Τους ευεργέτες του τίμησε ο Δήμος Πορταριάς την Παρασκευή 19 Αυγούστου, ενώ ταυτόχρονα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος τέλεσε το καθιερωμένο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής τους στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Πορταριάς, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας.

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ - ΔΩΡΗΤΩΝ  ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ, ΙΩΛΚΟΥ & ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ

Σεβασμιότατε, Σεβαστοί Πατέρες

Αγαπητοί φίλοι,

Ημέρα μνήμης είναι η σημερινή.

Ημέρα κατά την οποία οι δημότες Πορταριάς τιμούν, εδώ, στο Μητροπολιτικό μας Ναό,  τους ευεργέτες και δωρητές του τόπου τους.

Ταυτόχρονα προσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής των εξ αυτών τεθνεώντων.

Με τα  κατανυκτικά  πένθιμα ευλογητάρια, αναφερόμαστε στην αμαρτωλότητα όλων μας, και εμείς- που έχουμε ακόμη τη δυνατότητα- παρακαλούμε τον Κύριo  και για τους κοιμηθέντες αδελφούς μας.

Για εκείνους που αγαπήσαμε και που δε βρίσκονται πια μαζί μας ζητούμε  ανάπαυση κι αναψυχή.

 Ως την μεγάλη ώρα που ο καθένας μας θα σταθεί ενώπιον του Κυρίου και θα κριθούμε κατά τα  έργα μας αλλά και σύμφωνα με το άπειρο έλεος Του.

Εκείνοι  για τους οποίους προσευχόμαστε σήμερα είναι κι αυτοί αγαπημένοι  μας, έστω κι αν τους περισσότερους τους γνωρίσαμε από τα βιβλία ή από την Παράδοση.

 Οι άνθρωποι αυτοί εργάστηκαν σκληρά στην ξενιτιά- κυρίως στην Αίγυπτο-και πλούτισαν.

Όσο κι αν έζησαν δύσκολα χρόνια  πλάι σε  αλλόγλωσσους και αλλόφυλους συντήρησαν μια τρυφερή μνήμη της γενέτειρας γης.

Διατήρησαν ακόμη πλούσια αισθήματα για τους κατοίκους της φτωχής τους πατρίδας οι οποίοι στα χρόνια εκείνα δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.

Κι έφεραν τα πλούτη της χώρας του Νείλου «εις την φιλτάτην πατρίδα τους», όπως έγραφαν χαρακτηριστικά  σε επιστολές και  δελτάρια.

Με τα χρήματά τους  έθρεψαν, σπούδασαν, πάντρεψαν τα παιδιά του τόπου τους.

Με διαθήκες και κληροδοτήματα, εκ των οποίων κάποια λειτουργούν  ακόμα, άλλαξαν τη μορφή της γης που τους γέννησε και  έκαναν καλύτερη τη ζωή των συμπατριωτών τους.

Επίσης κατασκεύασαν μεγάλα και μικρότερα έργα, δημιούργησαν ιδρύματα, εξωράισαν τον τόπο και προήγαγαν τον Πολιτισμό  του.

Ορισμένοι εξ αυτών έζησαν ταπεινά  και  επεδίωξαν  τη μεταθανάτια αφάνεια. Για παράδειγμα, ο Δημήτριος Πλατυγένης που ίδρυσε και. συντήρησε το ελληνικό σχολείο της «φιλτάτης γενέτειράς» του ζητούσε στη διαθήκη του να ταφεί ταπεινά σαν να ήταν ο τελευταίος των ανθρώπων.

Ο κατάλογος των ευεργετών είναι  μεγάλος.

 Από τον Πλατυγένη και τον Πανταζή Βασσάνη ο οποίος κατασκεύασε τον δρόμο Βόλου- Πορταριάς στις αρχές του 20^ου αιώνα ώς τους Αθανασάκηδες, τους δημιουργούς του Θεοξένια και ιδρυτές του Αθανασάκειου Νηπιαγωγείου και από το Δήμο Ζούλια που ίδρυσε σχολή ταπητουργίας και υφαντικής και τον Ιωάννη Χατζηιωάννου ή Χατζάκο ο οποίος με το Κληροδότημά του προίκισε και εξακολουθεί να προικίζει  τις νέες της Πορταριάς ώς τη Μαριγώ Μελάκη η οποία δημιούργησε το Παρθεναγωγείο στον τόπο μας, δεκάδες άσημοι και επώνυμοι ευεργετούν την περιοχή.

Ο Σφογγόπουλος ο οποίος φρόντισε και φροντίζει με Κληροδότημά του φρόντισε και φροντίζει για τις σπουδές των άπορων μαθητών του χωριού.

Η Σεραϊνα Σακελλαρίδη που δώρισε οικόπεδο στο οποίο κατασκευάστηκε παιδική χαρά.

Η Χρυσούλα Ζώγια που πρόσφερε στον τόπο ένα διαμέρισμα, θαυμάσιους πίνακες που κοσμούν το Μουσείο Πορταριάς, πολύτιμο αρχειακό υλικό καθώς και  ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων που απαιτούνταν για την κατασκευή του Μουσείου.

Όλα ως αντίδωρο του ταπεινού τάφου που της χάρισε το Κοινοτικό Συμβούλιο Πορταριάς.

Ο  Απόστολος Δράκος που χάρισε το σπίτι του στην Πορταριά αλλά και διαμερίσματα στο Βόλο για να σπουδάζουν από τα ενοίκια παιδιά του Δήμου μας.

Η  Δήμητρα Ριζοδήμου-Γόντικα που δώρισε το σπίτι στο οποίο στεγάζεται το Νηπιαγωγείο Πορταριάς.

