Ἐφημέριοι τοῦ Ἱ. Ναοῦ

Πρωτοπρεσβύτερος Ελευθέριος Σαράτσης               

Πρεσβύτερος Εμμανουήλ Τζανάκης

Ἱεροψάλται

Πρωτοψάλτης Πέτρος Μπλάνας

Λαμπαδάριος Δημήτρης Μανώλης

Ἐκκλησιαστικοί Σύμβουλοι

Ιωάννης Φύκιας

Γεώργιος Τακούμης

Κων/νος Δόλγηρας

Δημήτριος Σταϊκούδης

Χριστιανική Αλληλεγγύη

Μαρίνα Σαρἀτση

Αυγή Σωτοπούλου

Πελαγία Χαράτση

Αθηνά Αλβανού

Αικατερίνη Μυλωνα

Ελένη Καραπαναγιώτου

Ασημίνα Αποστολίδου

‹‹Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογείτε τό Θεόν››

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το γλυκό μυστήριο της Ενορίας

Κάθε τι στην πίστη μας είναι συγκεκριμένο και απτό. Τέτοιο είναι και το μυστήριο της Εκκλησίας. Εκκλησία δεν είναι κάτι θεωρητικό και αόριστο, αλλά κάτι το συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Ο άπειρος Θεός εμφανίζεται μέσα από το συγκεκριμένο και το απτό. Δεν ζήτησε να αγαπούμε την ανθρωπότητα, μια αόριστη και άπιαστη ιδέα, αλλά τον πλησίον μας, τον συγκεκριμένο άνθρωπο που έχουμε μπροστά μας. Έτσι και η Εκκλησία δεν είναι μία αόριστη ιδέα που χάνεται μέσα στην Ιστορία και στην αιωνιότητα, αλλά η συγκεκριμένη σύναξη γνωστών μεταξύ τους ανθρώπων. Συνέρχονται όλοι μαζί για να λατρεύσουν το Θεό, όπως έκαναν πάντοτε όλοι οι Χριστιανοί, μέσα στο συγκεκριμένο ναό και με τις ιερές εικόνες γύρω τους. Αρχηγό στη λατρεία και διδάσκαλό τους έχουν τον πνευματικό απόγονο των Αποστόλων, τον Επίσκοπο, ή τον διορισμένο από αυτόν πρεσβύτερο με τους διακόνους και τον λοιπό κλήρο. Αυτό το γλυκό μυστήριο της ενορίας είναι η συγκεκριμένη τοπική Εκκλησία. Και αυτή η συγκεκριμένη τοπική Εκκλησία είναι Καθολική Εκκλησία. Διότι, Καθολική Εκκλησία, στο λεξιλόγιο της Ορθοδοξίας, σημαίνει το Σώμα του Χριστού, που έχει την καθολικότητα της Δωρεάς και της Χάριτος του Θεού. Μέσα σ αυτή τη συγκεκριμένη, μικρή, τοπική Εκκλησία υπάρχει ολόκληρος ο θησαυρός της Χάριτος του Θεού και δε λείπει τίποτε. Η ενορία δεν είναι κομμάτι της Εκκλησίας, αλλά η Εκκλησία η ιδια. Μια άλλη γειτονική ή μακρινή ενορία δεν είναι συμπλήρωμα της πρώτης, αλλά ταυτόσημη επανάληψή της στο χώρο και στο χρόνο.

Μέσα σ΄ αυτή τη μικρή ενορία κατηχείται ο άνθρωπος και μαθαίνει την πίστη του Χριστού. Μέσα σ΄ αυτή βαπτίζεται. Μέσα σ΄ αυτήν κοινωνεί το Σώμα και το αίμα του Χριστού, εξομολογείται και αγιάζεται. Μέσα σ΄ αυτήν βρίσκει την θριαμβεύουσα Εκκλησία, στις εικόνες, στα ιερά λείψανα, στον εορτασμό της μνήμης των αγίων. Τι λείπει, λοιπόν, από την αγιαστική δωρεά μέσα στη μικρή ενορία; Τίποτε. Η ενορία είναι η Καθολική Εκκλησία, με τον ιδιο τρόπο που ένας συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο Άνθρωπος, αφού στο πρόσωπό του βρίσκεται ολόκληρη η ανθρώπινη φύση και όχι ένα κομμάτι της. Ένα άλλο πρόσωπο είναι και κείνο ο Άνθρωπος, χωρίς να του λείπει τίποτε. Μετέχουν και οι δύο της ιδίας φύσεως, και δεν την κάνουν καθόλου μεγαλύτερη ή τελειότερη επειδή είναι δύο. Ειτε ένας είναι ο Άνθρωπος, ειτε μύριοι, η φύση είναι η ιδια, ολοκληρωμένη. Ίδιο είναι και το μυστήριο της Εκκλησίας. Κάθε ενορία είναι ολοκληρωμένη η Εκκλησία του Χριστού.

