ΑΝΕΓΕΡΣIΣ - ΠΥΡΠΟΛΙΣΜΟΙ - ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ:

Στα μέσα του 15^ου αιώνος ανεγέρθη το πρώτον, εις την σημερινήν θέσιν του Ναού, μικρός Ναός και ο οποίος επυρπολήθη υπό των Τούρκων το 1739-1740, στην εποχή του Ρωσοτουρκικού πολέμου από άτακτα αποσπάσματα Τούρκων. Το 1754 ανηγέρθη και πάλι μεγαλύτερος Ναός και έφερε την επωνυμίαν «Ιερός Ναός Τιμίου και Ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου» δια να πυρποληθή όμως και αυτός το έτος 1788. Την περίοδον όμως 1789-1790 και με άδειαν του Τούρκου «ΜΟΥΛΑ» ανεγέρθη και πάλι νέος Ναός, ο οποίος και επυρπολήθη δια τρίτη φορά το 1821.

Το 1840 ξαναχτίστηκε νέος Ναός και ο οποίος τετάρτην φορά πυρπολείται το έτος 1845. Η εμμονή όμως των Ενοριτών της Ανακασιάς και μέσα στη δεκαετία του 1850 ξανακτίζουν νέον Ναόν. Όλοι οι ανωτέρω Ιεροί Ναοί ανεγέρθησαν στην ιδίαν θέσιν που κατέχει ο σημερινός Ναός.

Ο Ναός του 1850 με τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1955-1956 υπέστη σοβαρές ζημιές και ο κίνδυνος κατάρρευσίς του ήτο εμφανής. Υπήρξε σκέψις να κατεδαφισθή και να ανεγερθή απ' αρχής νέος Ναός. Επειδή όμως η Αρχαιολογική Υπηρεσία έκρινε τον Ναόν διατηρητέον έγινε αντισεισμική ανακατασκευή, χωρίς να επέλθη κάποια αλλαγή του εσωτερικού του Ναού και της οροφής του. Ο σημερινός ρυθμός του Ναού είναι «Βασιλικός Τρίκλιτος». Η οροφή του μεσαίου κλίτους είναι θολωτή, με τρία θολωτά ημισφαίρια με αγιογραφίες δυσδιάκριτες, πλην του μεσαίου θώλου που απεικονίζεται ο Παντοκράτωρ. Το Τέμπλο - το Δεσποτικό και ο Άμβωνας είναι ξυλόγλυπτα και πρέπει να κατασκευάσθηκαν κατά την γενομένην ανέγερσιν του Ιερού

Ναού το έτος 1850, κοσμούνται δε υπό εικόνων Αγίων που χρονολογούνται από το 1855 και ως κύριος αγιογράφος - ζωγράφος αναφέρεται ο Μαργαρίτης Μακριτζιώτης από την Μακρινίτσα Πηλίου, που το κύριον επώνυμόν του ήταν «Χατζηαγγελής».

Στην είσοδο του Ναού και δεξιά υπάρχουν δύο αναμνηστικές πλάκες αφιερωμένες στους πεσόντας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913 και ως πεσόντες αναγράφονται οι: Νικ. Α. Γαυγίδης - Αχ. Α. Ιωάννου - Απ. Γ. Μωραΐτης - Μαργ. Κ. Δουμουσιάρης - Δημ. Ν. Στούμπου - Αλ. Ι. Τσιάντος -Ιωαν. Θ. Τσαμτσακόπουλος. Και 1947-1949: Ιωάννης Κ. Πιτσιώρης - Χ.Θ. Ματζούκης.

Στο χώρο τούτον μέχρι και το 1967 εγένετο η κατάθεσις στεφάνων στις Εθνικές εορτές.

