Του Θεόδωρου Καλμούκου

ΒΟΣΤΩΝΗ. «Λείπει ο Χριστόδουλος σήμερα από την Ελλάδα», τόνισε σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα», ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος, ο οποίος διαδέχτηκε το 1998 τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στη Μητρόπολη Δημητριάδος (Βόλο). Τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από τον θάνατο του Χριστόδουλου, η μνήμη του τιμήθηκε στην Αθήνα και σε πολλά μέρη της Ελλάδος, αλλά ιδιαίτερα στο Βόλο.

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, ο οποίος κατά κοινή ομολογία, είναι σήμερα εκ των πλέον λογίων και διαπρεπών ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, με μία καταπληκτική δράση σε όλους τους τομείς, εκκλησιαστικό, φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό, θεολογικό, αναφέρθηκε στον μακαριστό Χριστόδουλο και αποκάλυψε ότι «ιδρύεται ξεχωριστή ιστοσελίδα στην οποία θα αναρτηθούν όλες οι πληροφορίες περί Χριστοδούλου, οι ομιλίες του, οι εισηγήσεις του, οι δράσεις του και γενικότερα ό,τι γραπτό ή οπτικοακουστικό υπάρχει σʼ όλο τον Κόσμο που αναφέρεται ή προέρχεται από τον Χριστόδουλο».

Οταν τον ρωτήσαμε τι ήταν αυτό που είχε ο Χριστόδουλος και μαγνήτιζε τον κόσμο, είπε «νομίζω ότι είχε το μοναδικό προνόμιο και χάρισμα από τον Θεό να μπορεί να εκφράζει τις καρδιές των ανθρώπων, μιλούσε στο λαό, αλλά μιλούσε από τον λαό για τον λαό και το έκανε σε μία περίοδο που είχαν εκλείψει οι χαρισματικοί ηγέτες». Είπε ακόμα πως «ο Χριστόδουλος αγάπησε όσο κανείς αυτή την πατρίδα και μπόρεσε προφητικά να μιλήσει για τις εξελίξεις».

Στην ερώτηση «πώς αισθάνεστε που τον διαδεχτήκατε στη Μητρόπολη Δημητριάδος;», είπε: «καθώς ξέρετε ήταν μία δύσκολη διαδοχή κι αυτό πλέον μπορώ να το πω από την εμπειρία των 15 χρόνων εδώ στο Βόλο. Ηταν για μένα τιμητικό να έλθω στη θέση του, πολλοί μου είπαν τότε ότι βρήκες ένα στρωμένο τραπέζι κι όντως έτσι ήταν, αλλά θέλω να τους διαβεβαιώσω πως για να κρατήσεις το στρωμένο τραπέζι από τον Χριστόδουλο θέλει πολύ πόνο και κόπο, απλώς κανείς εύχεται να κάνει το ελάχιστο ώστε να συνεχίσουμε ένα όνειρο».

Για τη γνωριμία του με τον Χριστόδουλο, είπε: «διετέλεσα μέλος της Συνοδικής Μονής της Παναγίας της Χρυσοπηγής, τον γνώρισα όμως πριν ως γιος ιερέα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών όπου ο ίδιος υπηρετούσε και μάλιστα ξεκίνησε την ιερατική του διακονία από μία γειτονική μας ενορία, του Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι, στη συνέχεια ως γραμματέας της Συνόδου στην οποία συνυπηρετούσε και ο ιερέας πατέρας μου κι άκουγα για το φαινόμενο Χριστόδουλο».

Στην ερώτηση «λείπει ο Χριστόδουλος τούτη τη δύσκολη την ώρα από την Ελλάδα, από την Εκκλησία της Ελλάδος;», είπε «νομίζω ότι αυτό είναι πασιφανές» και συμπλήρωσε «βεβαίως ο καθένας έχει το δικό του χάρισμα και τον δικό του τρόπο, δεν θέλω να αδικήσω κανέναν» και τόνισε πως «είναι σίγουρο όμως πως οι άνθρωποι αισθάνονται ότι απουσιάζει, κι όπως ελέχθη μπορεί να μην είναι μαζί μας αλλά είναι παρών με τα κείμενά του, με τους λόγους του και νομίζω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να εμπνεόμαστε από τον ίδιον».

