Του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου

Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

«ΓΝΩΜΗ», 26/9/2009

          Με το αυθαίρετο και ανιστόρητο επιχείρημα της διάσωσης της αρχαίας (πατρώας) θρησκείας και παράδοσης, κάνουν την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια οι θιασώτες του νεκρού θρησκευτικού παρελθόντος, οι οποίοι, ενώ, φαινομενικά δείχνουν γραφικοί, ουσιαστικά είναι άκρως επικίνδυνοι. Φιλοδοξούν να αναβιώσουν την «αληθινή» Ελληνική θρησκεία, τον δωδεκαθεϊσμό ή πολυθεϊσμό, κοινώς ειδωλολατρία, αποκρύπτοντας εντέχνως από τους θλιβερούς θιασώτες τους το ποιοί πραγματικά είναι και τί επιδιώκουν.

          Προ ολίγων ετών, η γνωστή ερευνήτρια - δημοσιογράφος Βικτορία Νταγκουνάκη είχε αποκαλύψει τη δράση και τους εγκληματικούς μύχιους πόθους ενός κλάδου του σύγχρονου παγανισμού στην πατρίδα μας, των λεγομένων «Ενόπλων δυνάμεων της Ομάδας Ελληνικής Αποκαταστάσεως (Ο.Ε.Α.) - Πρυτανεία νέας πλανητικής Ιεραρχίας», που, μεταξύ των άλλων, ζητούσε από τα μέλη του τα εξής: «Μέσα σε μια νύχτα πρέπει να τουφεκιστούν 50 Ορθόδοξοι Μητροπολίτες σε 50 νομούς της χώρας. Μέσα σε μια νύχτα πρέπει να βρείτε τον ανδρισμό να εξοντώσετε το προσωπικό των ξένων στρατιωτικών βάσεων που βρίσκονται στην Ελλάδα...» Και συνεχίζει: «Η Ο.Ε.Α. είναι η πρώτη ομάδα Ελλήνων που τολμά να απομυθοποιήσει τα κείμενα φτηνής αστροπολιτικής της «Αποκαλύψεως» και να επισημάνει ότι δεν έχουν γραφεί από κάποιο συμπαντικό Χριστό, αλλά από διαστημικούς αλήτες - πειρατές που ατίμασαν τη φιλοξενία του Ξένιου Δία και απεφάσισαν να κάνουν κατάληψη στον πλανήτη. Χρησιμοποίησαν την υπέρτερη τεχνολογία τους για να γενοκτονήσουν εκατοντάδες εκατομμύρια Έλληνες, σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη... Να γιατί ο Ο.Ε.Α. έχει αποφασίσει να εκτελέσει όσους από σάς συνεχίσουν έτσι...»! («Πειραϊκή Εκκλησία», Φεβρουάριος 2000).

          Στη σύγχρονη εκδοχή τους οι νεοπαγανιστές αυτοπροβάλλονται ως «γνωστή» θρησκεία και ως η μόνη νόμιμη θρησκεία στην Ελλάδα! Ζητούν να τους αποδοθούν αρχαιολογικοί τόποι για να τους  μετατρέψουν σε χώρους λατρείας, αφού κατεδαφίσουν τους παρακείμενους Χριστιανικούς Ναούς, σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων, για να μη μιαίνονται τα ιερά τους! Συχνά πυκνά συγκεντρώνονται στον Όλυμπο, πρόσφατα στις Στήλες του Ολυμπίου Διός και στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, αναβιώνοντας νεκρές παγανιστικές εορτές, όπως τα ηλιοστάσια. Μερικές δε από τις ομάδες αυτές δεν αναγνωρίζουν τους νόμους του κράτους, τους θεωρούν άκυρους, διότι τους έφτιαξαν, όπως υποστηρίζουν, «οι δολοφόνοι κατακτητές Χριστιανοί». Σε δημοσιευμένα κείμενά τους εκφράζονται με πρωτοφανή βία και εμπάθεια κατά των Χριστιανών και υβρίζουν με χυδαιότητα τα ιερά και τα όσια της πίστεώς μας.