Ο μηχανικός- Επιθεωρητής Δημοσίων Έργων Νίκος Παναγούλιας ο οποίος, με  μελέτες και εξασφάλιση πιστώσεων από το τότε Υπουργείο Δημοσίων Έργων, βοήθησε  στη σταθεροποίηση της πηγής Μάννα.

Μάλιστα, εις ένδειξη ευγνωμοσύνης, θα προταθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου,  να ονομαστεί «Πλατεία Νίκου Παναγούλια» η  πλατεία μπροστά στην πηγή.

Ο στρατηγός Σπυρίδων Πορφύρης  ο οποίος δώρισε στο Δήμο μας ολόκληρο το γραφείο του, τη βιβλιοθήκη, τα μετάλλια και τις διακρίσεις του μαζί με τα παραδοσιακά κεντήματα της συζύγου του, είχαμε την εξαιρετική τιμή να γνωρίσουμε και να συναναστραφούμε.

Όλα εκτίθενται στο Μουσείο Πορταριάς.

Τέλος,  ο Νικόλαος Μπρισίμης ο οποίος δώρισε στο Δήμο μας ένα αγρόκτημα.

Αυτούς  τιμούμε σήμερα-γι αυτούς προσευχόμαστε στον Πανάγιο Θεό.

Η μνήμη τους ας είναι αιώνια.

Πλάι τους βέβαια στέκουν ισότιμα οι ζώντες ευεργέτες και δωρητές.

 Ο κ. Θεμιστοκλής Δράκος που συμπλήρωσε τη δωρεά του αδελφού του Αποστόλου, χαρίζοντας στο Δήμο το μερίδιό του στην πατρική οικία στην Πορταριά.

 Επίσης, ο παρευρισκόμενος φίλος Γιάννης Αντωνόπουλος,  παλαιός πολιτικός  με σπάνιο ήθος ο οποίος βοήθησε την Πορταριά όσο λίγοι.

Και γι αυτούς, επίσης, προσευχόμαστε, για υγεία και μακροημέρευση.

Θα  ήταν μεγάλη  παράλειψή μας να μην τονίσουμε  εδώ, τον ρόλο ενός ανθρώπου στον οποίο η Πορταριά οφείλει την αναγέννησή της- ουσιαστικά τη μετατροπή της από μικρό χωριό σε πασίγνωστο τουριστικό προορισμό με σύγχρονες υποδομές. Ο άνθρωπος αυτός που έθεσε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον τόπο είναι ο πρώην Δήμαρχος, ο Βασίλης Κοντορίζος.

 Ο Βασίλης Κοντορίζος έχει μιαν εξαιρετική ικανότητα  να κάνει φίλους. Έχει επίσης ένα τρόπο μοναδικό να πείθει-όσους έχουν την οικονομική άνεση- να βοηθούν τον τόπο τους.

 Όλοι οι σύγχρονοι δωρητές, από τη Χρυσούλα Ζώγια έως τους αδελφούς Δράκου κι από το Στρατηγό Πορφύρη έως το  Νίκο Μπρισίμη και τον παρευρισκόμενο στο σημερινό μνημόσυνο Γιάννη Αντωνόπουλο, όλοι υπήρξαν προσωπικοί φίλοι του Βασίλη Κοντορίζου.

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, χοροστατεί στο Μητροπολιτικό μας Ναό, o Σεβασμιότατος Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος.

Αποτελεί μεγάλη ευλογία για τον τόπο μας η παρουσία του.

Γενικά, αποτελεί εξαιρετική  τιμή η διαρκής και ανύστακτη παρουσία στο τιμόνι της Μητρόπολής μας ενός ανθρώπου με σπάνιο ήθος και καλλιέργεια.

Ο Σεβασμιότατος είναι γνωστός -κι όχι μόνο στις Ορθόδοξες χώρες- για  τις εξαιρετικές προτάσεις και παρεμβάσεις  του στην Εκκλησία και στην Κοινωνία. Δημιούργησε και ευλογεί ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Πάντα ταπεινός αλλά και μαχητικός και διεκδικητικός- πατέρας όλων μας.

Φιλομόναχος πάντα, βοήθησε στη δημιουργία στην περιοχή μας του μοναστηριού του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ αλλά και στη συντήρηση των άλλων μοναστηριών της περιοχής, τα οποία δεν αποτελούν μόνο τόπους προσκυνήματος αλλά προάγουν και τον θρησκευτικό τουρισμό.

Επίσης, υλοποιείται σύντομα την περιοχή μας μια  από τις δεκάδες καινοτόμες ιδέες του. Η ίδρυση, στη Μακρινίτσα,   του πρώτου Εκκλησιαστικού Μουσείου, ενός τόπου διάσωσης, αποθησαύρισης και έκθεσης στο κοινό  των μεγάλων εκκλησιαστικών κειμηλίων του τόπου μας.

Δεν αναφερόμαστε βέβαια στο σύνολο έργο του. Είναι πασίγνωστο και πέραν των ορίων της Μητρόπολής μας.

Γενικά, ο Μητροπολίτης μας είναι  από τους  ιεράρχες στους οποίους προσβλέπει με ελπίδα ολόκληρη η Ορθοδοξία..

Περιμένουμε  Σεβασμιότατε, σ΄αυτά τα πέτρινα χρόνια, τα χρόνια της απαξίωσης του πνεύματος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όλοι σεις οι νεότεροι επίσκοποι, να υψώσετε το ανάστημά  σας και ν΄ αγωνιστείτε σθεναρά για τον πονεμένο άνθρωπο. Να αγωνιστείτε επίσης για να ξαναβρεί η Εκκλησία μας την αρχαία της αίγλη και να παραμείνει αυτό που  οι Άγιοι Πατέρες ονόμασαν «Σώμα Χριστού».