Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα.

Ἔχοντας διανύσει τό «στάδιο» τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, φθάσαμε μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ στήν «ἀρχή τοῦ τέλους», δηλαδή στήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Ὅλο αὐτό τό διάστημα τῶν 40 ἡμερῶν ἡ Ἐκκλησία μᾶς παιδαγώγησε καί μᾶς προετοίμασε, μέ ἱερές ἀκολουθίες γεμάτες θαυμάσιους ὕμνους καί ἀναγνώσματα, γι᾿ αὐτές ἀκριβῶς τίς ἅγιες ἡμέρες, γι᾿ αὐτό τό ἅγιο «Ὁδοιπορικό» τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, στό ὁποῖο μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τόν Νυμφίο Χριστό, στά Σεπτά Πάθη καί στή Λαμπροφόρο Ἀνάστασή Του.

Ποθώντας νά εἶμαι μαζί σας σέ κάθε σταθμό τοῦ Ὁδοιπορικοῦ αὐτοῦ, ἀφοῦ ἄλλωστε ὁ Ἐπίσκοπος δέν χωρίζεται ποτέ ἀπό τά πνευματικά του τέκνα, θέλω νά μοιρασθῶ μαζί σας, ἁπλά, πατρικά, πολύ ἀγαπητικά, λίγες σκέψεις πού ἴσως βοηθήσουν ὅλους μας νά συναισθανθοῦμε βαθύτερα τί εἶναι ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα γιά μᾶς πού φέρουμε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καί πῶς μποροῦμε νά τή ζήσουμε πιό συνειδητά καί πιό οἰκεῖα στόν Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, ἐμεῖς πού θέλουμε νά εἴμαστε, οὐσίᾳ καί τύποις, τά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας.

Εἰπώθηκε προηγουμένως ὅτι ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα εἶναι ἕνα Ὁδοιπορικό. Καί ἡ μεγαλοσύνη αὐτῆς τῆς πορείας δέν μετριέται μέ τήν διάρκεια τῶν ἡμερῶν καί τῶν ὡρῶν της, ἀλλά μέ ὅσα πρόκειται νά συμβοῦν μέσα σ᾿ αὐτήν. Ὁ χρόνος ἔχει σμικρυνθεῖ καί συμπυκνωθεῖ, γιά νά χωρέσει τίς πιό συγκλονιστικές στιγμές πού γνώρισε ποτέ ἡ ἀνθρωπότητα.

Κατά τή διάρκειά της, βῆμα πρός βῆμα, θά πλησιάσουμε, θά ἀνακαλύψουμε καί θά γνωρίσουμε τόν Ἐρχόμενο σέ μᾶς καί Ἀγαπῶντα Θεό. Ἔρχεται ὡς μανικός ἐραστής, μέσα στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας μας, γιά νά προσφερθεῖ στό πλάσμα Του. Ὁ Ἴδιος ὀνομάζει τόν Ἑαυτό Του Νυμφίο καί τονίζει πώς τήν μεγαλύτερη ἀγάπη ἔχει κανείς, ὅταν «τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (Ἰω. ιε', 13).

Ὁ Νυμφίος ἔρχεται ὄχι μόνο τώρα, κατά τά μεγάλα γεγονότα πού θά ζήσουμε τίς ἅγιες αὐτές ἡμέρες, ἀλλά πάντοτε, μέσα στό παρελθόν, στό παρόν καί στό μέλλον μας. Αὐτή ἡ διαρκής κίνηση καί φορά του πρός ἐμᾶς εἶναι ὁ θεῖος ἔρωτας, τόν ὁποῖον τρέφει προαιωνίως καί θά τρέφει σέ ὅλους τούς μέλλοντες αἰῶνες ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο.

Ὡς Νυμφίος καλεῖ τόν καθένα μας σέ μιά οὐσιαστική ἕνωση μαζί Του· μιά ἕνωση πού δέν περιορίζεται σέ μιά παροδική καί ἐπιδερμική συναισθηματική συγκίνηση τῶν ἡμερῶν, ἀλλά σέ ἕνα βίωμα βαθύ πού θά καταλάβει τή διάρκεια ὅλης τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς πῶς θά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμά Του;

Αὐτό πού ζητεῖ ἀπό μᾶς ὁ Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ διάρκεια καί ἡ γνησιότητα τῶν αἰσθημάτων μας ἀπέναντί Του· νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία καί συνειδητά καί φιλότιμα νά ἀγωνισθοῦμε ἐναντίον της· νά νεκρώσουμε τά φρονήματα τοῦ κόσμου μέσα μας καί τίς μέριμνές του· μέ ἐπιμέλεια νά προσπαθήσουμε γιά τήν ἀπόκτηση τῆς εὐλάβειας, τῆς κατάνυξης, τῆς ταπείνωσης, τῆς ἀγάπης, τῆς φιλαδελφίας καί ὅλων τῶν ἀρετῶν πού ἀναβλύζουν ἀπό τό «Ἑκούσιον Πάθος» τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

 «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός». Ἔρχεται λαμπροφορεμένος μέ τήν ἄκρα ταπείνωσή Του, γιά τόν μοναδικό σκοπό πού πρέπει νά πραγματοποιήσει στόν κόσμο. Τρέχει σάν σέ πανήγυρη γάμου, θεληματικά καί χαρμόσυνα, στή σύλληψη, στό πάθος, στό μαρτύριο. Καλεσμένοι Του, ὅμως, εἴμαστε ὅλοι μας, ὄχι γιά νά θυμηθοῦμε ἤ νά νιώσουμε κάποια συναισθήματα, ἀλλά μέ τήν μέσα καί ἔξω ἀπό τόν Ναό ζωή μας, ἀπό δῶ καί στό ἑξῆς, νά «συμπορευθῶμεν καί συσταυρωθῶμεν» μαζί Του· καί μέ ἐγρήγορση καί νήψη, σάν ἄνθρωποι πού ἀγαποῦν καί μέσα στήν καρδιά τῆς νύχτας ἐντρυφοῦν στό ἀντικείμενο τῆς ἀγάπης τους, ἤ ἀκόμη καί σάν εὐγνώμονες δοῦλοι πού ἀναμένουν τόν Κύριό τους, νά Τοῦ ἀνοίξουμε τή θύρα τῆς καρδιᾶς μας καί νά εἰσέλθουμε μαζί Του, ἔμπρακτα καί βιωματικά, στόν νυμφῶνα.

Μή μείνωμεν, λοιπόν, ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ. Καλή Μεγάλη Ἑβδομάδα!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