Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα.

Αὐτή τή μέρα τή χαρμόσυνη, τή μέρα τήν ἐλπιδοφόρα, βρισκόμαστε ξανά ἐδῶ συγκεντρωμένοι, γιά νά διακηρύξουμε μέχρι τά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί μέχρι τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας, πώς ὁ Χριστός, «ὡς βρέφος ἐν φάτνῃ ἀνακλινόμενος», κρατάει ζωντανή τήν ἐλπίδα μίας φωτεινότερης ζωῆς καί μίας καλύτερης κοινωνίας.

Εἶναι ἀλήθεια, πώς  ὁ φετινός ἐρχομός τοῦ νεογέννητου Σωτήρα βρίσκει τήν πατρίδα μας, ἀλλά καί ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, βυθισμένες στήν ἀγωνία, τήν ἀνέχεια καί τήν κατάρρευση. Ἐξ ἴσου ἀλήθεια εἶναι ὅμως, πώς οἱ συνθῆκες αὐτές δέν διαφέρουν καί πολύ ἀπό τά χρόνια πού Ἐκεῖνος ἐπέλεξε νά φανερωθεῖ «ἐν σαρκί».

Τά ἀδιέξοδα, οἱ δυσκολίες καί ἡ ἀδικία δέν ἔλειψαν ποτέ ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Γί  αὐτό καί ποτέ δέν θά λείψει ὁ Χριστός ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ πορεία ἀπό τή Βηθλεέμ μέχρι τό κενό μνημεῖο θά εἶναι γιά ὅλες τίς γενεές, παροῦσες καί ἐρχόμενες, ἡ ὑπενθύμιση πώς γιά ἐκεῖνες τίς ψυχές, γιά ἐκεῖνες τίς κοινωνίες πού θά ἐπιλέξουν νά συμπορευτοῦν μαζί Του, οἱ ἀνηφοριές καί τά κακοτράχαλα μονοπάτια δέν θά λείψουν, στό τέλος ὅμως τῆς διαδρομῆς, ἀναμένουν ἡ γαλήνη καί ἡ δικαίωση.

Τό ξεκίνημα μίας τέτοιας διαδρομῆς, μᾶς συγκεντρώνει καί σήμερα ἐδῶ. Οἱ στολισμοί, τό οἰκογενειακό τραπέζι, οἱ μουσικές καί ἡ ἑορταστική ξεγνοιασιά -ὅση οἱ περιστάσεις μᾶς ἐπιτρέπουν-εἶναι ἀπαραίτητα καί ποτέ δέν πρέπει νά λείψουν. Κάτι ὅμως πολύ σημαντικότερο μᾶς ἑνώνει τήν ὥρα αὐτή. Μία νέα προοπτική, μία νέα εὐκαιρία φωτίζει μέ ἕνα ὑπερκόσμιο φῶς τή σκοτεινή νύχτα τῶν ἡμερῶν μας, ἴδια μέ τήν νύχτα ἐκείνη, πού λούστηκε ἀπό τό φῶς τοῦ ὑπέρλαμπρου ἄστρου. Τή νύχτα ἐκείνη τή Χριστουγεννιάτικη, ἕνα θεϊκό, ἕνα ὑπέροχο «ΜΑΖΙ» γεννήθηκε στό περιφρονημένο σπήλαιο, ἕνα «ΜΑΖΙ», πού ἕνωσε τόν Θεό μέ τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τούς ἀνθρώπους μεταξύ τους. Εἶναι ἡ νύχτα, πού ἄνοιξε τό δρόμο τῆς ἐξόδου ἀπό τήν πανανθρώπινη αἰχμαλωσία.

Πολλοί νομίζουν πώς τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ξεκίνησε πολύ ἀργότερα ἀπό τή βραδιά της γέννησής Του. Κι ὅμως! Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐπίγειας ζωῆς Του, ὁ Χριστός προσέφερε στήν ἀνθρωπότητα, τήν πάντοτε διασπασμένη καί σπαρασσόμενη ἀπό τά πάθη καί τήν ἐγωπάθεια, τήν πλήρη καί ὁλοφάνερη λύση. Τή λύση τῆς ἑνότητας, τῆς συνύπαρξης καί τῆς συμφιλίωσης. Οἱ σοφοί συμπορεύονται μέ τούς ἀγραμμάτους, τά ἄλογα συνδοξάζουν μέ τά ἔλλογα, τά ἐπίγεια συνανυμνοῦν μέ τά ἐπουράνια. Καί παρακαλῶ τήν ἀγάπη σας νά ἀναλογιστεῖ τόν κοινό παρονομαστή ἐκείνης τῆς νύχτας:  Κανείς δέν πορεύεται μόνος. Πουθενά στήν Εὐαγγελική διήγηση δέν ἀναφέρεται κάποιο πρόσωπο στόν Ἑνικό ἀριθμό. Βοσκοί, μάγοι, ἄγγελοι, σέ κοινότητα δοξολογική. Ἀκόμη καί τά ζῶα σέ ὁμαδικότητα προσκυνηματική. Πάντοτε ὁ Πληθυντικός, ὁ εὐλογημένος Πληθυντικός της συντροφικότητας καί τῆς ἀγάπης. Ἀπό τότε μέχρι σήμερα, ὁ Χριστός ἀποκαλύπτεται στούς ἕτοιμους νά συναναστραφοῦν καί νά συμπορευτοῦν, ἐνῶ παραμένει ἄγνωστος καί ἀπόμακρος στίς  ἀπομονωμένες ὑπάρξεις, τίς κλεισμένες στήν ἀτομική τους πορεία. Κανείς δέν μπορεῖ νά φτάσει στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ μόνος.