Μέσα στην ενορία πραγματοποιείται ο σκοπός της δημιουργίας μας, που είναι να ζήσουμε μετέχοντας ομότιμα στη ζωή της Αγίας Τριάδος. Η ζωή της Αγίας Τριάδος είναι ζωή αγάπης. Το ιδιο είναι και η ζωή της ενορίας. Δεν υπάρχει ζωή αγάπης ανάμεσα σε πρόσωπα που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Στην ενορία όλοι γνωρίζονται και αγαπιούνται μεταξύ τους κατά το μέτρο του προσωπικού αγιασμού τους. Η ενορία είναι το εργαστήρι της αγάπης. Η ζωή της δεν περιορίζεται μόνο στη λατρεία, αλλά επεκτείνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Όλοι χαίρονται μ΄ αυτόν που χαίρεται και όλοι λυπούνται μ΄ αυτόν που λυπάται. Ο ένας βοηθά τον άλλο πνευματικά και υλικά. Ο ένας συγχωρεί και ανέχεται τον άλλο και φροντίζουν να μήν υπάρχει πικρία και παρεξηγήσεις μεταξύ τους. Αγωνίζονται μαζί για την πίστη, και μελετούν τους Πατέρες, φροντίζοντας να έχουν την πίστη και την ομολογία που είχε πάντα η Εκκλησία.

Στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, η μεγάλη πλειοψηφία ήταν συνειδητοί Χριστιανοί και τα όρια της ενορίας εύκολα συγχέονταν. Στις μέρες μας δεν είναι πλέον αδιάφορο σε ποιο ναό εκκλησιάζεται κανείς. Υπάρχουν ενορίες που μόνο κατ΄ επίφαση είναι χριστιανικές και ορθόδοξες. Ακόμη όμως και κεί που ομολογείται η Ορθοδοξία, οι άνθρωποι είναι συχνά ξένοι μεταξύ τους, αν όχι και εχθρικοί ο ένας απέναντι στον άλλο. Έτσι, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, έχει ατονήσει μέσα μας η συνείδηση του μυστηρίου της ενορίας. Η κυριότερη αιτία είναι η χαλάρωση των δεσμών της αγάπης ανάμεσα στους ανθρώπους και η βαθμιαία εξάλειψη του εκκλησιαστικού φρονήματος. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η έννοια της Εκκλησίας γίνεται μια θεωρητική γενικότητα. Η συγκεκριμένη απτή έννοια της Εκκλησίας ως ενορία βρίσκεται σπάνια.

Όμως, η Ορθοδοξία δεν μπορεί να βιωθεί αληθινά χωρίς την ενορία. Ο αθλητής δεν μπορεί να αγωνιστεί έξω από το στάδιο, κι αν αγωνιστεί δεν στεφανώνεται. Η ενορία είναι το στάδιο της ορθοδόξου βιωτής. Στο μοναχισμό, ενορία είναι το κοινόβιο ή η σκήτη. Η χριστιανική ζωή επικεντρώνεται πάντα γύρω από την κοινότητα. Ο χριστιανός αγωνίζεται να αγαπήσει συγκεκριμένους ανθρώπους, τους πλησίον του, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Με αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους πρέπει να ομονοήσει στην πίστη, αυτούς πρέπει να συγχωρήσει και από αυτούς πρέπει να ζητήσει συγνώμη.

Οι περισσότερες ενορίες σήμερα έχουν σταθερό κέντρο τον ιερέα και τους επιτρόπους του παγκαριού. Το πλήθος που γυρνά γύρω τους είναι κάπως ακαθόριστο. Οι λίγοι πραγματικά ευσεβείς είναι χαμένοι στο πλήθος των αδιάφορων. Πώς, όμως, μπορεί να γίνει έτσι χριστιανική ζωή; Που είναι η κοινωνία της αγάπης και η αδελφότητα των ψυχών; Γι΄ αυτό οι άνθρωποι κατέφευγαν στις χριστιανικές οργανώσεις με τις γνωστές συνέπειες.