          Τί συνέβη, όμως πραγματικά και η αρχαιοελληνική θρησκεία αποτελεί πλέον μουσειακό έκθεμα, προϊόν της φανταστικής μυθοπλασίας και μόνο, που οι ίδιοι οι πρόγονοί μας εξέμεσαν με αποτροπιασμό, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και συνάντησαν τον άγνωστο και  μόνο αληθινό Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού; Οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας απέρριψαν επιδεικτικά την αρχαιοελληνική θρησκεία, την οποία χαρακτήρισαν απαράδεκτη, παράλογη και, εν πολλοίς, επικίνδυνη για την ανθρώπινη κοινωνία. Όλα σχεδόν τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας άσκησαν δριμεία κριτική και αρνήθηκαν εμφαντικά την αρχαιολατρία. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Ξενοφάνη τον Κολοφώνιο, τον Ηράκλειτο, τον Αναξίμανδρο, τον Εμπεδοκλή, τον Παρμενίδη, τον Αναξαγόρα, τον Μητρόδωρο, τον Πρωταγόρα, τον Ηρόδοτο, τον Πίνδαρο, τον Πρόδικο, τον Αντισθένη, τον Θέοφραστο, τον Ευριπίδη, τον Σωκράτη, ασφαλώς, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ο τελευταίος δε, αρνήθηκε κατηγορηματικά τις ανόητες περί θεών πίστεις των συγχρόνων του και γι' αυτό κατηγορήθηκε για αθεϊσμό!!! «Αλλά και ο Πλάτων δίνει τη χαριστική βολή σ' όλη την ειδωλολατρική θρησκεία στο τέλος του διαλόγου του Αλκιβιάδης Β΄. Βγήκε έξω από το γνωστό χώρο της φιλοσοφίας και με ένα προφητικό πνεύμα συμβουλεύει τον Αλκιβιάδη να μη θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς Θεούς, αλλά να περιμένει αυτόν που τόν αγαπά και θα τού βγάλει την αχλύν από τα μάτια, ώστε να ιδεί και να καταλάβει ποιόν Θεό και με τί λογής θυσίες πρέπει στο εξής να τον λατρεύει. Και τελειώνει με τον χαρμόσυνο μεσσιανισμό: Δεν θα αργήσει νάρθει...» («Χριστιανική λατρεία και ειδωλολατρία», Πρακτικά Στ' Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου, σελ. 93).

          Στον αντίποδα, οι νεοπαγανιστές αποδίδουν τον μαρασμό της αρχαίας θρησκείας στις δήθεν διώξεις που υπέστη από τον Χριστιανισμό και την άμεσα δήθεν εξαρτημένη από αυτόν αυτοκρατορική εξουσία των αρχών της Βυζαντινής περιόδου. Λησμονούν, ασφαλώς, τα εκατομμύρια των Χριστιανών μαρτύρων, από την μάχαιρα της αρχαίας ειδωλολατρικής παραφροσύνης, για τους οποίους σεμνύνεται και καυχάται η Εκκλησία του Χριστού. Η αλήθεια, προφανώς, βρίσκεται αλλού: «Εντός της σεσαθρωμένης παλαιάς κοινωνίας διεμορφώθη κοινωνία ερρωμενεστέρα, η Χριστιανική. Η πτώση του Ελληνισμού, ως ειδωλολατρικής θρησκείας δεν ήταν αποτέλεσμα των αυτοκρατορικών μέτρων. Οι ναοί κατέπιπτον και η πίστις εμαραίνετο και εν γένει, το αρχαίον θρήσκευμα εφθείρετο, αλλ' εφθείρετο ηρέμα, ως εξ οργανικού θανατηφόρου νοσήματος μάλλον ή διά πληγών έξωθεν καταφερομένων» (Κων/νος Παπαρηγόπουλος, «Ιστορία του Ελληνικού έθνους», τ. 8, σελ. 204).

            Τα όσα παραπάνω καταγράφηκαν είναι καρπός ποιμαντικής ευθύνης και ανησυχίας, σε μια εποχή που ο λαός μας βάλλεται πανταχόθεν με πλείστες όσες αρχαιοφανείς ή καινοφανείς θρησκευτικές εκφράσεις, που εκβιάζουν τον συναισθηματικό του κόσμο, για να κατασκευάσουν φανατικούς οπαδούς. Η επίκληση δε των ανθρωπίνων ή δημοκρατικών δικαιωμάτων οφείλει να προβληματίζει όλους, καθώς είναι γνωστό ότι τα μεγαλύτερα και ειδεχθέστερα εγκλήματα της εποχής μας έγινα στο όνομά τους. Η Εκκλησία αγρυπνά, αλλά και η Πολιτεία οφείλει να πράττει το ίδιο, καθώς εδώ το πρόβλημα δεν είναι θρησκευτικής φύσης, όπως πονηρά οι αρχαιολάτρες θέλουν να το προβάλουν. Είναι κίνδυνος που βάλει κατά της κοινωνικής συνοχής και αποσκοπεί στην πνευματική αποχαύνωση και διάλυση του κοινωνικού ιστού, υλοποιώντας τα καταχθόνια σχέδια της «Νέας Εποχής». Και αυτή δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά υπαρκτή πραγματικότητα, μάλιστα απόλυτα εχθρική.