο μεγαλείο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γι' αυτό ας μην μείνουμε μόνο στην παρηγορητική δύναμη της Παναγίας μας.

Λέμε συχνά, πως η Παναγία μας κατέστησε τον εαυτό της άξιο να γίνει χώρος του Αχώρητου Θεού ενώ σπάνια θυμόμαστε πως ήταν  άνθρωπος  με όλα τα επακόλουθα του προπατορικού αμαρτήματος. Αλλά μήπως και ο κόσμος των δικών της ημερών, δεν υπήρξε  εξίσου άδικος, εξίσου παράλογος, εξίσου αυτοκαταστροφικός με τον δικό μας; Μέσα σε καταιγισμό κακίας, κατάφερε να αντλήσει από τον βαθύτερο εαυτό της όλη τη δύναμη και τη θέληση να αντισταθεί στην βαθειά άγνοια και την αμαρτία του καιρού της. Τίποτε δεν την αποθάρρυνε, τίποτε δεν την διέσπασε, τίποτε δεν την παρέσυρε από τον σκοπό της. Και αυτός της ο αγώνας, αγώνας μίας άσημης κοπέλας από την Παλαιστίνη, έγινε ικανός να αντισταθμίσει, όχι μόνον τα αμαρτήματα του καιρού της, αλλά και το σύνολο της ανθρώπινης κακίας ανά τους αιώνες. Διότι, όπως λέγουν οι Πατέρες, η αγιότητα ενός ανθρώπου σαν την Παναγία, ήταν αρκετή για να αντισταθμίσει κακία αιώνων και να θεμελιωθεί το Θείο σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Η αλήθεια αυτή πρέπει να γεμίσει όλους μας με ελπίδα, αλλά και αποφασιστικότητα. Σήμερα όλοι και όλα θέλουν να μάς πείσουν πως είμαστε ασήμαντα και άβουλα θύματα αποφάσεων και εξελίξεων, που άλλοι λαμβάνουν για λογαριασμό μας. Το μεγαλείο της Παναγίας μπορεί να γίνει η αιτία ώστε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της δικής μας ευθύνης, αλλά και της δικής μας δυνατότητας να επηρεάσουμε αποτελεσματικά τις εξελίξεις των καιρών μας. Στο πρόσωπό της διαπιστώνουμε πως η δύναμη ενός και μόνου ανθρώπου, μπορεί ν' αλλάξει την πορεία ενός τόπου, μίας πατρίδας, του κόσμου ολόκληρου. Σήμερα, στις οδυνηρές και ποικίλες κρίσεις και στις αγωνιώδεις αναζητήσεις υπέρβασης της παθητικότητας και της αδιαφορίας, η Εκκλησία μας προβάλλει ως διέξοδο το πρόσωπο του Χριστού. Ως πρότυπο προσωπικής ακεραιότητας, αντίστασης στο πνεύμα διαφθοράς των καιρών και αφοσίωσης στην προετοιμασία ενός καλύτερου κόσμου, προβάλλει την Παναγία.

Ένας είναι ο σωτήρας μας και σωτήρας όλων των ανθρώπων: Ο Ιησούς Χριστός. Στο πρόσωπο, όμως, της Παναγίας αναδεικνύεται το μεγαλείο, αλλά και η ευθύνη της δικής μας ανθρώπινης φύσης. Στην δική της ελεύθερη θέληση στήριξε το σχέδιο της σωτηρίας των ανθρώπων. Σήμερα, περιμένει από μας να τη μιμηθούμε και να Του ανοίξουμε δρόμους για να προσεγγίσει τον ταλαιπωρημένο και απελπισμένο άνθρωπο του 21ου αιώνα με  τη δική μας ευσέβεια, τη δική μας αγάπη, τη δική μας σταθερότητα. Γύρω μας, ό,τι καλό, ό,τι έντιμο, ό,τι άγιο φαίνεται να έχει νεκρωθεί. Νεκρό φάνηκε και το σώμα της Παναγίας μας μία μέρα σαν τη σημερινή. Κι όμως... όλοι μας σήμερα εδώ μαζεμένοι, δεν θρηνούμε ένα θάνατο, αλλά εορτάζουμε μία μετάσταση από τον θάνατο στη Ζωή.

Σε καιρούς που ο άνθρωπος αναζητεί αυθεντικότητα και αυτογνωσία,  η Παναγία μας παραμένει η Οδηγήτρια όχι μόνο προς τον Χριστό, αλλά και προς τον βαθύτερο και τον πιο προικισμένο από τις Θείες δωρεές εαυτό μας. Εμείς σήμερα, με  την αντίστασή μας σε ό,τι εξευτελίζει την ανθρώπινη ύπαρξη και με τον πόθο μας να γίνουμε σκεύη εκλογής και φανέρωσης της αγάπης Του για τον σημερινό άνθρωπο, όχι μόνο μπορούμε να  νοηματοδοτήσουμε τη δική μας ζωή, αλλά και να  γίνουμε πηγή ελπίδας και υπέρβασης  για ένα κόσμο που διψάει την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια και μία πειστική αιτία να συνεχίσει να ζει και να αγωνίζεται. Τέτοια αιτία και τέτοιο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης προσφέρει η Παναγία μας, νόημα αγάπης και σωτηρίας του γένους των ανθρώπων. Η ταύτισή μας με την αγιότητα και τον δυναμισμό της Μητέρας της Ζωής, αποτελεί την πιο ρεαλιστική προοπτική υπέρβασης των σημερινών δεινών και την αναγέννηση  της μαραμένης ελπίδας της κοινωνίας μας.   

Σήμερα, εδώ, προσκυνητές της σεπτής της εικόνας, της ποτισμένης με δάκρυα πόνου, ικεσίας, ελπίδας και ευγνωμοσύνης από γενεές και γενεές αδελφών μας, ας μην αρνηθούμε το κάλεσμά της.