Αναφορικά σε ποια κατάσταση βρίσκει την Ελλάδα η νέα Χρονιά, είπε ότι «βρισκόμαστε σε μία βαθιά κρίση που όλοι γνωρίζουν και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να την περιγράψουμε. Για μας δεν έχει νόημα να διεκτραγωδούμε τι είχαμε και τι χάσαμε, σημασία έχει τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα μʼ αυτά που έχομε. Εχουμε αναλάβει οι Επίσκοποι, οι ιερείς, ένα τεράστιο έργο να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα, να μην αφήσουμε ανθρώπους να απελπιστούν προσφέροντας έστω ένα πιάτο φαγητό για τον καθένα. Εχουμε πάρει στα χέρια μας ένα μεγάλο κοινωνικό έργο, μακάρι να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων». Ο μεγαλύτερος φόβος του Μητροπολίτη Ιγνατίου είναι η διαίρεση. Είπε πως «το μόνο που με φοβίζει είναι ο διχασμός του λαού μας» και συμπλήρωσε «χάσαμε πάντοτε τα δίκαιά μας όταν διχαστήκαμε. Η ενότητα αυτή τη στιγμή είναι η πεμπτουσία και εκεί τείνει ο λόγος και το έργο μας».

Σχετικά με τα συσσίτια είπε, πως «είχαμε την ευλογία να συνεχίσουμε ένα έργο που είχε ξεκινήσει ο αείμνηστος Χριστόδουλος, είχαμε δώσει έμφαση στο θέμα των συσσιτίων επειδή πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι κάθε ενορία πρέπει να έχει ένα έμπρακτο έργο αγάπης κι έτσι βρεθήκαμε μʼ ένα ικανό δίκτυο σε 26 σημεία τα οποία σύντομα θα γίνουν 30, όπου αυτή τη στιγμή προσφέρονται 2.000 μερίδες φαγητό την ημέρα και σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς στη Μαγνησία δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ένα πιάτο ζεστό φαγητό την ημέρα». Είπε ακόμα «φροντίζουμε τους πρώτους άστεγους, είμαστε πολύ κοντά στις φυλακές και στα κρατητήρια, κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας με το κοινωνικό φαρμακείο και τους φαρμακευτικούς συλλόγους, έχουμε δημιουργήσει με τους Συνδικαλιστικούς Οργανισμούς Συμβουλευτικό Σταθμό γιʼ αυτούς που θέλουν συμβουλές για οικονομικά και κοινωνικά θέματα, γενικά υπάρχει ένα μεγάλο δίκτυο ασφάλειας. Κρατούμε ζωντανά τα ιδρύματα της πόλεώς μας, προσφέροντας έτοιμο το φαγητό». Στην ερώτηση πώς τα καταφέρνετε όλα αυτά, είπε: «δόξα τω Θεώ με τον εθελοντισμό και την προσφορά των ανθρώπων» και τόνισε ότι «είναι η ώρα της Εκκλησίας κι ο λαός καταλαβαίνει ότι η Εκκλησία είναι πάντοτε η μάνα του, η καταφυγή και το αποκούμπι του».

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος τρέφει μεγάλη αγάπη και σεβασμό για την Ομογένεια της Αμερικής, την οποία έχει επισκεφθεί αρκετές φορές. Στην ερώτηση «τι είναι η Ομογένεια της Αμερικής για σας, πώς μας βλέπετε;» απάντησε: «ξέρετε πολύ καλά ότι έχω προσωπικές εμπειρίες από την Ομογένεια παρόλο ότι δεν έχω πάρα πολλές ευκαιρίες, αλλά κάθε φορά που βρέθηκα κοντά σας ένιωσα αυτό που λέγεται παλμός μιας Ελλάδας που ζει πέρα από τα κρατικά σύνορα». Και πρόσθεσε: «εξάλλου, μη ξεχνούμε ότι ο Ελληνισμός μας ουσιαστικά υπήρξε χωρίς κρατικά σύνορα τις περισσότερες φορές και μεγαλούργησε». Είπε ακόμα, πως «νομίζω ότι εκεί συνεχίζεται μία παράδοση που η Εκκλησία παραμένει αυτό που κι εμείς θέλουμε να είναι στην Ελλάδα κι όπου υπάρχουν Ελληνες Ορθόδοξοι και μάλιστα μέσα σʼ αυτόν τον σύγχρονο κυκεώνα και πολλές φορές χοάνη, θέλω να πιστεύω ότι η γλώσσα μας παραμένει ζωντανή έστω και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί κανείς να περιφρονήσει τη γλώσσα που κυριαρχεί εκεί. Θέλω να πιστεύω ακόμα πως υπάρχουν θεολογικά και εκκλησιαστικά ερείσματα για να υπάρξει και να συνεχίσει μία παράδοση για ουσιαστική Ορθοδοξία στην Αμερική, δηλαδή γιʼ αυτή που διασώζει η Ελληνόφωνη Ορθοδοξία και το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο».

Ιανουάριος 30, 2013