Δελτίο Τύπου Μαγνήτων Κιβωτός

 Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου, στις 19.00

 Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αλμυρού

Ακόμη μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση Μνήμης διοργανώνει ο φορέας Πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού «Μαγνήτων Κιβωτός για τη διάσωση του Πολιτιστικού Αποθέματος», σε συνεργασία με τον Χορευτικό Όμιλο Αλμυρού και τις Εκδόσεις «Αρχονταρίκι» , αφιερωμένη στα 93 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

 Και αυτή η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του Θεματικού Έτους 2015,

«Μάγνητες και ο πολιτισμός της Θάλασσας»

Θα παρουσιαστεί το βιβλίο του Δημοσιογράφου και Συγγραφέα                        Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου με τίτλο,

«ΜΕΡΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΣΤΗΝ ΙΩΝΙΑ

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Της ΙΩΝΙΑΣ 1914 - 1922»

 Στην εκδήλωση Μνήμης , που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015, στις 19.00, στον Αλμυρό , στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου , ο Χορευτικός Όμιλος Αλμυρού θα παρουσιάσει Μικρασιάτικους χορούς.

Ομιλητές της παρουσίασης του βιβλίου θα είναι ο ίδιος ο Συγγραφέας , Γιώργος Παπαθανασόπουλος , η Φιλόλογος Αγγελική Μπαρμπερίου , ενώ θα συντονίσει και θα σχολιάσει ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου, υπεύθυνος του Γραφείου τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Θα κλείσει , όπως πάντα , ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος.

Την εκδήλωση Μνήμης συνδιοργανώνουν ο φορέας πολιτισμού «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟΣ, για την διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», ο Χορευτικός Όμιλος Αλμυρού και οι εκδόσεις «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ». Πρόκειται για ένα ξεχωριστό γεγονός που θα φιλοξενηθεί στον Αλμυρό, όπου υπάρχει έντονο το προσφυγικό στοιχείο.

Για το βιβλίο ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ γράφει:

- Τα μαρτύρια και οι διωγμοί των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, με έναν τρόπο που συναρπάζει και συγκινεί, παρουσιάζονται στο νέο βιβλίο του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου, με τον τίτλο «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία» (εκδόσεις «Αρχονταρίκι»).

Το βιβλίο, που προστίθεται στη σειρά των ιστορικών μυθιστορημάτων, επιβάλλεται να διαβαστεί από όλους όσοι αισθάνονται Έλληνες και διατηρούν ζωντανή τη μνήμη τους για τις αλησμόνητες πατρίδες.

Οι «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία» έρχονται σε μια χρονική συγκυρία όπου επιχειρείται από εθνομηδενιστικούς κύκλους η ασύστολη «διαγραφή» της Ιστορίας μας ή στην καλύτερη περίπτωση η «λήθη του παρελθόντος», που σκοπό έχει να μετατρέψει τους πολίτες σε λωτοφάγους, σε ανθρώπους χωρίς πατρίδα, χωρίς συνείδηση, χωρίς θρησκεία, χωρίς οικογένεια, χωρίς αρχές και αξίες.

Για τον λόγο αυτό, πέραν της ιστορικής και λογοτεχνικής αξίας του βιβλίου, η εθνική συνεισφορά του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου είναι τρισμέγιστη και τρισεύγενη και με το ιστορικό του μυθιστόρημα κατατάσσεται ανάμεσα στους κορυφαίους συγγραφείς που κρατούν άσβεστη τη φλόγα του Ελληνισμού και διαφυλάσσουν την αγάπη τους για τις αλησμόνητες πατρίδες.

Μικρασιάτης ο ίδιος, καταγόμενος από τη Μαγνησία και το Σιβρισάρι, είναι από τους εξαίρετους εκείνους Έλληνες που μετέτρεψαν τον πόνο τους για τις χαμένες πατρίδες σε δημιουργία. 

