Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 22 Μαϊου η γιορτή λήξης των Κατηχητικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, που ήταν αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση των παιδιών σε οικολογικά ζητήματα.

Η γιορτή, στην οποία συμμετείχαν 400 παιδιά των κατηχητικών Σχολείων της Τοπικής Εκκλησίας, συνοδευόμενα από τους υπευθύνους Ιερείς Νεότητας και τους γονείς τους, περιελάμβανε δύο σκέλη: Το πρώτο πραγματοποιήθηκε στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου, όπου λειτούργησαν οκτώ ομάδες δημιουργικής απασχόλησης, με σκοπό την σύνδεση Θεολογίας και Οικολογίας και την ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέμα οικολογικής φύσης. Την ευθύνη της λειτουργίας των ομάδων είχαν Μοναχές της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Ανατολής Αγιάς, το Στέκι Παιδιού του Δήμου Βόλου και η οικολογική οργάνωση «Αρκτούρος»

Το 2^ο σκέλος της γιορτής πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου, όπου τελέστηκε σύντομη Εσπερινή Ακολουθία, με τη συμμετοχή των παιδιών, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου. Στη διάρκεια της Ακολουθίας ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα που έχει για την Εκκλησία η προστασία της φύσης, ενώ την ίδια στιγμή «ελάχιστοι άνθρωποι μεριμνούν γι' αυτήν και οι περισσότεροι νοιάζονται για την αλόγιστη εκμετάλλευση, με σκοπό το κέρδος και την ευχαρίστησή τους. Μπορούν να κόψουν ένα δάσος, να σκοτώσουν το πιο μεγάλο ζώο στον πλανήτη - τη γαλάζια φάλαινα - να αλλάξουν την ροή ενός ποταμού, να στερέψουν μια λίμνη. Δε μπορούν, όμως, να ελέγξουν την απληστία τους, να συγχωρήσουν, να μετανοήσουν για τα λάθη τους. Έτσι όλη η φύση υποφέρει σήμερα για πάθη των ανθρώπων...»

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος μίλησε για τις εικόνες που χρησιμοποίησε ο Χριστός, παρμένες από τη φύση, για να επικοινωνήσει με τους ανθρώπους και ν' αναπτύξει την διδασκαλία Του. Επικεντρώθηκε κυρίως στην περίπτωση του σπόρου που φυτεύεται στη γη και γίνεται «ένα μεγάλο ζωντανό πλάσμα που σκορπά γύρω του ευλογία...» και κάλεσε τα παιδιά να αφήσουν να πέσει στην καρδιά τους ο σπόρος του λόγου του Θεού, για να καρπίσει και να φέρει στη ζωή τους ευλογία.

Αναφέρθηκε, τέλος, στους Αγίους, τους φίλους του Θεού και των ανθρώπων: «Ο Θεός μάς στέλνει, ακόμα και σήμερα, ανθρώπους που μπορούν να αναπτύσσονται σαν δένδρα, ανθρώπους που κρατούν τον σπόρο των λόγων του Χριστού μέσα τους και γίνονται Άγιοι. Όσοι γνώρισαν τέτοιους σύγχρονους Αγίους έχουν να λένε πως γύρω τους σκορπίζουν την ειρήνη, όχι μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης. Έρχονται στα κλαδιά των δένδρων, που γίνονται οι Άγιοι και φωλιάζουν όχι μόνο οι αδύναμες ψυχές των ανθρώπων, αλλά και κάθε πλάσμα του Θεού βρίσκει στην αγκαλιά τους προστασία και ειρήνη. Ο άνθρωπος δίπλα τους δεν θέλει να κατακτήσει τον άνθρωπο, να τον εκμεταλλευτεί και να τον κάνει δούλο και υπηρέτη του. Ο άνθρωπος προστατεύει τον άνθρωπο και τον βοηθά να ειρηνεύσει και να προκόψει. Ο άνθρωπος δίπλα στους Αγίους δεν θέλει να κατακτήσει την φύση, να την καταστρέψει και να υπακούσει στις πρόσκαιρες επιθυμίες του. Ο άνθρωπος προστατεύει την φύση και την ευλογεί, σκορπά την ειρήνη του Παραδείσου και κάνει την γη Παράδεισο»