Ο άνθρωπος βρίσκεται στην ενορία από τότε που θα γεννηθεί. Βρέφος ακόμη, αβάπτιστο, δέχεται τις πρώτες εντυπώσεις από την ψαλμωδία, από τα κεριά, από τις εικόνες. Η παιδική του ηλικία ζυμώνεται με τη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί η μάνα του, εκεί ο πατέρας του, τα αδέλφια και συνομήλικοι φίλοι. Πλούσιοι και πένητες, παιδιά και γέροι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, δυνατοί και αδύναμοι, καθαροί και ακάθαρτοι, στέκονται και προσεύχονται δίπλα-δίπλα, ισοπεδωμένοι μπροστά στην απροσωπόληπτη αιώνια αλήθεια.

Η ενορία είναι η εν Χριστώ οικογένεια. Εκεί ο ένας νιώθει ότι είναι συγγενής με τον άλλο, γιατί σε όλων τις φλέβες κυκλοφορεί το ιδιο αΎιμα, του αναστάντος Χριστού. Μήπως και η φυσική οικογένεια δεν είναι κι αυτή μια μικρή ενορία; Για τον Χριστιανό είναι η κατ΄ οίκον Εκκλησία. Αυτή η κατ΄ οίκον Εκκλησία αποτελεί το κύτταρο της ενορίας.

Ανάμεσα σε δύο αληθινά ορθόδοξες ενορίες υπάρχουν δεσμοί αγάπης και κοινής ταυτότητας: Εκκλησία του Χριστού η μία, Εκκλησία του Χριστού και η άλλη. Τα πρόσωπα αλλάζουν, η ουσία είναι η ιδια.

"Εν τούτω γνώσονται ότι εμοί μαθηταί εσταί, όταν αγάπη έχετε εν αλλήλοις". Αγάπη ανάμεσα στα μέλη της ενορίας, αγάπη ανάμεσα στις ενορίες. Έτσι μόνο παίρνει σάρκα και οστά η εν Χριστώ ζωή. Δεν είναι δυνατό να ζούμε εν Χριστώ σαν επισκέπτες της Εκκλησίας. Πρέπει να ειμαστε μέλη του σώματος του Χριστού

 Ιστορικά

Η ενορία των Αγίων Ιωάννου Δαμασκηνού, Αγίας Βαρβάρας και Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων βρίσκεται στο Δήμο Βόλου στην Δ.Ε. Νέας Ιωνίας (Χρυσ. Σμύρνης - Παρασκευοπούλου)  στη συνοικία Νέα Κηφισιά. Αποτελείται από ενορίτες που κατάγονται από Μικρά Ασία, Πόντο, χωριά Φαρσάλων, Λάρισα, Καρδίτσα και άλλες περιοχές της Ελλάδος. Όλοι σέβονται και ευλαβούνται την ενορία τους. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού και Αγ. Βαρβάρας συγκροτήθηκε και λειτούργησε από το 1959 σε ένα παράπηγμα επί των οδών Αγίας Σοφίας, Παρασκευοπούλου και Μ. Χρ. Σμύρνης. Τα θυρανοίξια του ναού έγιναν από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Κύριον Δαμασκηνόν (του από Τριφυλίας) και αφιερώθηκε ο ναός στούς: ‹‹Άγιον Ιωάννην Δαμασκηνόν και Αγίαν Βαρβάραν›› επί Ιερέων π. Κων/νου Λαγού και π. Μιχαήλ Χριστοδούλου. Το 1970 θεμελιώθηκε στη ίδια θέση ο νέος ναός από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Κύριον Ηλία. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα έγινε στο υπόγειο του ναου το παρεκκλήσιο των ‹‹Αγίων Μαρτύρων Σοφίας και των τριών θυγατέρων και Οσίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου›› και εγκαινιάσθηκε από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Κύριον  Ηλία. Μετά από μία δεκαετία  εγκαινιάστηκε την 30^ην Οκτωβρίου 1983 ο επάνω νέος ναός από τον Σεβασμιωτάτον Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ.κ. Χριστόδουλο και νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Περιγραφή του Ναού