Στο βιβλίο «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία» με αναντίλεκτο τρόπο περιγράφονται όλοι οι βασανισμοί και οι διωγμοί των Ελλήνων στη Μικρά Ασία την περίοδο 1914-1922. Οι μυθιστορηματικές αφηγήσεις βασίζονται σε αδιάσειστα ντοκουμέντα μέσα από ζώσες μαρτυρίες συγγενών και συμπατριωτών του, αλλά και από προσωπική ιστορική έρευνα του συγγραφέα.

«Όλες αυτές τις διηγήσεις και τις μαρτυρίες», λέει  ο συγγραφέας, «είπα να τις συγκεντρώσω και να τις κάνω ένα βιβλίο για να μη χαθούν με τον θάνατό μου και να μείνουν παρακαταθήκη ζωής και μνήμης των παιδιών και των εγγονών μου και, γενικότερα, των Μικρασιατών».

Τα προσωπικά και οικογενειακά του βιώματα ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος τα συμπλήρωσε με έρευνα πραγματολογικού υλικού σε βιβλιοθήκες και με αναζήτηση αυθεντικών ημερολογίων, στα οποία περιέχονται οι διηγήσεις των βασάνων που πέρασαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες της Μικράς Ασίας. Μέσα σε αυτές είναι τα βάσανα που πέρασε στα στρατόπεδα εργασίας, τα «αμελέ ταμπουρού» ο πατέρας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Κωνσταντίνος Παρασκευαΐδης. Αλλά καλύτερα, στο σημείο αυτό, ας αφήσουμε τον ίδιο τον συγγραφέα να εξηγήσει τους λόγους που των ώθησαν στη συγγραφή αυτού του ανεπανάληπτου ιστορικού μυθιστορήματος: 

«- Ένας κύριος λόγος είναι πως όλοι οι συγγραφείς ασχολήθηκαν με το αστικό ή αγροτικό μέρος της ζωής των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Με τα διαβάσματά μου και τη μελέτη του ποιητή και στοχαστή της δεκαετίας του 1930, Γιώργου Σαραντάρη, κατέληξα στο γεγονός ότι η πραγματικότητα του Ελληνισμού συνολικά μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από την Εκκλησία, κλήρο και λαό. Αυτή ήταν το κέντρο της ζωής και το επίκεντρο της κοινωνίας. Αυτή στη σκλαβιά ήταν η κιβωτός και η μάνα του, αφού δεν υπήρχε κάποια δίκαιη και δημοκρατική εξουσία, που να αναγνωρίζει τα δίκαιά του. Ο κλήρος, στη μεγάλη του πλειονοψηφία, αποτελούσε κατά τους χρόνους της δουλείας το κέντρο της Παιδείας και του Πολιτισμού, ήταν το παράδειγμα της αγάπης, της θυσίας, της εγκαρτέρησης, της διατήρησης της ιδιοπροσωπίας και της ταυτότητας των Ελλήνων. Ήταν ακόμη ο πυρήνας κάθε εκδήλωσης, ακόμη και αυτών που χαρακτηρίζονταν κοινωνικές ή κοσμικές, που στην ουσία τους ήταν εθνικές. Ήταν, τέλος, ο κύριος παράγων συνέχειας του Ελληνισμού. Υπήρχε μια αξιοθαύμαστη ενότητα και συνεργασία κλήρου και λαού, που οδήγησε στο θαύμα της επιβίωσης και της ανάπτυξης των Ελλήνων στη Μικρά Ασία. Για τον ζωογόνο ρόλο της Εκκλησίας για τον Ελληνισμό κατά τους χρόνους της δουλείας λίγοι συγγραφείς έγραψαν. Οι περισσότεροι τον παραλείπουν ή τον αναφέρουν ανεπαρκώς και αποσπασματικά. 

