Του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου

Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

 «ΓΝΩΜΗ», 18/7/2009

          Ποιός δε θυμάται τη Γεωργία Βασιλειάδου ή το Σταύρο Παράβα να ερμηνεύουν το φλιτζάνι ή να ρίχνουν τα χαρτιά στους αφελείς επισκέπτες, για να εξασφαλίσουν εύκολα κέρδη, διακωμωδώντας, στη χρυσή εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ΄60, τις ανασφάλειες των ανθρώπων της μεταπολεμικής Ελλάδας; Θα περιμέναμε, με το πέρασμα των χρόνων, την άνοδο του μορφωτικού επιπέδου, την θαυμαστή εξέλιξη της επιστήμης, τέτοιου είδους φαινόμενα να περάσουν στη  φάση της απαξίωσης και στη σφαίρα του κωμικού. Η πραγματικότητα, όμως, μάς διαψεύδει.

          Τα Μ.Μ.Ε. λειτουργούν ως φιλόξενη εστία για κάθε λογής αστρολόγους, μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες και επιτήδειους κερδοσκόπους, χωρίς ν' αναλογίζονται τον πνευματικό ευτελισμό στον οποίο οδηγούν το κοινό τους. Η τηλεόραση κάνει «χρυσές δουλειές», βάζοντας τους επικίνδυνους αυτούς  λαοπλάνους στα σπίτια των αφελών, που αναζητούν στα χαρτιά, στον καφέ και στα άστρα τη λύση των προβλημάτων τους! Η νοοτροπία αυτή φέρνει στην επιφάνεια ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που έχει να κάνει με την ανασφάλεια που νιώθουν οι σύγχρονοι άνθρωποι, οι οποίοι αναζητούν στηρίγματα και επενδύουν φρούδες προσδοκίες σε χώρους και πρόσωπα που μόνο ως επικίνδυνοι έμποροι ελπίδων μπορούν να χαρακτηριστούν, που μετατρέπουν τους αφελείς σε προϊόντα άνομης και ειδεχθούς κερδοσκοπίας, γεγονός που πρέπει κάποτε να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον της υπεύθυνης Πολιτείας.

          Η αστρολογία και οι παρεμφερείς με αυτήν δραστηριότητες, πιστεύουν ότι η θέση των άστρων την ώρα που γεννιέται κάποιος, βάζει ανεξίτηλη σφραγίδα στην προσωπικότητά του! Προδιαγράφει το μέλλον του! Δε μάς λέει, όμως, πώς γίνεται αυτό. Τί είδους επίδραση είναι αυτή που υποτίθεται ότι ασκούν τα άστρα; Ουσιαστικά πρόκειται για τον υπερτονισμό της δυναμικής που ασκούν τα φυσικά φαινόμενα στην πορεία της ανθρώπινης ζωής, γεγονός με έντονα «θρησκευτικά» στοιχεία, πουν κατατάσσουν τις περιγραφόμενες δραστηριότητες στο ευρύτερο πλαίσιο του αποκρυφισμού και της ειδωλολατρίας, που, ως γνωστόν, αρνούνται το Θεό και θεοποιούν τη φύση.

          Στο σημείο αυτό τίθεται το εύλογο ερώτημα, είναι δυνατόν ένας Χριστιανός να έχει τέτοιου είδους ενδιαφέροντα και σχέσεις με το σκοτεινό αυτό αποκρυφιστικό κύκλωμα; Η Εκκλησία μας σαφώς απαντά ότι η αστρολογία και οι περί αυτήν δραστηριότητες, είναι ασυμβίβαστες προς την Ορθόδοξη πίστη. Δε μπορεί ένας Χριστιανός να πιστεύει, ταυτόχρονα, στις αρχές της αστρολογίας. Μάλιστα, οι εμμένοντες στην ενασχόληση με την αστρολογία, όπως και με την μαντεία και μαγεία, υποβάλλονται σε σοβαρά επιτίμια, όπως προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες και ουσιαστικά αποκόπτουν εαυτούς από την Εκκλησία.

          Επί του ζητήματος αυτού ο δογματικός Πατήρ της Εκκλησίας μας Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σημειώνει:: «Οι ειδωλολάτρες παραδέχονται ότι με την ανατολή και τη δύση και τη σύγκρουση των αστεριών καθορίζονται η ζωή και οι πράξεις μας. Με αυτά καταγίνεται η αστρολογία. Εμείς, όμως, παραδεχόμαστε ότι από αυτά διαμορφώνονται οι καιρικές καταστάσεις, αλλά με κανένα λόγο οι πράξεις μας. Γιατί εμείς, επειδή γίναμε αυτεξούσιοι από τον Δημιουργό, είμαστε κύριοι σ' αυτές. Αν, λοιπόν, από την κίνηση των αστεριών κάνουμε τα πάντα, κατ' ανάγκη κάνουμε αυτό που κάνουμε. Και αυτό που γίνεται κατ' ανάγκη ούτε αρετή είναι, ούτε κακία. Κι αν ούτε αρετή, ούτε κακία έχουμε, δεν είμαστε άξιοι ούτε για τους επαίνους και τα στεφάνια, ούτε για τις κατηγορίες ή τις τιμωρίες. Επιπλέον, θα βρεθεί και ο Θεός άδικος, δίνοντας σε άλλους αγαθά και σε άλλους θλίψεις. Αλλά ακόμη, ούτε ο Θεός θα κυβερνά, ούτε θα προνοεί για τα πλάσματά του, αν τα πάντα κατ' ανάγκη άγονται και φέρονται. Επίσης και η λογική θα μάς ήταν περιττή, αφού δεν είμαστε κύριοι καμιάς πράξεως, σκεφτόμαστε περιττά. Το λογικό, πάντως, μάς έχει δοθεί για τη σκέψη. Κατά συνέπεια, κάθε λογικό ον είναι και αυτεξούσιο» (Ε.Ο.Π., Β΄, 7).

          Η πίστη της Εκκλησίας μας είναι σαφής: ο άνθρωπος είναι απόλυτα υπεύθυνος των πράξεών του στο πλαίσιο, βέβαια, που καθορίζουν οι δυνατότητές του. Το μέλλον το γνωρίζει μόνον ο Θεός, χωρίς αυτό να καταργεί την ανθρώπινη ελευθερία. Δε το γνωρίζει ούτε ο Διάβολος, ούτε βέβαια, οι αστρολόγοι. Γι' αυτό είναι απίστευτο, αλλά και θλιβερό, στον 21^ο αιώνα, οι άνθρωποι να επενδύουν τις ελπίδες τους σε πρακτικές του Μεσαίωνα, αρνούμενοι την χάρη και την ευλογία του Θεού ο οποίος κατευθύνει, σκέπει, καθοδηγεί, συνέχει και φροντίζει τα πάντα.