Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

            Η Μακρινίτσα εκτός από τη μεγάλη ιστορική της παράδοση έχει και θρησκευτική. Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες της έπαιξαν σημαντικό ρόλο και διαμόρφωσαν τη ζωή του τόπου. Άλλωστε και αυτό το ίδιο το χωρίο δημιουργήθηκε κοντά σε μια μεγάλη Μονή, τη Μονή της Παναγίας της Μακρινιτίσσης πριν από 700 με 721 χρόνια. Εξετάζοντας τις μονές, τις εκκλησίες και τα ξωκκλήσια του χωριού θ' αναφερθούμε σε ιστορικά ντοκουμέντα, σε προφορικές μαρτυρίες, σε θρύλους και παραδόσεις, που αφορούν τα ιερά αυτά μνημεία.

            Και αρχίζουμε από τη Μονή της Μακρινιτίσσης.

Η Μονή της Μακρινιτίσσης ή Μονή της Θεοτόκου Οξείας Επισκέψεως, ιδρύθηκε από τον Κων)νο Μαλιασηνό στον τόπο της σημερινής εκκλησίας της Παναγίας στο όρος του Δρόγγου, όπως ονομαζόταν τότε το τμήμα αυτό του Πηλίου. Ανάμεσα στο 1204 χρόνο της Άλωσης της Κων)πολης από τους Φράγκους και της κατάληψης της Μαγνησίας από τους Μαλιασηνούς και του έτους 1207 ή κατ' άλλους 1215.

            Τις πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη της Μονής, δίνει ένα γράμμα του 1215 από τον επίσκοπο Δημητριάδας Αρσένιο προς τον Κ.Μαλιασηνό. Μ' αυτό το γράμμα η Μονή αναγνωρίζεται ως «σταυροπηγιακή». Ανεξάρτητη δηλαδή από την επισκοπή Δημητριάδας και υπαγόμενη στο Πατριαρχείο. Μ' αυτή την πληροφορία η ίδρυση της Μονής εντοπίζεται σε περίοδο προγενέστερη του 1215.

            Πρόκειται για το «Γράμμα του Δημητριάδος κυρού Αρσενίου προς τον Κομνηνόν κυρ. Κωνσταντίνον Μαλιασηνόν και κτήτορα πρώτον».

            Σε έγγραφο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου  του 1274 η Μονή αναφέρεται «Επ' ονόματι τιμωμένη της πανυπεράγνου μου Θεομήτορος και επικεκλημένη Οξεία Επίσκεψη, εγχωρίως δε λεγομένη Μακρινιτίσση»

            Ο Κων)νος Μαλιασηνός μετά την άλωση της Κων)πολης από τους Λατίνους κατέλαβε τη Μαγνησία της Θεσσαλίας και ανακηρύχτηκε ανεξάρτητος δυνάστης της. Ο ίδιος ονομαζόταν και Κομνηνός Δούκας Άγγελος, επειδή είχε παντρευτεί την ανεψιά του δεύτερου Δεσπότη της Ηπείρου Θεοδώρου Κομνηνού Αγγέλου Δούκα.

            Ο Κων)νος Μαλιασηνός πλούτισε τη μονή της Μακρινιτίσσης με μετόχια, κτήματα, αλυκές, χωράφια υδρόμυλους, ιδιόκτητα χωρία και την έκανε πολύ πλούσια. Η Μονή απέκτησε ως μετόχια, αρχαιότερες μονές όπως τη Μονή Αγίου Ονουφρίου, τα μονήδρια του Κυρ. Ιλαρίωνος στον Αλμυρό, του Αγίου Δημητρίου, «το διακείμενον πλησίον της Μεγάλης μετά των προσκαθημένων εν αυτώ ανθρώπων», το μοναστήρι Ράσουσα στη Ζαγορά, το χωριό Κάπραινα (σήμερα Γλαφυρές) το οποίο επικυρώθηκε και στα 1272. Τα χωριά, Μαγούλα, Πέτρα, το μοναστήρι Παναγία στη Χάρμαινα «την γην του Αμαρά της Κολομβηνής, τον Ρωτόν, την Μέλισσαν και τον τόπον του Καστριώτου, την Λογγάν, την Καλίτζαν, την Κατούναν» και ανάμεσα στα έτη 1277 και 1279 πήρε μαζί με το μοναστήρι της Νέας Πέτρας ως δώρο το μοναστήρι του Σωτήρα του Λατόμου στη Θεσσαλονίκη. Ακόμα ως περιούσια της Μονής της Μακρινιτίσσης αναφέρονται: Ένα μοναστήρι Άγιος Νικόλαος ο Νέος, στις όχθες της παλιάς λίμνης Βοιβηϊδα (Κάρλα), οι αλυκές στο Γόλο, ο Βάλτος (ένα τμήμα της λίμνης Βοιβηϊδας), οι τοποθεσίες: Αειδοροράχη, Βασιλίς, Βούκοβας, Καλή του Ζερβού, Μορίβορι, Πολιτικά, Πλατυπόδης, Πλανηνή και Άγιος Στέφανος. Η αυξανόμενη με τον καιρό περιουσία επικυρωνόταν διαρκώς με νέα έγγραφα.