- Ένας ακόμη λόγος που έγραψα το ιστορικό μου μυθιστόρημα είναι για να τονίσω ότι η γενοκτονία των Ελλήνων δεν αρχίζει και τελειώνει το 1922. Αρχίζει το 1914, πριν ακριβώς εκατό χρόνια, όταν ο Άγιος ιερομάρτυρας Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης, ανέφερε στον Οικουμενικό Πατριάρχη την έναρξη των απηνών διωγμών των Ελλήνων, κατόπιν διαταγής του καθεστώτος των Νεότουρκων. Οι περισσότεροι συγγραφείς ρίχνουν το βάρος της διήγησής τους στην Καταστροφή και στα αποτελέσματά της, διωγμούς, ωμότητες, σφαγές, στρατόπεδα εργασίας, γενοκτονία, προσφυγιά. Άλλοι ασχολούνται αποκλειστικά με την κοινωνική ζωή, μετά το 1910 και κυρίως μετά την απελευθέρωση της Ιωνίας, το 1919. Άλλοι διαχειρίζονται ιδεολογικά τα τραγικά γεγονότα. Κατ' εμέ, η αυθεντική περιγραφή, μέσα από το μυθιστόρημα, για τους διωγμούς και τα βάσανα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το 1914, για κάποιους από το 1909, καθώς και για τον έσχατο κίνδυνο που διέτρεχε ο Ελληνισμός να αφανιστεί, δικαιολογούν πλήρως την επιχείρηση απελευθέρωσής του από τον Ελληνικό Στρατό, κάτι που είχε ήδη συμβεί με τον Ελληνισμό της Ηπείρου, της Μακεδονίας και των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου». 

Ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα κι έχει από τη μητέρα του ρίζες από τη Μαγνησία και το Σιβρισάρι της Ιωνίας.

Σπούδασε Χημεία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Διετέλεσε Ειδικός Γραμματέας της Ενώσεως Ελλήνων Χημικών και Διευθυντής μεγάλων επιχειρήσεων. Τον Μάρτιο του 2011 εξελέγη Γενικός Γραμματέας του Πολιτιστικού Σωματείου "Γιώργος Σαραντάρης" και είναι μέλος της Ενώσεως Μαγνησίας Μικράς Ασίας, της Ενώσεως Σμυρναίων και της Αδελφότητας Σιβρισαρίου Σμύρνης.

Δημοσιογραφεί από το 1982. Από το 1985 έως το 1989 ήταν συνεργάτης του αείμνηστου εκδότου των εφημερίδων "Ελεύθερος Τύπος" και "Τύπος της Κυριακής" Άρη Βουδούρη. Από το 1989 έως το 2009 ήταν συντάκτης των ίδιων εφημερίδων και από το 2009 έως το 2011 της εφημερίδας "Ισοτιμία". Έκτοτε αρθρογραφεί ελεύθερα και τα άρθρα του δημοσιεύονται σε εφημερίδες, ιστοσελίδες και blogs. Υπήρξε διευθυντής της εφημερίδας "Ταυτότητα", συντάκτης του περιοδικού "Εποπτεία" και αρθρογράφησε στο περιοδικό "Οικονομικός Ταχυδρόμος". Στον "Τύπο της Κυριακής" ήταν ο εισηγητής και ο κύριος συντελεστής των ένθετων "Ορθοδοξία και Ελληνισμός" και "Ιδεοδρόμιο", που σκοπό είχαν να συμβάλουν στην πολιτισμική συνέχεια των Ελλήνων και στη διατήρηση της πνευματικής ιδιοπροσωπίας τους. Συνέβαλε ακόμη ανιδιοτελώς στη δημιουργία και συνεργάσθηκε στα πρώτα βήματα του πρώτου εκκλησιαστικού Ραδιοφωνικού Σταθμού "Πειραϊκή Εκκλησία". Στη διαδρομή του έχει γράψει περί τα 7.000 άρθρα, αναλύσεις, έρευνες και ρεπορτάζ, πολλά από τα οποία υπήρξαν πρωτοσέλιδα και έχει λάβει συνεντεύξεις από σημαντικές εκκλησιαστικές, πνευματικές και πολιτικές προσωπικότητες.. Ως δημοσιογράφος αγωνίζεται υπέρ των κοινωνικών, πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών και θεωρείται από τους πρωτοπόρους που καθιέρωσαν το αυθεντικό εκκλησιαστικό ρεπορτάζ.

Συνέγραψε το βιβλίο "Γιώργος Σαραντάρης: Ο άνθρωπος, ο ποιητής, ο διανοούμενος των εκδόσεων "Έκπληξη" (2011).