Η Νέα Αγχίαλος, προσφυγική πόλη, προήλθε από τους κατοίκους της Αγχιάλου, αρχαίας ελληνικής πόλης της Ανατολικής Ρωμυλίας, η οποία βρισκόταν για πολλούς αιώνες στην παραλία της σημερινής Βουλγαρίας.

            Την 30^η Ιουλίου 1906 η Αγχίαλος πυρπολήθηκε από τους Βουλγάρους. Και το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της έφυγαν και ήλθαν στη Μητέρα Ελλάδα.

            Ένα μέρος των κατοίκων αυτών οδηγήθηκε στο νομό Μαγνησίας και έκτισαν την καινούργια πόλη τους, την Ν. Αγχίαλο, πάνω στα ερείπια δύο αρχαίων πόλεων, της αρχαίας Πυράσσου (από την οποία βγήκε και το όνομα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ν. Αγχιάλου, η οποία λέγεται «Πύρασσος») και στην αρχαία χριστιανική πόλη, η οποία λεγόταν Φθοιώτιδες Θήβες και η οποία ήκμασε τον 4^ο μ.Χ. αιώνα, με επισκοπείο και πέντε σπουδαίες εκκλησίες, βασιλικού ρυθμού, τα ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα και αποτελούν κόσμημα της περιοχής, με μαρμάρινες κολώνες και πολύ όμορφα ψηφιδωτά. Η μεγαλύτερη από τις εκκλησίες αυτές, ονομαζομένη του Αρχιερέως Πέτρου, έχει μήκος 80μέτρα με περίτεχνα ψηφιδωτά και μεγάλο ιερό βαπτιστήριο.

            Στην παλαιά Αγχίαλο της Βουλγαρίας υπήρχαν μια κεντρική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία κι ένα μεγάλο Μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο.

            Μόλις κτίστηκε, η νέα πόλη, η Ν. Αγχίαλος, οι χριστιανοί κάτοικοί της, οι οποίοι διακρίνονταν για την ευσέβειά τους και αυτό το μαρτυρεί το ότι  έφεραν μαζί τους πολλά ιερά κειμήλια και πολλές ιερές εικόνες, φρόντισαν να κτίσουν τη νέα τους εκκλησία. Στην αρχή κάπως πρόχειρη, την οποίαν αφιέρωσαν όχι στο όνομα της κεντρικής εκκλησίας δηλαδή στην Παναγία, αλλά στο όνομα του Αγίου του Μοναστηριού δηλαδή του Αγίου Γεωργίου. Ίσως γιατί οι αναμνήσεις που είχαν από το Μοναστήρι να ήταν έντονες και τις συνέδεαν με περιστατικά από το ολοκαύτωμα της 30^ης Ιουλίου 1906 κατά το οποίο πυρπολήθηκαν η εκκλησία της Παναγίας, το Σχολείο, πολλά δημόσια κτήρια και πολλά σπίτια των κατοίκων της Αγχιάλου.

            Η πρώτη αυτή εκκλησία αφιερωμένη, όπως είπαμε, στον Άγιο Γεώργιο θεμελιώθηκε την 30^η Σεπτεμβρίου 1907 που ήταν συμβολικά και η θεμελίωση της πόλης της Ν. Αγχιάλου.

            Κτίστηκε στο κέντρο της πόλης, στο μέρος που συνόρευε με τους αρχαιολογικούς χώρους, ακριβώς εκεί που είναι σήμερα ο νέος ναός. Ήταν μια βασιλική μονόκλιτη σχετικά μικρών διαστάσεων. Αργότερα προστέθηκε στη βορεινή πλευρά ένα κλίτος κι έγινε πιο ευρύχωρη. Το τέμπλο του Ναού αγιογραφήθηκε από τον ιερομόναχο Σεραφείμ, μοναχό στην ιερά σκήτη Αγίας Άννης του Αγίου Όρους το έτος 1908. Η αγιογράφηση έγινε με προσφορές διαφόρων πατριωτών. Ο Παντοκράτορας στην οροφή καθώς και ο Μέγας Αρχιερέας αγιογραφήθηκαν από τον Αγχιαλίτη αγιογράφο Μιχάλη Μαγκουριώτη. Με τον ίδιο τρόπο πληρώθηκε ο Ιερός Ναός με όλα τα αναγκαία.

            Πολλοί Αγχιαλίτες αφιέρωσαν οικογενειακά ιερά κειμήλια και εικόνες, τα οποία με πόνο και κόπο διέσωσαν από την παλαιά Αγχίαλο.