Γί  αὐτό καί τή νύχτα ἐκείνη δέν ξεκινάει μόνο τό σχέδιο τῆς Θείας οἰκονομίας. Ξεκινάει καί ἡ ἀληθινή Ἐκκλησιαστική ἱστορία. Στή Βηθλεέμ γεννήθηκε ἡ πρώτη χριστιανική κοινότητα, ἡ πρώτη χριστιανική ἐνορία. Ἐνορία πιστῶν μέ ποικίλα χαρίσματα καί διαφορετικές καταβολές, πού τούς ἐνώνει ὅμως ὁ  κοινός πόθος τῆς συνάντησης μέ τόν Σωτήρα. Ἐνορία πιστῶν μέ καρδιά ἀποκαθαρμένη καί διάφανη, μέ ταπεινό φρόνημα, ἕτοιμη νά ἀντικατοπτρίσει πάνω της  τό φῶς τῆς ὑπέρλογης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί νά τό διασκορπίσει τίς ἐσχατιές τῆς οἰκουμένης.

Σήμερα, στό φῶς τῆς μέρας πού πλησιάζει, ἄς ἀναγνωρίσουμε ὅλοι μαζί τήν ἀνατολή τοῦ νοητοῦ Ἡλίου ὄχι μόνον τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί τῆς ἀγαπητικῆς συνύπαρξης τῶν ἀνθρώπων. Ἑνός τέτοιου ἥλιου τό φῶς ἔχει ἀνάγκη ὅσο ποτέ ἄλλοτε ἡ ἀνθρωπότητα. Ἡ δύναμη τῆς λάμψης του ἐξαρτᾶται καί ἀπό τόν τρόπο τῆς δικῆς μας ζωῆς. Κανείς δέν πρόκειται νά πειστεῖ μόνο ἀπό στολισμούς καί κωδωνοκρουσίες πώς μία καινούργια ἐλπίδα γεννιέται. Αὐτό πού μπορεῖ νά ἀνοίξει καινούργιους δρόμους στούς ταραγμένους  μας καιρούς εἶναι ἡ ζωντανή πίστη καί ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη ἀνάμεσα σέ ὅλους ἐμᾶς, πού σήμερα βρισκόμαστε συγκεντρωμένοι γύρω ἀπό τήν ταπεινή φάτνη. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐκκλησιαστικότητα, πού μεταμορφώνει τόν κάθε ναό σέ σπήλαιο τῶν Χριστουγέννων, κάθε τόπο σέ ἅγια γῆ, τήν κάθε ἐνορία σέ ἐνορία τῆς Βηθλεέμ.

Ἀδελφοί μου,

Ἔφτασε ὁ καιρός τῆς δικῆς μας μαρτυρίας. Αὐτή ἡ πόλη εἶναι ὁ τόπος τῆς δικῆς μας συμβολῆς στή θεμελίωση ἑνός καλύτερου κόσμου. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι γύρω μας, οἱ γείτονες, οἱ συμπολίτες μας, εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού θά ἀναζητήσουν στό πρόσωπο καί στίς πράξεις μας τήν ἐλπίδα καί τή διέξοδο, ὅταν ὅλοι οἱ δρόμοι θά κλείσουν. Ἑλκυόμενος ἀπό τή δική μας ἑνότητα καί ἀγάπη, ὁ Χριστός θά ξαναευλογήσει τά σπίτια μας, τήν πατρίδα μας καί ὅλο τόν κόσμο. Μέσα ἀπό τήν ἀναγεννημένη ζωή μας, ὁ Χριστός θά ἀναζητήσει τά περάσματα συνάντησής Του μέ τόν  καταρρακωμένο καί ἀπελπισμένο ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα.

Ἀδελφοί μου, Ἄς μή τοῦ κλείσουμε τόν δρόμο.

  Μετά πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ  ΙΓΝΑΤΙΟΣ