Πρόκειται για τρίκλιτη Βασιλική . Η στέγη του Ναού είναι επικαλυμμένη με βυζαντινά κεραμίδια. Στην βόρια πλευρά του στέκει μεγαλόπρεπο το κωδωνοστάσιο. Τα ξυλόγλυπτα : τέμπλο - Άμβωνας - Δεσποτικός θρόνος - Επιτάφιος- Σολέας - Προσκυνητάρια ,κοσμούν και δίνουν αίγλη στο ναό. Θησαυροί πολύτιμοι και αδαπάνητοι αποτελούν τα τεμάχια των ιερών λειψάνων της  Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας το οποίο φυλάσσεται σε αργυρή λειψανοθήκη το οποίο βρίσκεται τοποθετημένο σε μία ξυλόγλυπτη θήκη και του εν Αγίοις Πατρός ημών Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ιατρού και Ομολογητού και Αναργύρου αποτελούν ξεχωριστή ευλογία για τους ενορίτες και τους ευλαβείς προσκυνητές.

Η Αγία Τράπεζα ξυλόγλυπτη με παραστάσεις του Μυστικού Δείπνου και των Αγίων δεξιά και αριστερά, η Προσκομιδή και το Διακονικό, προκαλούν μεγάλη εντύπωση. Οι αγιογραφίες, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του Ναού, συμβάλλουν στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του εκκλησιάσματος. Στο σκευοφυλάκιο του Ναού φυλάσσονται ασημένια ιερά σκεύη και ιερές εικόνες. Ο Ναός βεβαίως χρήζει περαιτέρω παρεμβάσεων ευπρεπισμού. Στο υπόγειο Ναό των Αγίων Ενδόξων Μαρτύρων γυναικών Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής, άρχισε η αγιογράφηση του Ιερού Βήματος από τη Σχολή Αγιογραφίας της Μητροπόλεως Δημητριάδος ‹‹Δια χειρός›› . Στο υπόγειο υπάρχει αίθουσα δεξιώσεων χωρητικότητας 200 ατόμων.

Η ανέγερση Πνευματικού Κέντρου είναι το φιλόδοξο σχέδιο που θα στεγάσει όλη την ενοριακή δραστηριότητα. Ο ευπρεπισμός του Ναού μας συνεχίζεται με την Αγιογραφία και άλλα έργα.

    Ποιμαντική Οικογενειών

 Όταν μιλούμε για Εκκλησία αναφερόμαστε σε μια κοινωνία προσώπων που αγκαλιάζει όλους τους πιστούς. Μέλη της εκκλησίας είναι όσοι αποδέχονται τον Χριστό για Σωτήρα, έχουν βαπτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδας και πορεύονται προς ένωση μαζί Του. Η κατ΄οίκον εκκλησία δηλ. η οικογένεια αποτελεί το πολυτιμότερο κύτταρο του Εκκλησιαστικού Σώματος και έχουμε χρέος να την ακούσουμε και να λάβουμε σοβαρά υπ όψιν τις ανησυχίες της, τα ερωτηματικά της, τις σκέψεις της, τις προτάσεις και την κριτική, της, αφού όλοι μας έχουμε ευθύνη για την πορεία της Εκκλησίας στην χαραυγή της νέας χιλιετίας.

 Στον Ιερό και Άγιο χώρο της Εκκλησίας μαθαίνουμε να βλέπουμε πέρα από του αδύναμο ανθρώπινο φλοιό και να αντλούμε από την ακένωτη πηγή της αλήθειας των Γραφών, της πείρας των Αγίων, της μυσταγωγίας της λατρευτικής μας ζωής, δύναμη, έμπνευση, παράδειγμα.

Με αυτές τις σκέψεις η τοπική Εκκλησία σας απευθύνει προσκλητήριο να συμμετάσχετε στις δραστηριότητες του Τομέα της Ποιμαντικής Οικογενειών. Σας καλεί να προσδιορίσετε τη σχέση σας με του Χριστό και να γίνετε συνδημιουργοί σε μια προσπάθεια που εδράζεται στον διάλογο και την ελευθέρια.

Η ενεργητική παρουσία σας έχει ζωτική σημασία, διότι η Εκκλησία διατρανώνει την πίστη της ότι η οικογένεια δεν είναι απλώς η ελπίδα του μέλλοντος, αλλά και η κραταιά δύναμη του παρόντος.

 Γι΄αυτό η ενορία μας στο τομέα ‹‹Ποιμαντική   Οικογενειών›› έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα με διάφορες δραστηριότητες που έχουν σχέση με την οικογένεια, τους γονείς και τα παιδιά.