            Σε χρυσόβουλο του 1272 του Μιχαήλ Παλαιολόγου αναφέρεται ότι στη Μονή ανήκε το χωριό της «Κρυπούς μετά πάντων των δικαίων και προνομίων αυτού και των δυο μονοξύλων αυτού και των αλιέων», «το εν τω όρει της Ζαγοράς αγρίδιον της Κυρακαλής μετά των εκείσε προσκαθημένων...»

            Σε αργυρόβουλο «του δεσπότου κυρού Ιωάννου Κομνηνού του Παλαιολόγου  του αυταδέλφου του αυτού Θεοστεφούς βασιλέως» αναφέρεται, ότι, η Μακρινίτσα κατέχει και «κατά την λίμνην την εις τον άγιον Στέφανον σανδάλια δυο μετά των αλιέων αυτών ήγουν τους παίδας του Μαλογένη μετά μονοξύλου αυτών».

            Οι «πάροικοι» ή «προσκαθήμενοι» (έτσι αναφέρονται σε πατριαρχικά σιγίλλια και αυτοκρατορικά έγγραφα), έγιναν ιδιοκτησία της Μονής της Παναγίας μαζί με τα κτήματα που χάρισαν ή και αγόρασαν αργότερα το 1272 οι Μαλιασηνοί από ελεύθερους γεωργούς, «που κινδυνεύουν ως και αυτής σχεδόν της αναγκαίας τροφής υστερείσθαι» εξ αιτίας «των καθημερινών εφόδων «και της «πολυχρονίου σιτοδείας».

            Αλλά και ο γιός του Κων)νου Μαλιασηνού Νικόλαος έκανε τις ίδιες προσπάθειες με τον πατέρα του να διατηρεί τη Μονή στην πρώτη θέση. Και οι δυο Μαλιασηνοί στο τέλος της ζωής τους αποσύρθηκαν στη Μονή αυτή και έγιναν καλόγεροι. Ο πρώτος  με το όνομα Κωνστάντιος και ο δεύτερος με το όνομα Ιωάσαφ ή Νείλος.

            Η Μονή της Μακρινιτίσσης που αποτελούσε εκείνη την εποχή το κέντρο της μοναχικής ζωής στο Πήλιο, συγκέντρωσε, εκτός από τους βλάχους δουλοπάροικους και άλλους κατοίκους, που έρχονταν ως μοναχοί ή καλλιεργητές των μοναστηριακών κτημάτων. Σιγά-σιγά αυτοί με τα χρόνια έχτισαν σπίτια και αποτέλεσαν τον πυρήνα της μεγάλης αργότερα κωμόπολης Μακρινίτσας.

            «Εσυνάχθησαν και έκτισαν σπίτια οι άνθρωποι τριγύρω της εκκλησίας και κατ' ολίγον εσυγκροτήθη αρκετή πόλις πολυάνθρωπός τε και φιλόχριστος».

