Στο τέλος του περασμένου 20^ού αιώνα, αναπτύχθηκαν στον ταραγμένο και μεταβαλλόμενο κόσμο νέες θρησκευτικές διδασκαλίες και λατρείες. Οι ιδρυτές αυτών των διδασκαλιών υποστήριζαν ότι η Εκκλησία είναι ένας αποτυχημένος και ξεπεσμένος θεσμός και ότι ο Χριστός απέτυχε να σώσει τον κόσμο. Αυτοί παρασκευάστηκαν ως σωτήρες, ως μεσσίες και αυθεντικοί θείοι διδάσκαλοι. Ισχυρίστηκαν ότι αυτοί είναι τώρα οι αποσταλμένοι του Θεού ο οποίος τους έχει δώσει ως κύρια αποστολή να λύσουν τα προβλήματα του κόσμου και να δώσουν διέξοδο στο άγχος και τις υπαρξιακές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου.

Η διδασκαλία και η λατρεία που διδάσκουν αυτοί οι αυτοπροβαλλόμενοι σωτήρες είναι ένα κράμα από προσωπικές τους επινοήσεις , από αποσπασματικές χριστιανικές αντιλήψεις, από ειδωλολατρικά κατάλοιπα και από δοξασίες και πρακτικές ανατολικών θρησκειών. Χρησιμοποιούν σαν μέσο προσέλκυσης (δόλωμα) τη σωματική άσκηση, σε συνδυασμό  με την υγιεινή διατροφή, το ξεπέρασμα των ψυχολογικών προβλημάτων, την απόκτηση αυτοπεποίθησης, την ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό των πνευματικών ικανοτήτων, την πρόγνωση του μέλλοντος, την απόκτηση της τέλειας αλήθειας.

Επίσης, για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, χρησιμοποιούν εντυπωσιακά συνθήματα όπως: παγκόσμια ειρήνη, αγάπη, αλληλεγγύη, φιλία. Με όλα αυτά τα μέσα ως πλεκτάνη, αξιοποιούν προς όφελος τους την καλή πρόθεση των μεγάλων ανθρώπων και τον ενθουσιασμό και την απειρία των νέων. Με τους τρόπους και αυτά τα μέσα προσελκύουν μαθητές και οπαδούς, οι οποίοι, γίνονται θύματά τους, αφού, τελικά, χάνουν την προσωπική τους αξία, την ελευθερία τους και γίνονται άβουλα όντα χωρίς κρίση, τυφλά ενεργούμενα για οικονομική εκμετάλλευση. Γι'  αυτό και χαρακτηρίζονται και είναι καταστροφικές λατρείες.

Όσοι εντάσσονται σ' αυτές τις ομάδες αποκόβονται από το περιβάλλον τους. Παθαίνουν, πλύση εγκεφάλου. Δαιμονοποιείται όλη η προηγούμενη ζωή τους και προβάλλεται η ομάδα ως η μόνη αγία και καθαρή οδός για τη σωτηρία του κόσμου και αυτοί ως σωτήρες της ανθρωπότητας. Στις ομάδες αυτές επικρατεί πνευματική τρομοκρατία και ψυχολογική βία. Δεν υπάρχει ελεύθερη κρίση. Απαγορεύεται η επικοινωνία και σχέση με τον «έξω» κόσμο. Η πληροφόρηση γίνεται μέσα από τα «κάγκελα της φυλακής» της ομάδας. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια ο κίνδυνος για ψυχική ισορροπία είναι μεγάλος. Πολλά θύματα αυτών των ομάδων οδηγούνται σε ψυχώσεις και νευρώσεις φθάνουν ακόμα στην τρέλα και στη φυσική καταστροφή. Οι σχετικές μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι κινήσεις και οι ομάδες αυτές αποτελούν φοβερό και ύπουλο κίνδυνο για την προσωπικότητα, την πνευματική και ψυχική υγεία του άνθρωπου, καθώς και για τον ευρωπαϊκό χριστιανικό πολιτισμό, αξίες ανθρωπιστικές και πολιτισμικές - ανθρώπινα δικαιώματα - του οποίου (αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, ηθική κ.λ.π.) διαστρεβλώνουν προς το συμφέρον τους. Τέτοιες κινήσεις και τέτοιοι «σωτήρες» είναι οι ιδρυτές διαφόρων πεντηκοστιανών ομάδων. Οι Μορμόνοι τα παιδιά του Μώ, οι διδάσκαλοι της γιόγκα και του διαλογισμού, ο κορεάτης Μούν, ο Χάμπαρντ (Σαηεντολογία) , οι Χάρε Κρίσνα, οι Μπαχάι (Ισλαμιστές), ο Κάρολος Ρώσελ( Μάρτυρες Ιεχωβά), ο Σάμουελ Βεόρ και ο Δ. Ροβολός (Γνωστικισμός) και πολλοί άλλοι Αποκρυφιστές και θεοσοφιστές ηγέτες του κινήματος της « Νέας Εποχής του Υδροχόου».