Μέσα στο κατακαλόκαιρο στους ναούς των πόλεων, των χωριών και των παραθεριστικών οικισμών, ψάλλονται οι Παρακλήσεις. Το εκκλησίασμα ξέρει την Παράκληση, ιδίως τη Μικρή, απέξω και συμψάλλει, με έκδηλη ψυχική μετοχή. Οι Παρακλήσεις είναι πράγματι οι ακολουθίες στις οποίες, περισσότερο από τις άλλες, το εκκλησίασμα μετέχει συνειδητά με την ψυχή και το σώμα (πολλές μετάνοιες). Ο καθένας έχει το λόγο του.

Οι Παρακλήσεις μιλάνε για ένα μόνο πράγμα: για την αρρώστια και τον πόνο, για τη σωματική ανημποριά, για το άλγος της ψυχής και την απόγνωση του ανθρώπου που είναι βαριά άρρωστος. Και για τη λαχτάρα της γιατρειάς. Όλα τα τροπάρια σφυροκοπάνε το ίδιο θέμα, ξανά και ξανά.

Ο άνθρωπος που προσεύχεται στο κείμενο των Παρακλητικών Κανόνων βασανίζεται, πάσχει, κατάκειται, έχει συμφορές και νέφη που σκεπάζουν την ψυχή του.

Είναι ο άνθρωπος που δεν αντέχει άλλο την ταλαιπωρία της αρρώστιας, που αισθάνεται μόνος και αβοήθητος, ταπεινωμένος, που απελπίζεται, που νιώθει πως σβήνει. Και την ίδια ακριβώς ή την άλλη στιγμή ελπίζει ότι θα γίνει καλά, ότι θα ξαναείναι γερός. Ικετεύει, παρακαλάει να ξαναβρεί την υγειά του, να λυτρωθεί από τους πόνους, να ζήσει ευφρόσυνα. Ευγνωμονεί και ευχαριστεί όταν ανακουφίζεται από τους πόνους. Ο άνθρωπος που προσεύχεται σήμερα στους ναούς ψάλλοντας το κείμενο αυτό, αιώνες μετά, είναι ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος με εκείνον που το έγραψε.

Ιδού η ανθρωπολογία των Παρακλητικών Κανόνων: ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που φοβάται και που ελπίζει. Φοβάται τον πόνο, την αρρώστια, το θάνατο και ελπίζει να ζει, να είναι καλά, να έχει το μερίδιο που του αναλογεί στη χαρά.

Την ελπίδα στους Παρακλητικούς Κανόνες την ενσαρκώνει ο αποδέκτης των προσευχών, η Παναγία. Η Παναγία στην οποία απευθύνονται όλα τούτα τα θερμά παρακάλια, είναι αυτή που γέννησε τον «θελητήν του ελέους», δηλαδή όχι απλώς αυτόν ακριβώς που θέλει και χαίρεται να ελεεί.

Το βίωμα της ανθρώπινης αδυναμίας είναι το έδαφος της χριστιανικής θρησκευτικότητας. Ο άνθρωπος της δύναμης δεν μπορεί να είναι χριστιανός. Η συνείδηση περαιτέρω αυτής της ανθρώπινης αδυναμίας αποτελεί το θεμέλιο της χριστιανικής ηθικής, της ηθικής δηλαδή της συγχώρησης του άλλου, του ελέους, της αγάπης. Και η αμαρτία, για την οποία πολύς ο λόγος στους Παρακλητικούς Κανόνες, αποτελεί ακριβώς έκφραση αυτής της συνείδησης αδυναμίας, ότι δεν μπορεί δηλαδή ο άνθρωπος μοναχός του, με τις δικές του δυνάμεις, να μένει πιστός στο θέλημα του Θεού, να τηρήσει χωρίς όρους και προϋποθέσεις την εντολή της αγάπης, να κάνει το καλό. Θα έχει πάντα έλλειμμα, θα υπολείπεται, θα νοιώθει πάντα αμαρτωλός.

Καλοκαίρι χωρίς Παρακλήσεις δεν είναι το δικό μας καλοκαίρι.

Ο Φορέας Πολιτισμού της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος και Αλμυρού, «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟΣ, για τη διάσωση του Πολιτιστικού Αποθέματος», αξιοποιώντας τις εμπειρίες των δύο πρώτων χρόνων συνεχίζει και τον φετινό Αύγουστο να προσθέσει στην ατμόσφαιρα της κατάνυξης του Δεκαπενθήμερου. Μετά την Ακολουθία των Παρακλήσεων, προγραμματίσει μια σειρά υψηλού επιπέδου εκδηλώσεων που θα γίνονται σε προαύλιους χώρους Ιερών Ναών και Μοναστηριών της Μητροπόλεως. Σκοπός να ελαφρύνει κάπως το έντονα θρησκευτικό συναίσθημα, να αγαλλιάσει και να ψυχαγωγήσει τους κατοίκους και τους επισκέπτες των πατρογονικών τους εστιών, να αναδείξει Εκκλησιαστικά μνημεία.

    Με τον τρόπο αυτό αναδεικνύονται εξαιρετικοί θρησκευτικοί και πολιτισμικοί χώροι, ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει καλύτερα πανέμορφες τοποθεσίες της περιοχής μας και συγχρόνως να γίνει θεατής μιας σειράς εξαιρετικών εκδηλώσεων που ταιριάζουν στους χώρους, τους αναβαθμίζουν και επιπλέον συμβάλουν σε ένα πολιτιστικό διέξοδο.

          Στη φετινή διοργάνωση πραγματοποιούνται περισσότερες εκδηλώσεις, προκειμένου να ικανοποιήσουμε ακόμη περισσότερα αιτήματα περιοχών της περιφέρειάς μας.

Έτσι ξεκινούμε από τον Άγιο Στέφανο στον Σωρό και στο πλαίσιο του τοπικού του πανηγυριού, την Δευτέρα 1^η Αυγούστου, στην συνέχεια πηγαίνουμε και πάλι στην Βελίκα Αγιάς για να καλύψουμε το Ανατολικό, Νότιο και Κεντρικό Πήλιο και την περιοχή του Αλμυρού

    Μετά την αναζήτηση των πρώτων δύο χρόνων της αρμόζουσας μουσικής εκδήλωσης, καταλήξαμε εφέτος αποκλειστικά στην Ορχήστρα «ΙΩΝΙΑ» και τον Βασίλη Αγροκώστα, που θα παρουσιάσουν τραγούδια του λαού μας αφιερωμένα στην Παναγιά μας.

    Η κάθε φετινή εκδήλωση θα παρουσιάζει και τοπικές γεύσεις, στο πνεύμα των ημερών, δηλαδή νηστίσιμες.

    Μαζί μας θα είναι ο Ηλίας Λιαμής, καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης και ανώτερων θεωρητικών της μουσικής, ενώ κατέχει και την προεδρία της Συνοδικής Επιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, που θα αναφέρεται στο πνεύμα των ημερών με εμπεριστατωμένες παρεμβάσεις του.

    Τέλος, αφού είμαστε στην ευχάριστη θέση για Τρίτη χρονιά να διοργανώνουμε τις «Αυγουστιάτικες Παρακλήσεις», αφού οι εκδηλώσεις αυτές αγκαλιάστηκαν από τους ανθρώπους, που όλο και περισσότεροι ζητούν να τελούνται στον τόπο τους, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ακόμη ένας σκοπός και στόχος της «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟΥ» επιτεύχθηκε.

Έγιναν θεσμός!!!

Για να δείτε το πρόγραμμα, πατήστε εδώ.