Αδελφοί μου,

Λαμπρή η σημερινή μέρα! Πάσχα του καλοκαιριού το αποκαλεί ο λαός μας. Οι περισσότεροι αποδίδουν τον χαρακτηρισμό αυτό στη λαμπρότητα της πανηγύρεως. Δεν είναι όμως μόνον αυτή η αιτία. Πάσχα για τους Εβραίους ξέρουμε πως είναι το πέρασμα από την δουλεία της Αιγύπτου, στην ελευθερία της Γης της Επαγγελίας. Πάσχα για μας τους Χριστιανούς, ξέρουμε πως είναι το πέρασμα από τη δουλεία του θανάτου στην ελευθερία της ζωής. Σήμερα, όμως, εορτάζουμε το πρώτο ανθρώπινο Πάσχα, το πρώτο ανθρώπινο πέρασμα.

Τον δρόμο άνοιξε ο Χριστός μας, αρπάζοντας κυριολεκτικά την ανθρώπινη φύση από την εξουσία του θανάτου και οδηγώντας την στην αθανασία ψυχών και σωμάτων. Το πρώτο Πάσχα, το πρώτο πέρασμα πραγματοποιήθηκε από Εκείνον.

Πρώτη η Παναγία, όμως, από το ανθρώπινο γένος βάδισε τον δρόμο που άνοιξε ο Υιός της. Με την Κοίμηση,  κυρίως όμως με τη Μετάστασή της, έγινε η προπομπός της ανθρωπότητος  προς την αφθαρσία.

Σήμερα το Πάσχα της Παναγίας. Σήμερα η διέλευσή της από τον θάνατο στη ζωή. Σήμερα, η αγιότητά της απαλλάσσει , όχι μόνο την ψυχή, αλλά και το σώμα της από τα στίγματα του θανάτου και το οδηγεί άφθαρτο στην ουράνια Βασιλεία. Σήμερα ο ουρανός, στο πρόσωπό της, υποδέχεται τον άνθρωπο ολόκληρο, πλήρη, χωρίς την οδύνη του χωρισμού της ψυχής από το σώμα.

Ολοκληρώνεται, την υπέρλαμπρη αυτή μέρα, η προσφορά της Θεοτόκου προς το ανθρώπινο γένος.

 Πρώτα, με τον Ευαγγελισμό, ανοίγει «της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο». Το «γένοιτο», που απηύθυνε  προς τον Άγγελο, άνοιξε τον δρόμο συνάντησης του Θεού με το πεσμένο πλάσμα του. Με το δικό της στόμα, το ανθρώπινο γένος κάλεσε τον Θεό να εισέλθει στην ανθρώπινη τραγωδία και να το λυτρώσει.

Κατόπιν, με τη μητρική της παρρησία, ο άνθρωπος την είδε Μητέρα και προστάτιδα. Με τις παρακλήσεις, που κάθε χρόνο πριν την κοίμησή της, αλλά και σε κάθε περίσταση ψάλλουμε, την αναγνωρίζουμε ως τείχος και προστασία, καταφύγιο και ιατήρα, όχι μόνο μεσίτρια, αλλά και συνοδοιπόρο μας στον δύσβατο δρόμο της ζωής.

Σήμερα, όμως, η προσφορά της ολοκληρώνεται. Με τη Μετάστασή της αποδεικνύεται πως ο δρόμος, που οδηγεί στον παράδεισο είναι ανοιχτός και μας περιμένει όλους. Σήμερα, με το στόμα του Ιερού Χρυσοστόμου επαναλαμβάνουμε, όχι για ένα Θεό που έγινε άνθρωπος, αλλά για έναν άνθρωπο, που έγινε πρώτος, κατά χάριν Θεός: «Που σου, θάνατε, το κέντρον; Που σου, Άδη, το νίκος;»

Εκοιμήθη και μετέστη η Παναγία, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής. Αλλά σε τι συνίσταται η αγιότητα αυτή; Αφορά μόνον αγαθές πράξεις που έκανε η αμαρτωλές πράξεις που δεν έκανε; Και αυτό αδελφοί μου. Κυρίως όμως η αγιότητά της συνίσταται  στην ετοιμότητά της να κάνει δικό της τον πόνο των ανθρώπων. Αυτό νιώθουμε, αυτό πιστεύουμε, αυτό υμνολογούμε: Την δύναμη της μεσιτείας της. Και τι είναι εκείνο που την καθιστά τόσο αποτελεσματική;  «...δοξάζω, υμνολογώ και μεγαλύνω σου την άφατον προς με συμπάθειαν» ψάλλαμε καθ  ὅλη την διάρκεια των Παρακλήσεων.

Συμπάθεια λοιπόν. Συμπόνια. Συμμετοχή στον πόνο των ανθρώπων. Αυτόν τον δρόμο δείχνει η Παναγία μας. Με την παρουσία της, μας απλώνει πάντα το χέρι για βοήθεια και προστασία, με τη ζωή της όμως μας καλεί σε μίμηση. Μίμηση της συμπαράστασής της προς τον κόσμο. Αποδεχόμαστε πρόθυμα τις δωρεές της μεσιτείας της. Το ίδιο πρόθυμα ας την ακολουθήσουμε όμως στην διαρκή της μέριμνα για τα δεινά του κόσμου. Στο σώμα της χάρισε αφθαρσία η αγιότητα και η υπακοή της στο θέλημα του Θεού. Αυτά τα δυό, αποτυπωμένα στη δική μας ζωή, θα χαρίσουν αφθαρσία και λύτρωση στο κορμί της  ανθρωπότητας, που σήμερα στενάζει από τις οδίνες της πλεονεξίας και της αναλγησίας.

Αδελφοί μου,

Η Παναγία δρα κάθε στιγμή. Περιμένει, όμως, το δικό μας «γένοιτο» στην πρόσκλησή της να σταθούμε δίπλα στον κόσμο και να κάνουμε τον πόνο του, πόνο μας. Αυτό είναι το θαύμα της αγάπης. Αυτό είναι το θαύμα της νίκης πάνω στον εγωισμό και την απληστία. Αυτό είναι το θαύμα της σημερινής ημέρας.

Καθώς στρέφουμε προς εκείνην τον νου και την καρδιά για παρηγοριά και ενίσχυση, ας την ικετεύσουμε για τα μέγιστα των δωρημάτων: Πρώτα, την αγιότητα του βίου μας. Την πρόθυμη υπακοή στο θέλημα του Θεού. Την ετοιμασία να δεχτούμε τον φωτισμό Του. Και κατόπιν, την συμπονετική καρδιά και την ετοιμότητά μας για έργα αγάπης, όπου και προς όποιον τα έχει ανάγκη.

Αυτά το δωρήματα χρειάζεται σήμερα ο κόσμος και η πατρίδα μας. Εδώ, σήμερα, μπροστά στα άφθαρτο σώμα της, ας τα ζητήσουμε ολόψυχα, με τη βεβαιότητα πως: «Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ  αἰτεῖται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως». Η Παναγία μαζί μας, με όλο το λαό μας και με όλον τον κόσμο. Αμήν.