Με λαμπρότητα, ιεροπρέπεια και τη συμμετοχή πλήθους λαού του Θεού ο Βόλος και η Μητρόπολη Δημητριάδος εόρτασαν την μεγάλη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως, με επίκεντρο τον μεγαλοπρεπή ομώνυμο Ναό της πόλης.

Στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης, τον οποίο πλαισίωσαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, Ζάμπιας & Μαλάουι κ. Ιωακείμ και Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο κ. Ιωάννης, ο οποίος ανέπτυξε το Θεολογικό νόημα της εορτής. Ακολούθησε λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος της Αναλήψεως στους δρόμους πέριξ του Ιερού Ναού.

Ανήμερα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Βελεστίνου κ. Δαμασκηνού, Ζάμπιας & Μαλάουι κ. Ιωακείμ και Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, συμπροσευχουμένου δε του Σεβ. Μητροπολίτου Διοκλείας κ. Καλλίστου Γουέαρ.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο οικείος Ποιμενάρχης κ. Ιγνάτιος, ο οποίος αναφέρθηκε στην χαρά των Μαθητών, βλέποντας τον Ιησού αναλαμβανόμενο στους ουρανούς, «μια χαρά που προέκυπτε από την εμπειρία της Αναστάσεώς Του, την βίωση της αγάπης Του και την προσδοκία του Παρακλήτου. Με αυτή την ζωντανή εμπειρία συγκρότησαν την Εκκλησία και έφεραν στον κόσμο την χαρά και την ελπίδα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού...». Στη συνέχεια αναρωτήθηκε «πώς μπορεί να ομιλεί κανείς σήμερα για χαρά σε ένα λαό που δεινοπαθεί και αναβαίνει τον Γολγοθά, που νιώθει προδομένος απ' τους ηγέτες του, που αναζητά φίλους και συμμάχους και δε τους βρίσκει, που προσμετρά τα λάθη και τα σφάλματά του, που διψάει, όμως, για ελπίδα; Μπορούμε να ομιλούμε για χαρά μέσα στο βίωμα της Εκκλησίας, στο γεγονός της ευχαριστίας, στην κοινωνία των προσώπων με τον Χριστό, ο οποίος δε μας εγκαταλείπει ποτέ. Αυτή την χαρά δε μπορεί να μας τη στερήσει κανείς...»

Ακολούθως επεσήμανε τον λόγο εκείνο που στερεί από τον άνθρωπο την αληθινή χαρά και είναι «η απώλεια του Θεού από τη ζωή μας. Αλίμονο σ' εκείνον που έχασε απ' τη ζωή του τον Θεό. Όσο κι αν αναζητά τη χαρά σε κοσμικές διεξόδους, σε ψεύτικους παραδείσους, στον ατομισμό του η χαρά ποτέ δε θα έρθει στην ψυχή του. Χαρά υπάρχει μόνο σ' εκείνον που κοινωνεί με τον ζωντανό Θεό...»

Τέλος, κάλεσε τον λαό να κρατήσει την χαρά και την ελπίδα του Χριστού μέσα του και αυτό το μήνυμα να μεταφέρει σε όλους, ότι «δε χάθηκαν όλα στον τόπο μας, μπορούμε να χτίσουμε και μ' αυτά τα λίγα που έμειναν, αρκεί να κρατήσουμε το κουράγιο μας, την ενότητά μας, την αλήθεια της πίστεώς μας και ο Κύριος θα είναι μαζί μας...»