...Τούτη τήν κρίσιμη ἐποχή, πού ὅλα συνταράσσονται, πού ὅλα φαίνονται νά χάνονται ἀπό τή μιά στιγμή στήν ἄλλη, ἐμεῖς ἔχουμε τόν δικό μας θησαυρό. ᾿Εμεῖς ξέρουμε ποιός εἶναι ὁ δικός μας Σωτήρας...
...Τό ἐρώτημα παραμένει· ῾Η ζωή μας σέ ποιά μορφή τοῦ Θείου Δράματος προσομοιάζει; ᾿Ανήκουμε στούς σταυρωτές ἤ στούς φίλους τοῦ Κυρίου μας;
...Οἱ μέρες τῆς Μεγάλης ῾Εβδομάδος εἶναι ἀκριβῶς οἱ μέρες πού μᾶς προσφέρουν τήν δυνατότητα νά μετανοήσουμε, νά ἀναλογιστοῦμε τά δικά μας ἐλλείμματα, τίς δικές μας ἀβλεψίες...
...᾿Ανέβηκε πάνω στό Σταυρό καί συγχώρεσε ὅλους, καί πῆρε μαζί Του ἕναν, ὄχι ἅγιο, ὄχι ὅσιο, ὄχι ἀναμάρτητο· τό ληστή, γιά νά τόν κάνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου...
...᾿Εάν ὁ ληστής ἔκλεψε τόν Παράδεισο, ἐμεῖς μποροῦμε νά ζητήσουμε τόν Παράδεισο ἀπό τόν Κύριο!


Δικαιολογημένη ἀπόλυτα θά εἶναι ἡ ἀπορία αὐτοῦ πού κρατᾶ στό χέρι του αὐτό τό βιβλίο, τί ἄλλο θά μποροῦσε νά προσφέρει τό βιβλίο στό θέμα πού ἀναφέρεται, στό Θεῖο Πάθος. Τήν Μεγάλη ῾Εβδομάδα, κάθε χρόνο, ἡ ζωή τῶν Χριστιανῶν χρωματίζεται ἔντονα ἀπό τόν πόθο νά παρακολουθήσουν τά Πάθη τοῦ Σωτῆρος. Υἱός τοῦ Θεοῦ καταδέχθηκε νά ἐνδυθεῖ τήν ἀνθρώπινη σάρκα, γιά νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά τόν κάμει πάλι πολίτη τοῦ Παραδείσου, ἀπό τόν ὁποῖο αὐτή τόν εἶχε ἐξορίσει. Τό χρεώγραφο ὅμως τῆς ἁμαρτίας μόνον ὁ Σταυρός μποροῦσε νά τό ἀφανίσει. Στήν πορεία πρός τήν ὑπέρβαση τῆς παρακοῆς πλαισιωμένη καί ἀπό ἄλλα στιγμιότυπα τῆς ζωῆς τοῦ Λυτρωτῆ μᾶς καλεῖ ἡ ᾿Εκκλησία μας συνοδοιπόρους τήν Μεγάλη ῾Εβδομάδα. Νά συμμετάσχουμε στό πάθος γιά νά γευθοῦμε στό τέλος καί τή χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως, τῆς Σωτηρίας.