Η Γ΄ Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το τρέχον ιεραποστολικό έτος, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας.

Οι φετινές Ιερατικές Συνάξεις περιστρέφονται γύρω από το πρόσωπο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου. Στο πλαίσιο αυτό, πρώτος ομιλητής ήταν ο κ. Χαράλαμπος Ατματζίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Χριστολογικοί ύμνοι, ομολογίες και κατηχήσεις στις Επιστολές του Απ. Παύλου, ως έκφραση της πρωτοχριστιανικής και Παύλειας Θεολογίας».

Στην εισήγησή του επεχείρησε μια συνοπτική αναφορά στην θεολογία του πρώτου χριστιανισμού, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το Πάθος και την Ανάσταση του Ιησού, από τους αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες του Κυρίου.

Αρχικά, περιέγραψε πώς η θεολογία του πρώτου χριστιανισμού διαμορφώθηκε, πριν το 55 μ.Χ., στις πρώτες κοινότητες της Ιερουσαλήμ και της περιοχής γύρω από αυτή και της Αντιόχειας του Ορόντη (Συρία) και της περιοχής γύρω από αυτή. Στη συνέχεια επεσήμανε ότι, μετά το 55 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος, κυρίως, ενέταξε την θεολογία του πρώτου χριστιανισμού στις επιστολές του και την συνδύασε με τη δική του θεολογία.

Επίσης, περιέγραψε πώς η θεολογία του πρώτου χριστιανισμού μας παραδόθηκε με τη μορφή των χριστολογικών τίτλων «Χριστός (Ιησούς Χριστός)», «κύριος» και «υιός θεού», ομολογιών πίστης (π.χ. Α΄ Κορ 15,3β-5 · Α΄ Κορ 8,6), και υμνολογικών κειμένων (π.χ. Φιλ 2,6-11).

Τέλος, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της θεολογίας του πρώτου χριστιανισμού και τόνισε ότι αυτή έχει ως κέντρο της τον Ιησού Χριστό (χριστολογία) και την σωτηρία που αυτός προσκομίζει στον κόσμο (χριστολογία).

Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Πρωτ. Ιωάννης Σκιαδαρέσης, Αναπληρωτής Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., ο οποίος μίλησε με θέμα «Σωτηριολογικές προεκτάσεις και ποιμαντικές εφαρμογές της Παύλειας Θεολογίας».

Ο π. Ιωάννης προέβαλε τον Απόστολο Παύλο ως βιβλικό θεολόγο, που επιχειρεί, με τα κείμενά του στὴν Κ. Διαθήκη,  να κατανοήσει, με την επανερμηνεία που κάνει, την προφητική μαρτυρία της Π. Διαθήκης για τη δημιουργία του κόσμου, για την «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού» πλάση του ανθρώπου και τέλος, για το ξεστράτημα της δημιουργίας, εξ αιτίας της παρέμβασης του διαβόλου.

Κατόπιν, και εν όψει των Χριστουγέννων, επέμεινε ότι η σάρκωση του Λόγου και οι συνέπειές της για την ανθρωπότητα αποτελούν για τον Παύλο τομή στη θεολογία του και για μας ξεκίνημα καινούριας ζωής. Πολλά κείμενα του Αποστόλου Παύλου δείχνουν την αλήθεια αυτή.

Ο π. Ιωάννης παρουσίασε το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας των Χριστουγέννων και επέμεινε στους στίχ.  Γαλ 4,4.5. Εδώ έδωσε, αρχικά, την έννοια του «πληρώματος του χρόνου», το οποίο είδε από τη μια ως ωρίμασμα της εκστατικής αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο κι από την άλλη ως το τέλος κάθε ελπίδας του ανθρώπου από εγκόσμιους σωτήρες. Ακολούθως, επέμεινε στη σάρκωση του Λόγου, που σημαίνει έλευση στον κόσμο της σαρκωμένης αγάπης του Θεού και υιοθεσία των ανθρώπων. Ενδιαφέρον είχε το ότι ο π. Ιωάννης έδειξε την έμπρακτη συμπεριφορά του Παύλου έναντι της σαρκωμένης αγάπης και υπέδειξε την εκ μέρους μας αναζήτηση μέσα στις επιστολὲς του Παύλου των πολλών στοιχείων που στηρίζουν την απόλυτη αυτή αγάπη και όχι την προβολή «κοσμικών» συμπεριφορών.

Ακολούθως, ο εισηγητής συνέχισε με κείμενα του Παύλου που προβάλλουν το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού ως γεγονός που συνελήφθη από το Θεό στην άχρονη αιωνιότητα και φανερώθηκε εν χρόνω - ιστορικὰ στον Γολγοθά. 

Στο γεγονός αυτό συναντιέται Θεός και άνθρωπος. Το γεγονός του Σταυρού. όταν εγκολπώνεται η Εκκλησία, ως πράξη καθημερινή, είναι σημείο δύναμης και νίκης των πιστών.

Ακολούθησε συζήτηση επί των εισηγήσεων και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.