Το 1834 οι πρώτοι πρόσφυγες από την κατεστραμμένη παλαιά Μιτζέλα στο Πήλιο (τον Ιούλιο του 1828 είχε γίνει το ολοκαύτωμα του μαρτυρικού αυτού τόπου από τους Τούρκους) έρχονται στο νέο τους τόπο, στη νέα τους πατρίδα, που τους παραχώρησε το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, στα παράλια του Παγασητικού, στη Νοτιοδυτική Μαγνησία (στη τοποθεσία Μονόλια Σούρπης). Το 1836 κτίζουν τον Ναό της Νέας Μιτζέλας, προς τιμήν του Σωτήρος Χριστού, σε ανάμνηση της σωτηρίας τους από το τουρκικό σπαθί. Το μέρος που κτίσθηκε ο Ναός ήταν μικρό σε έκταση (600 τ.μ.), τόπος  βραχώδης, με γκρεμό και αγριελιές. Ξεχέρσωσαν το χώρο, έβγαλαν τα βράχια, έκτισαν τείχη αντιστήριξης, ίσιωσαν το οικόπεδο και έτσι υψώθηκε η μικρή Εκκλησιά της Νέας Μιτζέλας. Το 1855 το χωριό των προσφύγων είχε μεγαλώσει, ο πληθυσμός του έφθανε τους 855 κατοίκους, γι' αυτό και αποφασίσθηκε να μεγαλώσει ο Ναός, για να χωρά περισσότερο κόσμο, ειδικά τις γιορτές. Μετά από 15 χρόνια, το 1872, ολοκληρώθηκε η ανακαίνιση του Ναού, αφιερωμένος πάντα στη Μεταμόρφωση του Χριστού και από τότε στέκει ολόρθος στη μέση της Νέας Μιτζέλας ή Αμαλιάπολης, όπως ονομάσθηκε  ήδη από το 1839, προς τιμήν της νεαρής Βασίλισσας Αμαλίας, ευεργέτιδας του τόπου.

Το μαρμάρινο τέμπλο και ο μαρμάρινος άμβωνας, αποτέλεσαν ξεχωριστά καλλιτεχνήματα του νέου ανακαινισμένου Ναού. Έγιναν στην Τήνο, από μαρμαρογλύπτη καλλιτέχνη, τον Γεώργιο Λυρίτη και φυσικά μεταφέρθηκαν με τα περίφημα εκείνη την εποχή Μιτζελιώτικα καράβια, από το νησί της Μεγαλόχαρης στον Ναό της Μιτζέλας. Ο αρχιτέκτονας του Ναού ήταν ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου, σπουδαίος αρχιτέκτων του 19ου αιώνα και Πρύτανης της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Αθήνας (το σημερινό Πολυτεχνείο). Ο τρούλος από χαλκό δεν υπήρχε στον Ναό του 1872, αλλά τοποθετήθηκε πρόσφατα την δεκαετία του 1970. Αρκετές εικόνες του τέμπλου είναι αγιογραφημένες από τον Μιτζελιώτη ζωγράφο-αγιογράφο Κώστα Θετταλό (Κουλούμπαρδο), σημαντική μορφή των εικαστικών τεχνών στη προπολεμική Ελλάδα.. Υπάρχουν, επίσης, εντός του Ναού μεγάλες φορητές εικόνες στους τοίχους, με θέματα από τη ζωή του Χριστού, εικόνες που δωρίθηκαν από καπεταναίους της Μιτζέλας τον 19ο αιώνα, καθώς και ομοιώματα ξύλινων ιστιοφόρων καραβιών (το χαρακτηριστικότερο η Παναγία Ελεούσα). Στο κέντρο του Ναού ξεχωρίζει, κρεμασμένο με αλυσίδα από την οροφή, το ομοίωμα ενός αετού, δώρο στο Ναό του Μητροπολίτου Δημητριάδος κυρού Γρηγορίου (αρχές του 20ου αιώνα). Κορυφαία εικόνα του Ναού η Παναγία Ελεούσα, αγιογραφημένη από Ρώσους μοναχούς στις αρχές του 20ού αιώνα, που δωρίθηκε στους Μιτζελιώτες το 1920 από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Γερμανό Μαυρομάτη.

Εφημέριος σήμερα του Ναού είναι ο άοκνος και άξιος, με πανεπιστημιακή μόρφωση, Αρχιμανδρίτης π. Χαρίτων Μελεμές.