            Η πρώτη εκκλησία, η παράγκα όπως την ονόμαζαν οι παλαιότεροι, γκρεμίστηκε και στη θέση της κτίστηκε η καινούργια  με χρήματα που έδωσαν ευσεβείς Αγχιαλίτες.

            Ο νέος αυτός Ιερός Ναός είναι αφιερωμένος, όπως και ο παλαιός, στον Άγιο ένδοξο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο. Είναι ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής, όπως και οι αρχαίες εκκλησίες της περιοχής.

            Θεμελιώθηκε την 28^η Ιουλίου 1968 από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Δαμασκηνό. Οικοδομήθηκε ένας ωραίος Ιερός Ναός, ο οποίος εγκαινιάστηκε την 1^η Αυγούστου 1976 από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος κυρό Χριστόδουλο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

            Εφημέριος του Ναού, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού ήταν ο π. Δημοσθένης Φουτζόπουλος. Χάρις στις άοκνες προσπάθειες του π. Δημοσθένη έφθασε ο Ιερός αυτός Ναός στην ολοκλήρωσή του. Στα εγκαίνια συγκεντρώθηκε πλήθος ανθρώπων ενοριτών και άλλων πιστών της περιοχής.

            Ο Ιερός αυτός Ναός του Αγίου Γεωργίου αγιογραφήθηκε από τον αγιογράφο κ. Ζαχαρία Καραφέργια με δωρεές των ευσεβών χριστιανών της Ν. Αγχιάλου, πολλών αποδήμων Αγχιαλιτών, οι οποίοι έστελναν χρήματα από το εξωτερικό κυρίως από την Αμερική. Την χρηματοδότηση όμως των περισσοτέρων παραστάσεων της οροφής ανέλαβε το ζεύγος Στυλιανού Προβιδάκη και Ελένης Ασδεράκη - Προβιδάκη, οι οποίοι αφιέρωσαν μέχρι το τέλος της ζωής των μεγάλο μέρος από τις συντάξεις τους για την αγιογραφία του Ναού.

            Τοποθετήθηκε ξυλόγλυπτο τέμπλο, κιβώριο της Αγίας Τράπεζας, ξυλόγλυπτη πρόθεση και προθήκες, ξυλόγλυπτος άμβωνας, περίτεχνοι πολυέλαιοι, μαρμάρινος περίτεχνος σολέας καθώς και σπουδαία μαρμάρινα δάπεδα.

            Έτσι έγινε ολόκληρος ο Ιερός Ναός ένα κομψοτέχνημα χάρις στις καλλιτεχνικές εμπνεύσεις του προϊσταμένου του Ναού π. Αθανασίου Μακαντάση.

            Ευχή όλων είναι να διατηρηθεί στέρεος και ακλόνητος αυτός ο Ιερός Ναός, ώστε να στερεώνεται η πίστη των ενοριτών Αγχιαλιτών, να λατρεύεται και να δοξάζεται ο Άγιος Τριαδικός Θεός.                  

Ο Ιερός Ναός θεμελιώθηκε στις 28 Ιουλίου 1968 από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος  κυρό Δαμασκηνό.

Τα εγκαίνια τέλεσε το 1976 ο τότε Μητροπολίτης  Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος  κυρός Χριστόδουλος.

Διατελέσαντες Εφημέριοι:

π. Σωτήριος Κόκκινος

π. Αρτέμιος Καλούτσος

π. Θεόδωρος Κολοφωτιάς

π. Σωτήριος Γεωργίου

π. Ανδρέας Μούρτος

π. Δημοσθένης Φουτζόπουλος

Εφημέριοι :

π. Αθανάσιος Μακαντάσης

π. Γεώργιος Κουρκουβάτης

Ιεροψάλτες:

Αναστάσιος Μαμούχας

Ρήγας Καραμπερόπουλος

Εκκλησιαστικοί Σύμβουλοι :

Θεοδόσιος Μανταλιανός

Κωνσταντίνος Νίτης

Δημήτριος Δεβερλάκος

Γραμματή Βίγκλα

Πνευματική & Φιλανθρωπική Διακονία:

• Θείο Κήρυγμα
• Σύναξη Μελέτης Αγίας Γραφής
• Ιερά Εξομολόγηση
• Κατηχητικά Σχολεία
• Φιλόπτωχο Ταμείο
• Σπίτι Γαλήνης Χριστού