Για να διαβάστε το μικρό τευχίδιο που εξέδωσε ο Ιερός Ναός, με τη φροντίδα του Αρχιερατικού Επιτρόπου Καναλίων, Πρεσβυτέρου π. Αθανασίου Ι. Σκοπιανού, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και πολλά στοιχεία για την παλαιά και σύγχρονη ιστορία, πατήστε παρακάτω:

Α ΜΕΡΟΣ

Β ΜΕΡΟΣ

Φεύγοντας από τα Κανάλια ο αυτοκινητόδρομος που πάει για τα χωριά Βένετο και Κεραμίδι ανηφορίζει γεμάτος στροφές στο όρος που λέγεται Μαυροβούνι, που ωστόσο είναι κατάφυτο από πυκνή και άγρια θαμνώδη βλάστηση. Κοντά στα Άνω Κανάλια, όπου οι θάμνοι δίνουν τη θέση τους σε πελώριες βελανιδιές, και σχεδόν στην κορυφογραμμή, απ΄ όπου αρχίζουμε να κατηφορίζουμε στην πλευρά που βλέπει προς το Αιγαίο, ο αυτοκινητόδρομος διχάζεται.
                                 
   Ο κύριος δρόμος μπροστά μας, πάει για το Κεραμίδι, ενώ ο παρακαμπτήριος δεξιά μας τραβάει στο Βένετο.  Διαλέγουμε τούτο το μέτριας βατότητας οδικό παρακλάδι που θα μας φέρει ύστερα από 14 χιλιόμετρα στο μικρό, γραφικό και καταπράσινο Βένετο, νοτιοανατολικά από το Κεραµίδι και βόρεια από τη Ζαγορά.  Είναι το τελευταίο χωριό του Βορείου Πηλίου, κρυμµένο σε ένα πυκνό και σύμμεικτο δάσος δρυός, καστανιάς, καρυδιάς, πλατάνων και ειδών μεσογειακής µακίας.  Όταν ο καιρός είναι καθαρός η θέα που έχεις από την θάλασσα είναι καταπληκτική αφού φαίνονται ολοκάθαρα τα τρία πόδια της Χαλκιδικής μέχρι και η κορυφή του Άθωνα.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

   Η περιοχή γύρω από το Βένετο φαίνεται πως έχει παλιά ιστορία που εκτείνεται μέχρι και τα προχριστιανικά χρόνια, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα σχετικά ευρήματα (σπόνδυλοι από αρχαίους κίονες κλπ.)  Επίσης έχουν βρεθεί και ίχνη απ΄ τον ύστερο Μεσαίωνα, όπως απομεινάρια από ένα «Καστέλι», δείγμα πως πιθανότατα υπήρχε εδώ κατά την φραγκοκρατία στρατιωτικός σταθμός.  Άλλωστε και αυτό το όνομα του χωριού «Βένετο» δείχνει βυζαντινή ή βενετσιάνικη προέλευση.


ΣΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ Α΄

   Το νεότερο χωριό πρέπει να χτίστηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ίσως από κολλίγους της Ιεράς Μονής Φλαμουρίου.  Το χωριό δεν έχει τη σφιχτή οικιστική συνοχή, που συναντάµε στο κοντινό Κεραµίδι, αλλά απλώνει τις γειτονιές του σε µια σχετικά µεγάλη έκταση µέσα στο δάσος.  Ποτέ δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί σημαντικά, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής ήταν υπό την προστασία της μονής κάτι που ισχύει και στις ημέρες μας.                                                                                                                                                                                                           
   Οι κάτοικοι που παλαιότερα ζούσαν, ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, τα σύκα, λίγα ελαιοπερίβολα, τις αμπελοκαλλιέργειες, ενώ έβγαζαν λίγο μέλι και μετάξι.


ΣΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ Β΄

   Τα νεότερα χρόνια, οι αφόρητες συνθήκες που δημιούργησε ο εμφύλιος πόλεμος (1945) και αργότερα οι κατολισθήσεις που σημειώθηκαν το 1957 στο χωριό, έδιωξαν τους λίγους κατοίκους και το χωριό ερημώθηκε τελείως για διάστημα τουλάχιστον 30 ετών.  Όμως εδώ και μερικά χρόνια η αγάπη για το χωριό τους, φέρνει τους Βενετιώτες, οι περισσότεροι απ΄ τους οποίους είναι εγκατεστημένοι στην Αγ. Παρασκευή Βόλου - σε συνοικισμό με τ΄ όνομα “Bενετιώτικα”-, πίσω στο χωριό, όπου και ανακαινίζουν τις παλιές οικίες τους ή κατασκευάζουν καινούργιες, γεγονός που ξαναδίνει ζωή στο Βένετο, κυρίως τα καλοκαίρια.  Διοικητικά το Βένετο, απ΄ τον καιρό που εγκαταλείφθηκε, αποτελεί οικισμό του Κεραμιδίου και τώρα με τον «Καλλικράτη» υπάγεται κι αυτό στο δήμο Ρήγα Φεραίου.

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

   Ενδιαφέρον για τον επισκέπτη παρουσιάζει η κεντρική εκκλησία της Υπαπαντής του Χριστού, πραγματικό στολίδι αρχιτεκτονικής και διακόσμησης.  Κτίσμα του 1760, ρυθμού Βασιλική, με περίτεχνο τέμπλο του 1851, όπως επιγράφεται χαρακτηριστικά.  Αποτελεί πηγή κατήχησης και εμβάθυνσης της ορθοδόξου Θεολογίας.  Με πολύ μεράκι και ζήλο οι κάτοικοι την ανακαίνισαν με δαπάνες δικές τους φτιάχνοντας  τη σκεπή και όλες τις απαραίτητες εργασίες, ώστε σήμερα η εκκλησία να είναι λειτουργική.

      
   Το χειμώνα, επειδή το χωριό κλείνεται πολλές φορές από τα χιόνια και είναι δύσκολο να εορτάσει η εκκλησία στις 2η  Φεβρουαρίου, οι χωριανοί έχουν ορίσει και δύο εορτές την καλοκαιρινή περίοδο, αυτή του πρ. Ηλία στις 20/7 και αυτή κατά την ανάμνηση ευρέσεως της Αγίας Κάρας του Αγίου Συμεών του μονοχίτωνος.  Στις 23 Αυγούστου έρχεται ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Φλαμουρίου, γέροντας Συμεών, με την Κάρα του Αγίου και γίνεται Πανηγυρική Θ. Λειτουργία στην κεντρική εκκλησία.
   Άλλες πανηγύρεις είναι: στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου (6/12), του Αγίου Γεωργίου (23/4), του Αγίου Αθανασίου (2/5), στο κοιμητήριο του χωριού, της Αγίας Παρασκευής (26/7) και της Αγίας Τριάδος.  Δεν γίνονται καθημερινά οι ακολουθίες του Όρθρου, ή του Εσπερινού ελλείψει τακτικού ιερέως.  Όμως με την βοήθεια της Ιεράς Μητροπόλεως, της Μονής Φλαμουρίου και χάρη στο ζήλο των πιστών τα τελευταία χρόνια εξασφαλίζονται ιερείς κοντινών ενοριών εκ περιτροπής που έρχονται και τελούν ιερές ακολουθίες των σημαντικότερων εορτών του χρόνου.  Αξέχαστο θα μας μείνει και το ζευγάρι που επέλεξε το ναό μας να παντρευτεί το 2005.  Όλο το χωριό τους ευχήθηκε να ζήσουν, γιατί ένιωσαν όλοι μεγάλη χαρά που έγινε ξανά γάμος στο χωριό ύστερα από 80 χρόνια.