1.Σχολή γονέων η οποία λειτουργεί και η συναντήσεις πραγματοποιούνται μια φορά το μήνα σε συνεργασία με τους Συλλόγους γονέων των σχολείων της Ενορίας μας.

2.Οικογενειακές βραδιές πραγματοποιούνται μια φορά το μήνα και ημέρα Κυριακή στην αίθουσα δεξιώσεων του Ναού μας. Περιλαμβάνουν ομιλίες, γεύμα, συζητήσεις, προβολή ταινιών, μουσική και χορό.

3.Δημιουργήσαμε Χορευτικά Τμήματα για γονείς και ενήλικες. Τα Χορευτικά Συγκροτήματα του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού και Αγ. Βαρβάρας Νέας Ιωνίας Μαγνησίας ιδρύθηκαν το 2001 με πρωτοβουλία του Προϊσταμένου του  Ι. Ν † Πρωτ. Ελευθερίου Σαράτση με στόχο να προασπίσουν και να διαιωνίσουν την παράδοση.

Η αγάπη προς τους παραδοσιακούς χορούς και το μεράκι προς την παράδοση και τις ρίζες μας συντέλεσαν στην ίδρυση τους. Διαισθανθήκαμε ότι η πόλη της Νέας Ιωνίας χρειαζόταν κάτι διαφορετικό, κάτι που θα συσπείρωνε τόσο τους νέους όσο και τα μεγαλύτερα άτομα προς τις αιώνιες αξίες της παράδοσης.

Έτσι λοιπόν, με άξονα την οργανωμένη εκμάθηση και έμπνευση των παραδοσιακών χορών, βγήκαν στο προσκήνιο τα συγκροτήματά, ζωτικό στοιχείο της πνευματικής ζωής της χώρας μας.

Το δυναμικό του αποτελείται δε από 40 και πλέον μέλη με μεγάλη αγάπη και μεράκι για το θεσμό του χορού.

Σκοποί
Σκοπός των συγκροτημάτων μας είναι η συμβολή στην ανάπτυξη του μορφωτικού, πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου του λαού μας μέσω του χορού.

Ειδικότερα, επιμέρους σκοποί της ίδρυσης των Χορευτικών μας.

Η μεγάλη διάδοση και προβολή της ιστορίας της τέχνης και της παράδοσης του Ελληνικού Λαού σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη

Δραστηριότητες
Μέσα σ' αυτά τα επτά χρόνια ζωής των, επιδεικνύουν πλούσιο καλλιτεχνικό έργο και αξιόλογες δραστηριότητες  έχουν να παρουσιάσουν  ένα σημαντικό αριθμό εκδηλώσεων και συμμετοχών σε Φεστιβάλ τόσο στην πόλη της Νέας Ιωνίας όσο και ευρύτερα και πάντα έχουν αποσπάσει κολακευτικά σχόλια για την παρουσία τους τόσο από τον Τύπο όσο και από τα Μ. Μ. Ε

Τα έργα τους, όμως, δε σταματά εδώ. Τα συγκροτήματα έχουν διακριθεί για την ευαισθησία τους σε μεγάλα κοινωνικά θέματα και προβλήματα στηρίζοντας έμπρακτα , συμμετέχοντας αφιλοκερδώς σε διοργανώσεις και γενικότερα βοηθώντας τις ομάδες ανθρώπων που έχουν ανάγκη και ιδιαίτερα τα παιδιά.

4.Εκδρομές -Απογευματινές εξορμήσεις σε Ιερές Μονές ανά την Ελλάδα, σε Βυζαντινά και Ιστορικά Μνημεία, σε Μουσεία.

5. Διαλέξεις για όλες τους ενορίτες μικρούς και μεγάλους.

6. Δημιουργήσαμε Βρεφονηπιακό τμήμα (προνήπια και νήπια) το οποίο ιδρύθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του Προϊσταμένου του  Ι. Ν † Πρωτ. Ελευθερίου Σαράτση με στόχο την μερική απασχόληση των παιδιών έτσι ώστε οι γονείς να είναι ελεύθεροι για λίγες ώρες να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού η επειδή η μητέρες είναι εργαζόμενες και οι σύζυγοι δεν μπορούν να απασχολήσουν τα παιδιά. Λειτουργεί κάθε Σάββατο από τις 10.30 μέχρι τις 12.30 το μεσημέρι σ΄έναν χώρο ειδικά διαμορφωμένο με πολύ μεράκι και αγάπη για τα παιδιά..