             Η Μονή της Μακρινιτίσσης έπεσε στην αφάνεια τον 17^ο αιώνα. Κανένας δεν ξέρει αν καταστράφηκε από τους Τούρκους ή εγκαταλείφθηκε σιγά-σιγά. Στη θέση της χτίστηκε το 1767 η εκκλησία της Παναγίας στη Μακρινίτσα. Μάλιστα λέγεται, πως το μέρος που ήταν πρώτα η Μονή «έσερνε» δηλ. γκρεμιζόταν, γι'  αυτό η εκκλησία της Παναγίας χτίστηκε λίγο πιο πέρα προς τα δυτικά σε στερεό μέρος. Η εκκλησία αυτή, γκρεμίστηκε από τους σεισμούς του 1955 και ξαναχτίστηκε το 1963 από τα θεμέλια, στις ίδιες διαστάσεις. Μόνο ο ανατολικός τοίχος δεν πειράχτηκε και υποστυλώθηκε με εσωτερικό άλλο τοίχωμα. Όπως πληροφορηθήκαμε, πριν γκρεμισθεί ο ναός φωτογραφήθηκε από κάθε πλευρά με επιμέλεια και προσοχή, για να γίνει μετά στα ίδια σημεία η εντοίχιση των επιγραφών και των διακοσμητικών άλλων στοιχείων. Η εκκλησία της Παναγίας ήταν και είναι μια μεγαλόπρεπη οικοδομή με 30,50 μέτρα μήκος και 14,50 πλάτος. Είναι βασιλική, χωρίς τρούλο. Πριν γκρεμισθεί από τους σεισμούς είχε επιβλητικότερο εσωτερικό. Τώρα επικρατούν πολλά καινούργια στοιχεία σ' αυτό. Το τέμπλο της είναι ξυλόγλυπτο παλιό έργο τέχνης και υπάρχει μέσα στην εκκλησία το ανάγλυφο της Παναγίας έργο του 13^ου αιώνα.

            Το ανάγλυφο παριστάνει την Παναγία όρθια σε στάση δεομένης. Αυτό έχει διαστάσεις 1,70 επί 0,63. Η Θεοτόκος φέρνει επάνω στο στήθος της μέσα σε εγκόλπιο τον Ιησού Χριστό, ο οποίος ευλογεί με το ένα χέρι και με το άλλο κρατάει ειλητάριο.  Και από τις δυο πλευρές του κεφαλιού της Παναγίας είναι χαραγμένη η επιγραφή: «Μήτηρ Θεού η Οξεία Επίσκεψις».

            Στο πλαίσιο που περιβάλλει το ανάγλυφο είναι χαραγμένη και άλλη επιγραφή.

«Δέσποινα Μήτερ του Θεού Λόγου Μόνου

                                     Ποσί Πάναγνε κείμενον

                                     ρύσαι με πυρός και σκότους εξωτέρου

                                     και συγκαταρίθμησον οις οίδας τρόποις

                                     εν τη μερίδι των άνω στρατευμάτων».

Στην είσοδο της νότιας πλευράς της εκκλησίας πάνω από την πόρτα είναι γραμμένη η χρονολογία 1767. Στη δυτική, την κύρια είσοδο του ναού, πάνω από την πόρτα, υπήρχε και είναι και σήμερα τοποθετημένη η έμμετρη κτητορική επιγραφή:

«Ο Θείος και περικαλλής Ναός της Παναγίας, ούτος ον βλέπεις

       θεατά Παρθένου της Μαρίας, Εκ βάθρων ωκοδόμηται εις χρόνους

              τους χιλίους, εξήκοντα και τους επτά και τους επτακοσίους

             Δια σπουδής χριστιανών όλων των εγχωρίων

                         Προϊσταμένων και λοιπών αρχόντων και τιμίων

             Υπεραγία Δέσποινα όσους εις τον Ναόν σου

             τον ιερόν συνέδραμον τούτον και άγιόν Σου

             Σκέπε φρούρει και φύλαττε από βλάβης παντοίας

             Και τέλους Σου αξίωσον υιού της βασιλείας»

                  1767

Άλλη κτητορική επιγραφή βρίσκεται στην ανατολική πλευρά.

Ο ιερός ούτος και Πάνσεπτος Nαός της Υπεραγίας Θεοτόκου ανεκαινίσθη και ετελειώθη κατά το από Χριστού χιλιοστόν επτακοσιοστόν εξηκοστόν έβδομον έτος, υπό την σην σκέπην με διά παντός φύλαττε Δέσποινα.