ΙΕΡΕΙΣ - ΙΕΡΟΨΑΛΤΑΙ:

Εις τον Ναόν προσέφερον της υπηρεσίες των οι ΙΕΡΕΙΣ:

Φίλιππος Παρίσης, 1880-1885

Άγγελος Παλόπουλος, 1885-1895

Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος, 1891

Άγγελος Οικονόμου, 1892

Αλέξανδρος Κουγιαντής, 1896

Ματθαίος Ζούρης, 1910

Κων/νος Κατσόλας, 1919

Δημήτριος Λιακόπουλος, 1919-1932

Ευστάθιος Δεληγιάννης, 1920-1927, Ιεροδιδάσκαλος

Δημήτριος Κορδελής, 1920-1935, Προθηερεύς

Δημήτριος Παπανικολόπουλος, επ' ολίγον

Μακάριος Τζανετής - Χρύσανθος, 1934-1935

Ιωάννης Τσιπότας, 1936

Νικόλαος Παπαγεωργίου, 1936-1969

Γεώργιος Χριστόπουλος, 1969-1984

Κων/νος Χατζημιτούλας, 1984 και συνεχίζει.

Όπως προκύπτει εκ των ανωτέρω υπήρξαν εποχές που στον Ιερό Ναό υπηρετούσαν δύο ιερείς, λόγω του ότι εκκλησιάζοντο κάτοικοι των γύρω περιοχών και του μικρού τότε Βόλου, οι οποίοι έκαμον και διάφορα μυστήρια (βαπτίσεις - γάμους κλπ.)·

ΩΣ ΙΕΡΟΨΑΛΤΑΙ υπηρέτησαν από το 1909 και εντεύθεν οι:

Κων/νος Κατσόλας, 1909 ο μετέπειτα Ιερεύς

Ιωάννης Γερούκαλης

Χρίστος Σκαρμούτσος, ο μετέπειτα Μοναχός Μονής Φλαμουρίου

Αναγνώστης Παπαγιαννόπουλος

Ιωάννης Κουκουφίλιππας

Νικόλαος Μοχτής

Χρίστος Παπαλεξίου

Ιωάννης Δελημουχτάρης

Ζήσης Παπαγιαννόπουλος

Απόστολος Τσολάκης

Γεώργιος Μαργαριτόπουλος

Χρίστος Παπαλεξίου

Γεώργιος Γερόπουλος, με μεγάλη θητεία

Τρύφων Γερόπουλος, βοηθός του πατέρα του

Νικόλαος Τσολάκης

Πρόδρομος Παπαδόπουλος

Θεοφάνης Ματζούκης

Χαράλαμπος Παναγιωτόπουλος

Αριστείδης Παπαδημητρίου

Βασίλειος Συκαμενίδης

Θεόδωρος Μυλωνάς

Κων/νος Γκαραγκούνης

Νικόλαος Αλεξίου

Γεώργιος Γκοντόπουλος, συνεχίζει

Απόστολος Μόναχος, συνεχίζει.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ:

Το σημερινό Εκκλησιαστικό Συμβούλιο απαρτίζουν οι: Χατζημιτούλας Κωνσταντίνος - Εφημέριος Πρόεδρος Δουμουσιάρης Μαργαρίτης - Μέλος

Καρεκλάς Κωνσταντίνος - Μέλος

Βαγιοπούλου Ασημίνα - Μέλος

Καρακατσάνης Νικόλαος - Μέλος

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:

Δεξιά του αυλείου χώρου του Ναού υπήρξε διώροφος οικοδομή, η οποία με τους μεγάλους σεισμούς 1955-1956 υπέστη εκ θεμελίων ολοκληρωτική κατεδάφιση, με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα αρχεία του Ναού. Η οικοδομή αυτή εχρησίμευεν ως κατοικία του εκάστοτε ιερέως και δια διαφόρους εκδηλώσεις του Ναού. Εκ των ανωτέρω σεισμών διεσώθη μικρόν μονόροφον κτίσμα δύο δωματίων που ήτο δίπλα της διωρόφου οικοδομής και εχρησίμευεν ως γραφείον του Ιερέως και ως ετέρου κατοικίαν της εκάστοτε Νεωκόρου.

