Με τη συμμετοχή μεγάλου πλήθους πιστών, η Τοπική μας Εκκλησία τίμησε τη μνήμη των Αγίων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο περικαλλής ομώνυμος Ναός της παραλίας του Βόλου, όπου την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, τον οποίο πλαισίωσε πλειάδα Κληρικών. Το παρών έδωσαν ο Δήμαρχος Βόλου κ. Πάνος Σκοτινιώτης, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κων/νος Αγοραστός, η Βουλευτής Μαγνησίας κ. Μαρίνα Χρυσοβελώνη, εκπρόσωποι των Στρατιωτικών Αρχών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Μετά το πέρας του Εσπερινού, σχηματίστηκε λιτανευτική πομπή που κατέληξε στο Μνημείο των Ηρώων, όπου τελέστηκε η Αρτοκλασία και ο Σεβασμιώτατος μίλησε επικαίρως στους πιστούς. Αναφέρθηκε κυρίως στο πρόσωπο της Αγίας Ελένης, αναδεικνύοντας το ουσιαστικό έργο που επετέλεσε στην καρδιά του υιού της Κωνσταντίνου, έργο που καθόρισε την μετέπειτα ζωή και τις αποφάσεις του, που, όπως τόνισε «άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας». Ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «η Αγία Ελένη είχε εμπνεύσει στον υιό της ότι υπάρχει Μεσσίας και Λυτρωτής, υπάρχει ενανθρωπήσας Θεός, υπάρχει Αυτός που πιστεύουν οι φτωχοί, Αυτός που ήρθε για να σώσει τον κόσμο...». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις ενέργειες της Αγίας Ελένης για την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, στα Ιεροσόλυμα και τόνισε ότι η «η σύνεση και η υπομονή της είναι τα χαρίσματα που πρέπει να διαθέτει κάθε μάνα. Αυτή αντέχει τον πόνο, γιατί αυτή ξέρει να διαβάζει τα μύχια της ψυχής, γιατί αυτή ξέρει να προσεύχεται για το παιδί της. Είναι οι μανάδες ζωντανές προσευχές, είναι υποδείγματα θυσίας, είναι Αυτή η Αγία που δεν βρήκε απλώς το Τίμιο Ξύλο, αλλά ήξερε ότι φέρνοντας στην επιφάνεια αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό για ολόκληρη την χριστιανοσύνη, την ίδια ώρα κρατούσε στα χέρια της το παράδειγμα της θυσίας και της προσφοράς, το παράδειγμα της δικαιοσύνης και της ενότητας, το σύμβολο της ανάστασης και της κατάργησης του θανάτου. Γιατί η μάνα είναι αυτή που θυσιάζεται κυριολεκτικά για να αναστήσει τα παιδιά της...»

Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στο θυσιαστικό πνεύμα που διακρίνει τις μάνες όλες τις εποχές: «Αν έχουμε ως κοινωνία έχουμε αντέξει την κρίση, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στις μάνες αυτού του τόπου, που κρατάνε ζωντανή την παράδοση που θέλει τη μάνα να στερείται ακόμη και το φαγητό της για να ζήσουν τα παιδιά της. Θυσιάζει τα πάντα για να κρατήσει και να δώσει κουράγιο σε ολόκληρη την οικογένεια...»

Τέλος, ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στην ενότητα της Εκκλησίας και της αυτοκρατορίας που εξασφαλίστηκε με συγκεκριμένες αποφάσεις του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπως το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313) και η σύγκλιση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (323), που αντιμετώπισαν, επίσης, τον επάρατο θρησκευτικό φανατισμό και τόνισε: «υπάρχουν παραδείγματα τραγικού διχασμού και εμφυλίου πολέμου. Και θέλω δημόσια να πω ότι αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία δεν είναι ξάφνιασμα, ούτε κάτι που συνέβη από τη μια στιγμή στην άλλη. Δυστυχώς, προηγήθηκε ο θρησκευτικός διχασμός, το σχίσμα και επήλθε και ο εμφύλιος. Ας το έχουμε αυτό πάντοτε υπόψη μας, γιατί όντως η πίστη είναι ενοποιός δύναμη, αλλά αλλοίμονο σε αυτούς που θα διχάσουν και θα καλλιεργήσουν τον θρησκευτικό φανατισμό. Δεν υπάρχει χειρότερο γεγονός και εμπειρία για τον άνθρωπο. Έχουμε χρέος όλοι μας να κρατήσουμε το λαό μας ενωμένο. Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να μη γονατίσει αυτός ο λαός και πάλι να βαδίσει περήφανα όπως του πρέπει...»

Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Βελεστίνου κ. Δαμασκηνού, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο, συλλειτουργούντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Ιγνάτιος επαίνεσε τους Ιερείς, τα στελέχη και τους εθελοντές του Ναού για το πολυσήμαντο κοινωνικό έργο της ενορίας.