Η εκκλησία της Παναγίας βρίσκεται στο κέντρο μιας μεγάλης λιθόστρωτης αυλής και την περιβάλλουν τα παρεκκλήσια «Άγιοι Ανάργυροι», «Αγία Μαγδαληνή», οι «Άγιοι Πάντες», ο «Άγιος Νικόλαος» και η Μητρόπολη. Το κτίριο της Μητρόπολης οικοδομήθηκε το 1815 και φιλοξενούνταν σ' αυτό ο Επίσκοπος της Δημητριάδας, όταν επισκεπτόταν τη Μακρινίτσα. «Εις την εκκλησίαν της Παναγίας...εισέρχεται τις κάτωθεν μεγάλης καμάρας, γράφει ο Δ. Σισιλιανός, όπερ χρησιμεύει ως προπύλαιον της εκκλησίας...».

Στην πρόσοψη, όπως και στη δεξιά πτέρυγα της Μητρόπολης, υπάρχουν έμμετρες κτητορικές επιγραφές. Όλες αυτές τις επιγραφές που βρίσκονταν παλιά αλλά και τώρα στην καινούργια εκκλησία της Παναγίας, στη Μητρόπολη, και στους άλλους ναούς, ανακάλυψε, διέσωσε και έδωσε σε βιβλίο του ο Δ. Σισιλιάνος. (Ο Δ. Σισιλιάνος είναι Μακρινιτσιώτης από την πλευρά της μητέρας του και τίμησε το χωριό με το βιβλίο του η «Μακρινίτσα και το Πήλιον»).

Αντιγράφουμε μια πολύ χαρακτηριστική επιγραφή που βρίσκεται στην πρόσοψη της Μητρόπολης.

Ιδού εν τη Μητροπόλει - Των χωρών τη Ακροπολει Μακρινίτζη τη κλεινή.

Η Μητρόπολις υψούμαι - Εύτορνος οικοδομούμαι ως Πανίερος σκηνή

Λαμπροτάτη οροφώδης  - Έντεχνος και μαρμαρώδης Σύμμετρος φωτοειδής.

Και αρμόδιος βεβαίως - Οίκος του Αρχιερέως - Εύσημος και ευειδής

Τω κλεινώ Αθανασίω - Ποιμενάρχη σεβασμίω - Οίκος έδει γαρ τοιός

Ίνα πάντ' ευρυθμισθώσι - Και τη χώρα αρμοσθώσι - Αναλόγως ευκλεώς

Χάρις ουν τοις προεστώσι - Άπασι τοις συνδραμώσι - Δημητρίω τ' Αχτζελού.

Και Νικόλα Εκλογάδη - Τω παπά Ζαφειριάδη - Επιτρόποις του Ναού

                                                     1815 Αυγούστου α΄.

            Στο πίσω μέρος της εκκλησίας, υπάρχουν πλήθος λιθανάγλυφα, που εντυπωσιάζουν.

            Η εκκλησία της Παναγίας είναι από τις επιβλητικότερες. Η ιστορία και οι θρύλοι που πλέκονται γύρω απ' αυτή διηγούνται ένα παλιό και λαμπρό μεγαλείο.

            Η αυστηρή οικοδομή της εκκλησίας, η μεγάλη πλακόστρωτη αυλή, τα κυπαρίσσια με το σκοτεινό τους μυστήριο, ένα γύρω το κτίριο της Μητρόπολης, τα παρεκκλήσια και τέλος το ψηλό κωδωνοστάσιο, που υψώνεται σαν έκφραση ευλάβειας, είχαν και έχουν όλα επιβλητικότητα και δημιουργούν δέος. Απολαμβάνοντας κάποιος όλη αυτή την ομορφιά θα έπρεπε συγχρόνως ν' ακούσει να χτυπούν κι οι τρείς καμπάνες του ψηλού καμπαναριού με τον αρμονικό ρυθμό τους, για να νιώσει όλη τη μεγαλοπρέπεια αυτού του ξεχωριστού μνημείου της Μακρινίτσας.

            Λένε, πως και τις τρείς καμπάνες τις έστειλαν αφιέρωμα στην Παναγιά, Μακρινιτσιώτες βυρσοδέψες από την Οδησσό της Ρωσίας και πως τις έσυραν ζεμένα βόδια, για να τις ανεβάσουν πάνω στο χωριό από το Βόλο. Πολλά ακόμα διηγούνται οι γεροντότεροι γι' αυτόν τον ιερό τόπο. Το παλιό θαύμα της Παναγίας είναι περισσότερο γνωστό.