Το κτίσμα τούτο ανακαινίσθη πλήρως το 2009 και χρησιμοποιείται το ένα ως γραφείον του Ιερέως και το άλλο δωμάτιο ως χώρος υποδοχής των επισκεπτών. Βορειοδυτικά του σημερινού Ιερού Ναού κατά τον 14^ον - 15^0ν αιώνα υπήρχε Μοναστήρι, χωρίς τούτο να προκύπτει από γραπτά στοιχεία, αλλά κατά μαρτυρίες από γέροντες σε γέροντες και το οποίον διέκοψεν την λειτουργίαν του κατά τον 15^ον αιώνα.

Στη βόρεια πλευρά του Ναού και από δύο αιώνας και πλέον, είναι το μικρό παρεκκλήσιον των Αγίων Αναργύρων.

ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟΝ - ΗΡΩΟΝ:

Το κωδωνοστάσιον - καμπαναριό ανεγέρθη εις τας αρχάς του 19^ου αιώνα. Είναι τριώροφο, ύψους 25 μ. από εμφανή συμπαγή «τούβλα» και φέρει εις τις τέσσερις πλευρές πλάκες ωρολογίου. Δύο χάλκινες «καμπάνες» που κατασκευάστηκαν από προσφορές χαλκίνων σκευών υπό των Ενοριτών, όπως

5

προκύπτει από μαρτυρίες σε μαρτυρίες δημογερόντων. Το κωδωνοστάσιον είς τους σεισμούς 1955-1956 υπέστη σοβαρές ζημιές και ανακατασκευάστηκε αντισεισμικά εκ θεμελίων το έτος 1959.

Νότια και απέναντι του κωδωνοστασίου το έτος 1998 ανεγέρθη από τον Δήμο Ιωλκού Ηρώον, προς τιμήν του αγνώστου Στρατιώτου.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ:

Το 1998 βορειοδυτικά του Ιερού Ναού το Εκκλησιαστικόν Συμβούλιον εμερίμνησε και κατασκεύασε διώροφον σύγχρονον πνευματικόν κέντρον. Τούτο εγκαινιάσθη υπό του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ.κ. Ιγνατίου, όπως μαρτυρεί η εντοιχισμένη πλάκα που αναγράφει:

ΕΘΕΜΕΛΙΩΘΗ 20/9/1998

ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΘΗ 9/1/2000

ΔΙΑ ΤΩΝ ΣΕΠΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ

κ.κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΟΥ Α'

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΧΑΤΖΗΜΙΤΟΥΛΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ, ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ

ΔΟΥΜΟΥΣΙΑΡΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, ΜΕΛΟΥΣ

ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ

ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑΣ, ΜΕΛΟΥΣ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΜΕΛΟΥΣ

ΖΟΥΜΠΕΡΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ

ΚΕΙΜΗΛΙΑ:

Οι αλλεπάλληλοι εμπρησμοί του Ναού και οι σεισμοί 1955-1956 κατέστρεψαν πολλά παλαιά κειμήλια. Παρά ταύτα όμως πλην των εικόνων που χρονολογούνται από το 1885, όπως αναφέρεται ανωτέρω, υπάρχουν βιβλία ιεροψαλτών «Μηνιαία» που χρονολογούνται από το 1819 και 1845 και εκτυπώθηκαν στη Βενετία και Ιερόν Ευαγγέλιον που χρονολογείται από το

6

1860. Χάλκινα «Μανουάλια» δύο, μεγάλου ύψους προ του Αγ. Βήματος κατασκευασθέντα το έτος 1855 και άλλα μικρότερα όχι μεγάλης σπουδαιότητος όπως τα προαναφερθέντα.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ - ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ:

Εις την αίθουσαν του Πνευματικού Κέντρου εκάστην Δευτέραν γίνεται υπό του Εφημερίου του Ναού πνευματικός κύκλος με ολοκληρωμένον πνευματικόν έργον δια της αναπτύξεως των Κανόνων της Αγίας Γραφής - Εκκλησιαστικών συμβουλών και επιλύσεως διαφόρων αποριών. Εις   τους   έχοντας   ανάγκην   χορηγούνται   οικονομικοί   βοήθειαι   και   είδη διατροφής υπό του Φιλόπτωχου Ταμείου του Ιερού Ναού και από εισφοράς Ενοριτών