Συμπληρώνονται σήμερα 15 χρόνια λειτουργίας του Κέντρου Σίτισης του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου, με την επωνυμία «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ». Ήταν Κυριακή 12/9/1999 όταν έγιναν τα εγκαίνια και η πρωτότυπη αυτή κοινωνική δράση της Τοπικής μας Εκκλησίας άρχισε το ταξίδι της. Ο Μητροπολίτης μας, οι Αρχές του τόπου εκείνης της εποχής, αλλά και οι ευλογημένοι ενορίτες του Αγίου Νικολάου χάρηκαν την υλοποίηση του οράματος, που, λίγους μήνες πριν, ένα βράδυ του Τριωδίου, ο νέος τότε Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος, εκμυστηρεύτηκε στον τότε Προϊστάμενο του Ναού, Αρχιμ. Επιφάνιο Οικονόμου, ενεργοποιώντας δυνάμεις ανενεργές, ίσως, μέχρι εκείνη την ώρα: «Παρατηρώ αυτούς τους μήνες ότι η φτώχεια και η ανέχεια που χαρακτηρίζει την ευρύτερη Ελληνική κοινωνία, δεν άφησε ανεπηρέαστη και την τοπική μας κοινωνία, του Βόλου και της Μαγνησίας. Υπάρχουν άνθρωποι που πεινούν. Δόξα τω Θεώ, με τα «Σπίτια Γαλήνης» των ενοριών το πρόβλημα αντιμετωπίζεται κάπως, όχι, όμως, στην ολότητά του. Χρειάζεται κάτι άλλο, πιο ριζοσπαστικό, πιο τολμηρό, να λειτουργεί στο κέντρο της πόλης. Να ξεπερνά τα ενοριακά όρια, ν' απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, φτωχούς ή λιγότερο φτωχούς, γνωστούς και αγνώστους, Χριστιανούς και μη, Έλληνες και ξένους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μοναχικούς. Να λειτουργεί 365 μέρες το χρόνο, σε γιορτές και αργίες, να μη κλείνει ποτέ, γιατί και οι ανάγκες των ανθρώπων δε σταματούν ποτέ. Το κάναμε στον Πειραιά και πέτυχε. Δε χρειάζονται μεγάλες υποδομές. Αγάπη χρειάζεται και τόλμη. Αναλαμβάνεις να το φτιάξεις; Θα είμαι μαζί σου...»

Και το όραμα έγινε πραγματικότητα. Δύο έμμισθοι επαγγελματίες μάγειροι και δεκάδες εθελόντριες γυναίκες, διακόνισσες της αγάπης, υπό την καθοδήγηση, στη συνέχεια, των Πρωτ. Βασιλείου Ακριβοπούλου και Χαριλάου Παπαγεωργίου, εργάζονται όλα αυτά τα χρόνια κάθε μέρα, ακούραστα και δημιουργικά, με πολλές αντιξοότητες, στενοχώριες, αλλά και μεγάλες χαρές, με απόλυτη ανιδιοτέλεια, χωρίς κανένα υλικό κέρδος, αλλά με πλούσια την ευλογία και τη χάρη του Θεού στη ζωή τους. Χωρίς αυτές δε θα ήταν δυνατή η λειτουργία του Κέντρου και η ικανοποίηση των υψηλών προσδοκιών του, μια και κάθε μέρα, από τότε φιλοξενεί, κατά μέσο όρο, 180 εμπερίστατα και, εν ανάγκη ευρισκόμενα, πρόσωπα.

Το «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ» άνοιξε τις πύλες του και λειτουργεί σε μια εποχή άκρατου καταναλωτισμού, όπου τα αγαθά διακινούνται με προκλητικότητα και ταχύτητα, αποκαλύπτοντας, με τον πιο δραματικό τρόπο, τις κοινωνικές ανισότητες του καιρού μας, που, από τη μια δημιουργεί νεόπλουτους με αφθονία υλικών αγαθών και, από την άλλη, ανθρώπους με ποικίλα προβλήματα κοινωνικής παρουσίας και επιβίωσης. Έφερε στην επιφάνεια ένα κοινωνικό πρόβλημα που συνεχώς οξυνόταν δίπλα μας, αλλά έμενε καλά κλεισμένο πίσω από τις πόρτες των σπιτιών. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κυρίως, όμως, ηλικιωμένοι, βιώνουν μια τραγική κατάσταση ανέχειας και φτώχειας, εγκαταλελειμμένοι από τα συγγενικά τους πρόσωπα, ενώ σ' όλη τους τη ζωή προσέφεραν στο κοινωνικό σύνολο και σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο επαιτώντας για λίγη βοήθεια. Παράλληλα με την κοινωνία που φαίνεται, την κοινωνία της «προόδου» και της «εξέλιξης», από την οποία, δυστυχώς, χρόνια τώρα, επιχειρείται ο εξανδραποδισμός του Θεού και η αποϊεροποίηση της ζωής, κινείται στο περιθώριο μια άλλη κοινωνία που ζητά αγάπη και συμπαράσταση, αλήθεια και δικαιοσύνη και κρούει εκκωφαντικά την πόρτα της συνείδησής μας.

Η τοπική μας Εκκλησία, συνεπής στην μακρόχρονη προσπάθεια καίριας παρέμβασης στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου μας, που ξεκίνησε επί των ημερών του από Δημητριάδος Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου και συνεχίζεται, με πιστότητα και νέο πνεύμα, από τον άξιο διάδοχό του Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Ιγνάτιο, προσέδωσε στο «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ», από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, τη θέση και τη σημασία που τού αρμόζει. Παράλληλα, άνοιξε την αγκαλιά της σε όλους ανεξαιρέτως τους συνανθρώπους μας που έχουν την ανάγκη της. Σε όλους αυτούς, εκτός από την  καθημερινή βοήθεια σε τροφή, προσφέρει κυρίως αυτό που η κοινωνία της εποχής μας αδυνατεί να παράσχει, γιατί η ίδια δε το βιώνει, αφού ζει και κινείται στο ψέμα, στο συμφέρον, στην ιδιοτέλεια, στη βόλεψη και στην υποκρισία. Προσφέρει αγάπη, συντροφικότητα, χαμόγελο, κυρίως, όμως, τον ίδιο το Χριστό προσωποποιημένο στα πρόσωπα όλων εκείνων, Κληρικών και λαϊκών που, με ανιδιοτέλεια, εθελοντισμό, συνέπεια και πιστότητα στη Χριστιανική τους ιδιότητα, δίνουν τον εαυτό τους στο έργο της αγάπης και της διακονίας των αδελφών.

Η Τοπική μας Εκκλησία ελπίζει και εύχεται να έρθει η εποχή που το «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ» θα κλείσει, όχι γιατί δε θα μπορεί να υπάρχει, αλλά γιατί δε θα χρειάζεται να υπάρχει. Τότε που ίσως οι ανάγκες θα εκλείψουν και το όραμα της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα γίνει πραγματικότητα. Μέχρι τότε θα είναι εκεί, ανταποκρινόμενο, με κάθε κόστος και κάθε θυσία, στο σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, στηριζόμενο στη βοήθεια του Θεού και στην υλική συμπαράσταση όσων το αγαπούν και το αναγνωρίζουν!