            Λένε, πως η Παναγία παρουσιάσθηκε στα παλιά χρόνια στους πρώτους ανθρώπους του χωριού, που δίσταζαν να χτίσουν σπίτια στον ανώμαλο αυτό τόπο, και τους είπε να μην φοβούνται, γιατί εκείνη θα στέριωνε τα σπίτια τους και θα τους προφύλαγε. Λαμποκοπούσε, κατά το μύθο, ολόκληρη. Και κάθε χρόνο στη γιορτή της στις 15 Αυγούστου - που ως σήμερα γιορτάζεται μεγαλόπρεπα στο χωριό - έστελνε η Παναγία ένα δαμάλι, (σημάδι εύνοιας για τους κατοίκους), που έκανε, προτού αρχίσει η λειτουργία, το γύρω της εκκλησίας τρείς φορές κι έπειτα καθόταν κάτω από το νάρθηκα, για να ξεκουραστεί. Τότε το έπιαναν οι άνθρωποι για να το σφάξουν και μοίραζαν το κρέας στους φτωχούς του χωριού. Μα μια φορά που βιάστηκαν οι χωρικοί να το σκοτώσουν, προτού ακόμη εκείνο κάνει τον τρίτο γύρο της εκκλησίας, δυσαρέστησαν την Παναγία με την πράξη τους κι από τότε δεν ξαναφάνηκε άλλη χρονιά το δαμάλι.

            Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό που αναφέρεται στον μητροπολιτικό ναό της Μακρινίτσας πρέπει να πούμε, πως ο ναός και εκείνος που χτίστηκε το 1767 και ο σημερινός ήταν και είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η εκκλησία γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Παλιά, η γιορτή της Παναγίας γιορταζόταν με μεγαλοπρέπεια και το πανηγύρι κρατούσε τρεις ολόκληρες μέρες. Οι προετοιμασίες του πανηγυριού έπαιρναν πολύ χρόνο και οι Μακρινιτσιώτες ήταν στο πόδι για εβδομάδες. Σήμερα η συμμετοχή του κόσμου είναι μεγάλη, αλλά η διάρκεια του πανηγυριού μικρότερη. Σιγά-σιγά λιγοστεύει το παλιό πάθος των ανθρώπων για τις θρησκευτικές γιορτές.  

            Ακόμα σημειώνουμε τις πληροφορίες που έχουμε σχετικά με την σημερινή ονομασία της εκκλησίας. Σε ερώτηση μας γιατί ο ναός  είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και όχι στη Θεοτόκο  την Οξεία Επίσκεψη, όπως ονομαζόταν παλιά, ο ιερέας της Μακρινίτσας είπε, πως μια και η παλιά πολύτιμη εικόνα της Παναγίας χάθηκε, όλα τα σπουδαία κειμήλια της μονής λεηλατήθηκαν από τους Τούρκους και η μονή καταστράφηκε, ό,τι έγινε μετά στο χωριό έγινε από την αρχή και ύστερα από δεκαετίες ίσως και εκατονταετίες. Τότε οι κάτοικοι του χωριού σκέφτηκαν πως ήταν σωστότερο να έχουν μια γιορτή της Παναγίας που να πανηγυρίζει σ' αυτήν ο καινούργιος ναός και να συμμετέχει ο κόσμος. Και αφιέρωσαν την εκκλησία τους στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Όποιο, όμως, όνομα και αν έχει η Παναγία της Μακρινίτσας, από πάντα, 700 χρόνια τώρα θεωρείται η προστάτιδα του χωριού.      

Κειμήλια

Τόσο στον κεντρικό -ενοριακό ι. ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρινίτσης όσο και στα παρεκκλήσια υπάρχουν πάρα πολλά και ανεκτίμητης αξίας κειμήλια.

Α) ένας μεγάλος αριθμός φορητών εικόνων και άλλες προσαρμοσμένες στο τέμπλο σε ποικιλία διαστάσεων.

Β) ιερά σκεύη όπως: άγια Δισκοπότηρα, ιερά ευαγγέλια, εξαπτέρυγα, άγιες λαβίδες, λόγχες, αστερίσκοι, αντιμήνσια, λάβαρα λιτανείας, ασημένια στέφανα γάμου, παλιές ιερατικές σχολές (άμφια), κανδήλια ασημένια, μπρούτζινα κηροπήγια και μανουάλια, πολυέλαιοι κ.λ.π.

