Η 2^η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος για το νέο Ιεραποστολικό έτος πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας. Στο πλαίσιο του γενικού θέματος της φετινής χρονιάς, που είναι «Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας», η εν λόγω Σύναξη είχε το επιμέρους θέμα «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον Υιόν του ανθρώπου;».

Πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Χαράλαμπος Ατματζίδης, Επίκουρος Καθηγητής της θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., ο οποίος μίλησε με θέμα «Θύραθεν αντιλήψεις περί Ιησού Χριστού. Αιρετικές, μυθικές, ιστοριοκρατικές και φαντασιακές προσεγγίσεις».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην ιστορία της έρευνας για τον ιστορικό Ιησού, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, στις επιστημονικές αρχές που εφαρμόζονται στην σύγχρονη έρευνα για τον ιστορικό Ιησού και στις θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τον ιστορικό Ιησού. Ανέφερε ότι η Εκκλησία μας επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ιστορικό Χριστό, όπως αυτό αποτυπώνεται στην εικονογραφία, στο Σύμβολο της Πίστεως και σε συγγράμματα των Αγίων Πατέρων. Συμπερασματικά, ο κ. Ατματζίδης τόνισε: «Ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός ήλθε και έδρασε στον κόσμο για να μας ξαναφέρει κοντά στον Θεό Πατέρα του.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ιησού και όσοι άλλοι τον είδαν και τον άκουσαν διέσωσαν, στην αρχή προφορικά και στην συνέχεια γραπτά, την συνταρακτική αυτή εμπειρία τους. 

Οι χριστιανοί είναι κάτοχοι της παράδοσης αυτής και οφείλουν να την ερευνούν επισταμένα με την βοήθεια του νου που τους χάρισε ο Θεός. Έτσι και περισσότερα μπορούν να μάθουν για τον άνθρωπο Ιησού και να τον γνωρίσουν καλύτερα και να αντλήσουν παραδείγματα για την ζωή τους.

Αν δεν το πράξουν, τότε αυτοί θα είναι οι χαμένοι. Γιατί, θα έχουν χάσει την ευκαιρία να γνωρίσουν, έστω και μέσα από τα κείμενα, τον Ιησού που ήλθε στον κόσμο και θυσιάστηκε για χάρη τους».

Δεύτερος ομιλητής ήταν ο κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Τί πραγματικά γνωρίζουμε για την επί γης παρουσία του Ιησού Χριστού από ιστορικής πλευράς;».

Ο κ. Καθηγητής αναφέρθηκε στο 1^ο μέρος της ομιλίας του σε μαρτυρίες ιστορικών της εποχής του Χριστού, στο 2^ο μέρος εκτίμησε θεολογικά το θέμα της σχέσεως του ιστορικού Ιησού και του Χριστού της πίστεως της Εκκλησίας, διά μέσου των αιώνων και στο 3^ο μέρος μίλησε για την έρευνα του ιστορικού προσώπου του Ιησού στην Ορθόδοξη θεολογία.  Κατέληξε τονίζοντας ότι «μπορεί να υποστηρίξει κανείς, τελικά, ότι κατά την Ορθόδοξη θεολογία ιστορικά γνωρίζουμε τον Ιησού Χριστό, αφενός μεν μέσα από την μαρτυρία των πρώτων μαθητών του, που συνέγραψαν τα ιστορικώς αξιόπιστα έργα τους (τα Ευαγγέλια) και αφετέρου, μέσα από τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, η οποία βίωσε διαχρονικά και ζωντανά το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και το μήνυμά του στην ανθρωπότητα. Στο ερώτημα, τέλος, εάν η έρευνα για τον ιστορικό Ιησού, παράς τις όποιες αποτυχίες της, προσφέρει κάτι στη Χριστολογία (δηλ. στην πίστη της Εκκλησίας για τον Χριστό), η απάντηση βρίσκεται στην επαναφορά της ισορροπίας που απαντά στη φράση του όρου της 4^ης Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας: "Επόμενοι, τοίνυν, τοις αγίοις πατράσιν ένα και τον αυτόν ομολογείν υιόν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, συμφώνως άπαντες εκδιδάσκομεν,... Θεόν αληθώς και άνθρωπον αληθώς τον αυτόν"».

Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.