Ποιμαντική Νηπίων και Νεότητας

Στο τομέα της Νεότητας η Ενορίας μας δημιούργησε την Ειδική Ενοριακή Επιτροπή Ψυχαγωγίας Νέων η οποία ετοιμάζει όλες τις δραστηριότητες κάθε Ιεραποστολικού έτους, προετοιμάζει το πρόγραμμα των μαθημάτων κ.α

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Πολλοί είναι σήμερα εκείνοι από τους συνανθρώπους μας πού ευρίσκονται πίσω από τα φρικτά εγκλήματα της φυλακής. Μερικοί απ' αυτούς έχουν φυλακισθεί εξ αιτίας της ανάρμοστης ζωής τους, τής κακής τους συμπεριφοράς προς τους συνανθρώπους τους, ως επίσης και τής παρακοής τους προς τους νόμους του Κράτους. Άλλοι πάλι ευρίσκονται σ' αυτή τη θέση, εξ αιτίας των αδικημάτων και εγκλημάτων πού διέπραξαν.

Δεν λείπουν όμως και εκείνοι πού είναι κλεισμένοι αδίκως, λόγω εκδίκησης από φθόνο άλλων ανθρώπων. Για όλους αυτούς τους κρατουμένους χωρίς εξαίρεση, ο Χριστός ενδιαφέρεται, πονά και μεριμνά. Τους αγαπά ομοίως όλους. Είναι οι ελάχιστοι αδελφοί Του και αδελφοί μας. Θέλει να τους σώσει. Τους καλεί να έλθουν κοντά Του. Να μετανοήσουν, να λάβουν την Λύτρωση.

Αλλά ταυτόχρονα ο Κύριος και μας καλεί και μας προτρέπει να ενδιαφερόμεθα, να φροντίζομε για τους φυλακισμένους, τους πονεμένους αυτούς συνανθρώπους μας, που στερούνται την ελευθερία τους και την αγάπη των άλλων. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανάμεσα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους, πού υποφέρουν και οι όποιοι έχουν την ανάγκην μας, τοποθετεί και τους φυλακισμένους.

Ενδιαφέρεται για αυτούς το ίδιο, όπως και για εκείνους, δηλαδή τους ασθενείς, τους καταδιωκμένους, τους γυμνούς κ.λπ. Το Ιερό Ευαγγέλιο μας αναφέρει τους Λόγους του Κυρίου: « Επείνασα γαρ και εδωκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ημήν και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιβάλλετε με, ησθένησα και επισκέψασθέ με, εν φυλακή ημήν και ήλθατε προς με ».Δια μέσου των αιώνων κανείς δεν κατεδέχθη να αναφερθή με τόση συμπάθεια και συμπόνια προς τους φυλακισμένους όπως ο 'Ιησούς, ο όποιος, όχι μόνον ομιλεί γι' αυτούς με αγάπη και συμπόνια, αλλά και ταυτίζει τον εαυτόν Του με τους φυλακισμένους.

Εξομοιώνει τον εαυτό Του με αυτούς. Θέτει αυτούς εις απεικόνισιν Εκείνου. « Εν φυλακή ημήν ». Ευρίσκεται ο Κύριος στη φυλακή. Είναι μαζί με τους φυλακισμένους. Ζει ανάμεσα τους. Διακρίνεται σε κάθε πρόσωπο φυλακισμένου, χωρίς καμία εξαίρεση. Τούτο δε γίνεται, διότι οι φυλακισμένοι, άσχετα με το αδίκημα που είναι επιβαρημένοι και βρίσκονται κρατούμενοι, θεωρούνται και αποτελούν παιδιά του Θεού.

Είναι αδελφοί μας, συνάνθρωποι μας και όμοιοί μας, οι όποιοι έχουν την ανάγκη μας, δηλαδή ανάγκη αγάπης, παρηγοριάς, συμπόνιας, καλής συμπεριφοράς, καλών συμβουλών, κ. λ. π. Έχουν και αυτοί ψυχήν ζώσαν, για την οποία ο Κύριος εθυσιάσθη με σταυρικό θάνατο. Γι' αυτό, 'Εκείνος πού αγάπησε τόσον πολύ τον άνθρωπο και εσταυρώθη για τη σωτηρία του, θα μας κρίνη αύριο, όχι μόνον διότι δεν εβοηθήσαμεν τον πεινασμένο, τον άρρωστο, τον διψασμένο, τον γυμνό, αλλά και τον φυλακισμένο επίσης. Αυτόν που αντί να τον βοηθήσωμεν υλικώς και πνευματικώς, δυστυχώς τον κρίνομεν και κατακρίνομεν άφ' υψηλού.