Γ) επίσης, αξιόλογος αριθμός λειτουργικών βιβλίων  π.χ. μηνιαία, Παρακλητική, Πεντηκοστάριο, Τριώδιο, Ιερατικά κ.α. (πολλά όμοια είδη αλλά διαφόρων χρονολογιών).

Όλα τα περιληπτικώς προαναφερθέντα έχουν χρονολογία από το 1870 και εφεξής.

Ποιμαντική και φιλανθρωπική διακονία

            1)α. Στον εν λόγω ι. ναό μέσα στα πλαίσια της Πνευματικής Διακονίας εκτός από τις καθιερωμένες ημέρες τελέσεως της θ. Λειτουργίας - Λατρείας, κατά την διάρκεια του ιεραποστολικού έτους κάθε Παρασκευή απόγευμα τελείται η ακολουθία του Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο και στην συνέχεια ο Κύκλος συμμελέτης Αγίας Γραφής (ανδρών και γυναικών μικτός).

               β. Οι νεανικές συνάξεις - Κατηχητικό σχολείο- πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο απόγευμα, σε συνδυασμό με την εκμάθηση βασικών τροπαρίων και άλλων θεμάτων της Βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής.

               γ. Επίσης, για το μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης σε σταθερή βάση έχει ορισθεί η ημέρα της εβδομάδος Σάββατο.

           2) Το φιλανθρωπικό έργο επιτελείται ως εξής:

             Για να ανακουφίζονται οικονομικά κάποιες οικογένειες οι οποίες το εισόδημά τους είναι πενιχρό, αποφασίσθηκε να παρέχεται μηνιαίο χρηματικό ποσό ως βοήθημα.

Παράλληλα, ικανοποιητική ετήσια οικονομική ενίσχυση προσφέρει ο ι. ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου  και στον τοπικό Αθλητικό Σύλλογο Μακρινίτσας συντελώντας σε μια ακόμη κοινωνική προσφορά. Ωστόσο, υπερβαίνοντας αρκετές φορές τα όρια των δυνατοτήτων του Φιλόπτωχου ταμείου, συντρέχει να καλύπτει και έκτακτες ανάγκες όταν απρόβλεπτα έξοδα - προβλήματα κτυπήσουν την θύρα των ενοριτών ή και κάποιων παιδιών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Ιερείς

1)      π. Σπυρίδων Οικονόμου

2)      π. Δημήτριος Σκοτεινιώτης

3)      π. Γεώργιος Αθάνατος

4)      π. Θεόδωρος Αναστασοβίτης

5)      π. Κων)νος Πελεκάνος

6)      π. Δημήτριος Σκοτεινιώτης (1944-46)

7)      π. Παναγιώτης Χρόνης

8)      π. Θεοφάνης Κωστόπουλος

9)      π. Μιχαήλ Βαϊου

Ιεροψάλτες

1)      Αθηνόδωρος Αγγελίδης

2)      Αντώνιος Χατζησταμούλης

3)      Γεώργιος Τσουκαλάς

4)      Δήμος Σκοτείδας

5)      Δημήτριος Κανάβας

6)      Νικόλαος Αλεξανδρίδης

7)      Χρήστος Πάντας

8)      Κων)νος Τραγής

9)      Αθανάσιος Ξανθάς (διακονεί σήμερα)

Εκκλησιαστικοί Σύμβουλοι (Επίτροποι)

1)      Σταύρος Αδαμάκης

2)      Νικόλαος Ξανθάς

3)      Ιωάννης Μπαντίδος

4)      Κων)νος Σαρακατσιάνος

5)      Δημήτριος Πέτσης

6)      Ευάγγελος Κάλλης

7)      Αθανάσιος Κερασιώτης

8)      Βασίλειος Ψωμάς

9)      Ευθύμιος Ρίζος

10)  Κων)νος Μαρέδης

11)  Ιωάννης Χρυσοχού

12)  Ιωάννης Αδάμ   (διακονεί σήμερα)

13)  Σταύρος Μάνος  (διακονεί σήμερα)

14)  Αντώνιος Κουφογιάννης (διακονεί σήμερα)

15)  Παναγιώτης Μυλωνάς (διακονεί σήμερα)

Iερά παρεκκλήσια

• Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος
• Ιερός Ναός Αγίας Μαγδαληνής
• Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων
• Ιερός Ναός μεταμορφώσεως του Σωτήρος
• Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου Πλατείας