Ή πάλιν αντιθέτως τον εγκωμιάζομεν και τον ηρωποιούμεν, για τις απερισκεψίες και τα κακά του κατορθώματα, για τα όποια ο ίδιος πολλές φορές μπορεί να έχη μετα-νοήση. θα πρέπει να μη λησμονούμε ότι μαζί με την έμπρακτη αγάπη μας προς τους φυλακισμένους, να φροντίζωμεν και για τη διάδοση του Θείου Λόγου προς αυτούς, προσευχόμενοι συγχρόνως για το φωτισμό και τη σωτηρία τους.

Σήμερα όταν βλέπωμεν μέσω των οφθαλμών τής ψυχής μας τον Κύριον στο πρόσωπο κάθε φυλακισμένου ή πεινασμένου ή αρρώστου ή θλιμμένου, με αγάπη και συμπάθεια, τότε ας είμεθα βέβαιοι, ότι θα ίδωμεν τον Ίδιον τον Χριστούν, πάλιν εν δόξη ερχόμενον κατά τη Δευτέρα Αυτού Παρουσία, δίχως φόβο, αλλά με χαρά και άγαλλίασι.

Ακολούθως δε, θα ακούσωμεν τη χαρμόσυνη γλυκεία Αυτού Φωνή. «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασι-λείαν από καταβολής κόσμου. Διότι επείνασα και εδωκατέ μοι φαγεϊν, έδίψασα, και έπο-τίσατέ με, ξένος ημήν και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθέησα και επισκέ-ψασθέ με, εν φυλακή ημήν και ήλθατε προς με».

(Ματθ. κε', 34-38).

Γι΄αυτό και η Ενορίας πραγματοποιεί επισκέψεις Σωφρονιστικά Ιδρύματα της πόλης μας, το πρόγραμμα των επισκέψεων μας περιλαμβάνει πάντοτε Θεία Λειτουργία και μια αγιαστική πράξη (Μυστήριο του Ευχελαίου ή Αγιασμό). Στην συνέχεια ακολουθεί  συζήτηση με τους κρατούμενους. Ακολουθεί ενημέρωση από τον διευθυντή των φυλακών για τις ανάγκες και τις συνθήκες διαμονής των κρατουμένων. ετοιμάζουμε δέματα με ρούχα, υποδήματα, ατομικά είδη και τρόφιμα, προετοιμάζει τα πράγματα για τις πανηγύρεις των παρεκκλησίων εντώς των Ιδρυμάτων του Αγίου Ελευθερίου 15 Δεκεμβρίου, του Αγίου Λογγίνου 16 Οκτωβρίου, του Οσίου Πατρός Δαβίδ του εν Ευβοία 1 Νοεμβρίου. Πραγματοποιεί επισκέψεις με τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων  ανεβάζει Θεατρικές Παραστάσεις. 

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ

Σε μια εποχή, που συνεχώς η οικονομική κρίση, η ανεργία και η φτώχεια ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία, η ποσότητα των αναξιοπαθούντων αδελφών μας μεγαλώνει με αποτέλεσμα να εκλείπουν από τις οικογένειές μας τα βασικά υλικά αγαθά.

Η Ιερά μας Μητρόπολη στα πλαίσια της συνεχούς ποιμαντικής και φιλανθρωπικής μέριμνας βρέθηκε στην ελπιδοφόρα θέση με τη συμβολή των πιστών, να εγκαινιάσει τις νέες εγκαταστάσεις του Σπιτιού Γαλήνης Χριστού ‹‹Τράπεζα Αγάπης›› που βρίσκεται στην οδό Χρυσ. Σμύρνης έναντι του Ιερού Ναού, που θα προσφέρει τον επιούσιο αλλά και την ζεστή αγκαλιά της Εκκλησίας μας. Καθημερινά προσφέρεται ζεστό και υγιεινό φαγητό 30 περίπου μερίδες.